A Missing Soul

Mitch

'Ondanks de harde klap ziet alles er wel goed uit,' zegt de dokter.

Hij knipt zijn lampje uit, waarmee hij net van links naar rechts in mijn ogen aan het schijnen was.

'Mooi,' zeg ik droogjes.

Ik ga rechtop zitten. Ik heb nog wel wat hoofdpijn, maar met een paracetamol moet dat wel lukken.

'Als je wilt mag je naar huis,' zegt de arts.

'Geweldig,' zeg ik.

Ik zwaai mijn benen over het bed heen en doe mijn schoenen aan.

'Fijne dag nog,' roep ik en loop de kamer uit, de arts licht verbaasd achter latend.

Jess en Thomas waren gister nog langs geweest. Ik heb maar 3 dagen hoeven blijven. Ze wouden het nog even aanzien, of zoiets.

Aangezien Thomas tot 5 uur moet werken, Jason naar familie is en Jess geen auto heeft zal ik maar moeten lopen.

Het is niet super ver. Ik denk hooguit 10 tot 15 minuten. Ik was niet van plan om naar thuis te slapen.

Wel ga ik proberen Vegas, weg te krijgen. Die hond staat vast te popelen om naar buiten te mogen. Alleen moet ik er wel voor zorgen dat Harold en Daniëlle me niet zien.

Al doe ik dat al jaren, zo'n probleem zal het ook wel niet worden.

***

De deur maak ik zacht open. Ik hoor Daniëlle en Harold nergens.

'Vegas?' fluister ik.

Als die hond maar niet gaat blaffen. Alsjeblieft Vegas werk een keer mee.

Het lijkt wel alsof de goden bij me zijn. Die hond komt blij de gang in huppelen.

Als hij mij ziet rent hij op me af en geeft een flinke lik over mijn wang heen. Ik grinnik en probeer mijn evenwicht te bewaren.

'Ga je mee maatje?' vraag ik.

Hij kwispelt vrolijk in het rond.
Dat neem ik maar op als een ja.

Opnieuw maak ik zachtjes de deur open. Vegas loopt met me mee naar buiten en ik sluit de deur weer achter me.

Dat ging gelukkig goed.

***
Als we door het park lopen is het al donker. Ik gok dat het ongeveer 11 uur is.

Ik ga op languit op mijn vaste bankje liggen. Één hand plaats ik onder mijn hoofd. Vegas ploft half op me, waardoor er een licht pijnlijke kreun lachend mijn mond verlaat.

Met mijn andere arm aai ik Vegas over zijn rug heen. Hij laat zijn kop rusten op mijn borstkas.

Ik kijk naar de sterren. Het ziet er prachtig uit. Vanaf hier heb je er het beste zicht op.

Ik slaap altijd hier, wanneer ik niet naar huis wil.

Mijn ogen worden langzaam zwaarder. Misschien kan ik ze gewoon heel eventjes dicht doen.

Al weten de meeste mensen dat het meestal niet bij eventjes blijft...

***

'Euhmm hoe doe je dit?'

'Mitch,' zegt een zachte meiden stem.

Een voorzichtige tik tegen mijn arn volgt.

Ik open mijn ogen en wordt meteen verblind door de felle zon die in mijn ogen schijnt.

Ik kruip overeind en wrijf een paar keer door mijn ogen heen. Als ik ze opnieuw open zoek ik de persoon die me net meermaals wakker probeerde te maken. Vegas zie ik vrolijk naast twee paar benen zitten.

Ik aai hem enthousiast een keer en hij komt meteen naast me zitten. Ik schud lachend mijn hoofd en kijk dit keer omhoog.

Een meisje staat me ongemakkelijk aan te kijken.

Rose.

'Ik dacht ik maak je wakker voor je dadelijk hier echt in slaap valt. Dat zal niet handig hebben gelegen,' glimlacht ze.

'Dan ben je te laat,' zucht ik.

Een geeuw ontsnapt uit mijn mond. Ik rek me een keer helemaal uit en sta op.

'Ik heb hier heel de nacht geslapen,' zeg ik en haal een hand door mijn haar heen.

Rose haar ogen worden groot.

'Let op je vangt zo nog vliegen,' mompel ik en wijs naar haar open mond.

Ze schud haar hoofd een paar keer.

'Je hebt wat?' vraagt ze verbaasd.

'Geslapen, weetje wel je ogen dicht doen en weg vallen,' leg ik droogjes aan haar uit.

'Ja, ik weet wel wat slapen is,' antwoordt ze en rolt een keer met haar ogen.

'Nou dan, je taak is voltooid ik ben wakker, en nu opflikkeren,' zucht ik.

Ik wil weg lopen, maar ze springt voor mijn neus.

'Je kan wel bij mij thuis komen ontbijten? Ik wou net broodjes gaan halen,' glimlacht ze naar me.

'Is dit ook een act? Het ziet er namelijk net zo nep uit als die film van je,' brom ik.