'Bemoei je niet met iets waar je niks vanaf weet,' brom ik en tik een keer op haar schouder.
Ik maak de deur achter me open en trek me los uit haar greep. Ik loop de deur uit, Rose verbaasd achterlatend.
De deur valt met een harde klap achter me dic...
'Oh is dat rotjoch nou nog niet wakker,' hoor ik Harold op de achtergrond mompelen.
Ik wil mijn ogen openen, aar het lukt me simpelweg niet. Hij opent de deur.
'Goedeavond meneer, woont Mitch-' hoor ik iemand zeggen.
Meteen daarna klinkt een luide schreeuw. Moest dat nou echt.
'Mitch,' roept weer dezelfde irritante stem.
Twee handen rusten gespannen op mijn borstkas. Nog steeds probeer ik mijn ogen open te krijgen, alleen het lukt me niet.
'Hallo zou er alstublieft een ambulance kunnen komen naar-' hoor ik een herkenbare stem zeggen.
'Nee!' schreeuwt Harold.
Een klap klinkt en de meiden stem hapt paniekerig naar adem. Hij zou der toch geen pijn doen eh?
*** Ja even een kleine tijds sprong. Ik was even buiten bewust zijn gevallen. Ik lig op iets zachts. Ik probeer weer mijn ogen te openen. Het gaat moeizaam, maar het lukt al beter.
Als het felle licht in mijn ogen schijnt knijp ik ze meteen weer dicht.
'Mitch!' zegt Jess opgelucht.
Ze slaat haar armen om me heen.
'Yo gast, feitje. Als er iets op je hoofd afkomt moet je bukken en niet op de grond in het glas liggen,' zegt Thomas lachend.
'Hoe?' vraag ik verbaasd.
'Ze heeft je gevonden. Vraag me ook niet warom, maar zorg niet dat je een stalker krijgt. Dat is te creepy,' sist Thomas naar me.
Ik schud lachend mijn hoofd. Thomas trekt Jess mee de kamer uit. Achter Jess komt een ander meisje tevoorschijn.
Hét meisje van die rot film.
Rose Pepperwood.
'Heey Mitch,' glimlacht ze naar me.
'Wat doe jij hier,' sis ik.
'Ik heb je gevonden,' zegt ze zacht.
Vragend kijk ik haar aan, maar op dat moment komt er een nog onbekendere jongen binnen lopen.
'Een vriend van me heeft je adres aan haar gegeven. Hij heeft je telefoon nagezocht en toen kwamen we op een adres uit,' legt hij uit.
'Dus ik heb drie stalkers,' mompel ik.
'Nee vriend. Deze is al van mij,' grijnst de jongen en trekt Rose tegen zich aan.
'Jace,' glimlacht ze vrolijk.
Ik rol mijn ogen.
'Eey vriend ik weet niet hoor. Alleen aangezien ik in het ziekenhuis lig en net wakker ben. Is het misschien een slim idee de arts te gaan halen. Dan hoef ik niet naar jullie versie van All You Need Is Love te kijken. Alvast bedankt,' zeg ik tegen de jongen die blijkbaar Jace heet met een nep glimlach.
Vervolgens laat ik mijn hoofd achter op mijn kussen vallen. De hoofdpijn van het licht wordt langzaam lichter.
'We gaan wel even,' zegt Rose zacht.
Ze trekt hem met zich mee en een paar seconde later ben ik alleen in de ruimte. Ik weet alleen niet zeker of Rose de boodschap heeft meegekregen dat de oprecht een arts moet gaan halen.
'We zijn er weer en Jess heeft koffie!' schreeuwt Thomas als hij de kamer weer in komt lopen.
Jess stuntelt er onhandig achteraan met drie bekers van de starbucks.
Ik schud lachend mijn hoofd. Jess loopt naar me toe en steekt de bekers naar me uit.
Ik pak er lachend één en neem gelijk een slok.
'Hmm goed gekozen,' zucht ik.
'Ik ken je ook langer als vandaag hoor,' lacht Thomas en neemt zelf ook een slokt.
Jess gaat bij hem op schoot zitten en ze kijkt me medelevend aan.
'Wie was het dit keer? Harold of Daniëlle?' vraagt ze zacht.
'Harold denk ik. Ik weet het niet precies meer,' zucht ik en sla mijn ogen neer.
'De dokter komt er zo aan,' hoor ik een zachte meiden stem uit de deurpost zeggen.
'Schiet op! Verlaat ons! Stalkers mogen niet lang in deze kamer zijn of ze belanden er zelf in,' roept Thomas dramatisch.
Rose doet snel de deur dicht.
Ik lig dubbel van het lachen, waardoor Jess mijn koffie over moet pakken. Die had Rose zo hard verdiend. Ik bedoel maar. Wie verzint het om in godsnaam iemands adres na te sporen, omdat ze moest spreken.
'Heee ze is vast wel aardig,' grinnikt Jess.
'Babe, stalkers zijn niet aardig. Ze zijn creepy. Mensen die je koffie geven zijn aardig, niet stalkers,' lacht Thomas en ik knik instemmend en pak mijn koffie weer over.
Ik houd de beker in de lucht.
Thomas en Jess volgen mijn vootbeeld.
'Proost,' zeg ik lachend.
'Op ons,' voegt Jess aan mijn zin toe.
Thomas knikt instemmend en vervolgens nemen we tegelijkertijd een grote slok, waardoor al onze monden verbranden op hetzelfde moment. Mag dat in het World Book Of Records.
Weer een nieuw verhaal, Voor een nieuwe dag.
Wat vinden jullie er tot nu toe van?
Vergeet niet te stemmen.
Groetjes Roos
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
