A Missing Soul

Rose

'Zit er nou niet steeds aan te plukken,' zucht ik lachend.

Mitch rolt zijn ogen en laat zijn armen verslagen langs zich vallen.

Ik ga met mijn handen naar zijn haar en breng het weer in model, want wat hij net deed zag er niet uit.

'Ben je er klaar voor?' vraag ik als de limousine tot stilstand komt.

Hij haalt een keer adem en knikt.
Snel druk ik een kus op zijn wang. Meteen gaat de deur open. De rode loper is recht voor ons.

Ik stap uit en Mitch volgt mijn voorbeeld.

'Rose, is dat wie ik denk dat het is?'

'Waar is Jace?'

'Zijn jij en Mitch weer samen?'

Zijn vragen die op ons af worden gevuurd.

Ze zullen ook nooit eens originele vragen bedenken he. Wat nou als ze mijn lievelingliedje vroegen? Dan had ik nog wat te vertellen.

Mitch slaat zijn arm op mijn middel en loopt richting de trap aan het einde.

Hij loopt drie treden omhoog. Ik volg zijn voorbeeld.

'Mitch! Rose!'  wordt er overal geschreeuwd.

Mitch drukt een kus op mijn slaap. Ik glimlach voorzichtig. Meteen flitsen alle camera's nog een tandje erger.

Ik kijk omhoog. Mitch kijkt in wat radom richtingen. Hij vind het niks dat is te zien, alleen kan hij het goed verbluffen. Al moet je hem daarvoor wel wat voor kennen.

'Jace!' wordt er ineens geschreeuwd.

Het maakt me niet uit dat hij er ook is. Ik had het ergens wel verwacht. Mitch zijn greep versterkt wat.

Ik kijk op en zie Jace met een meisje uitstappen. Als ik goed kijk zie ik dat het Kyra is.

Voor Mitch iets kan doen trek ik hem mee naar binnen.

'Gaat het?' vraag ik.

'Ik ga even naar de wc,' zegt hij snel voor hij wit wegtrekt.

Hij loopt met snel tempo op de wc bordjes af. Ik schud lachend mijn hoofd en draai me om.

Ik kijk recht in het gezicht van Kyra.
Hoe is die zo snel hier?

'Luister eens even. Mitch is van mij. Diep van binnen weet hij dat net zo goed als ik. Dat hij nu met jou is wil niks zeggen,' zegt ze.

'Waarom moet je dat dan tegen mij vertellen?' vraag ik schouderophalend.

Ik loop richting de wc's. Ik klop op de deur van de jongens wc.

'Mitch? Ben je binnen?' vraag ik.

'Rose, heb je kauwgom bij?' hoor ik Mitch zeggen.

'Ja,' antwoord ik.

'Kom even brengen,' zegt hij.

Ik open de deur. Snel kijk ik om me heen of ik niemand anders zie staan. Mitch staat bij de kraan. Hij neemt een paar slokken water. Dan laat hij zijn handen tegen de rand steunen en neemt hij diep adem.

Ik loop naar hem toe en leg mijn hand op zijn schouder.

'Hier,' zeg ik en geef hem de kauwgom.

'Thanks,' mompelt hij en neemt hem snel in.

Uit het niets tilt Mitch me op en zet me op de wasbak.

'Ik blijf wel,'zegt hij en veegt een pluk haar uit mijn gezicht.

'Echt? Gaat het wel met je? Naast het feit dat je brak bent,' grinnik ik en voel zijn hoofd voor zogenaamde koorts.

'Rose,' lacht hij en duwt mijn arm weg.

'We moeten gaan,' zeg ik en leg mijn handen op zijn schouders.

Hij knikt en tilt me weer van de wasbak.

Met zijn hand op mijn onderrug leidt hij me uit de jongens wc.

Er zijn binnen al aardig wat mensen. We lopen achter de menigte aan naar de grote zaal.

De zaal is prachtig versierd. Langs de muren en om de steunpilaren hangen leuke lampjes. Overal staan wit beklede staan tafels.

'Wow dit is chique,' mompelt Mitch meer tegen zichzelf dan tegen mij.

Hij trekt zijn stropdas goed en doet zijn jasje goed.

Een meisje komt voor ons staan met een dienblad met champagne glazen.

Dankbaar pak ik er twee vanaf en geef er een aan Mitch.

Alsof hij nog nooit een glas gezien heeft pakt hij het van me aan.

Hij neemt een paar slokken en knikt goedkeurend.

'Mitch,' sis ik lachend.

'Wat? meestal krijg ik alleen lege champagne flessen naar me toegeworpen,' grinnikt hij en haalt zijn schouders op.

Hij loopt een stuk de zaal in.

Ik schud lachend mijn hoofd en snel achter hem aan. Hoever dat kan op hakken.

Mitch heeft er zin in. Hij giet zijn laatste slok champagne achterover en zet het op tafel neer.

De muziek wordt ietsje langzamer..

'Rose, mag ik deze dans?' vraagt hij en maakt een buiging, terwijl hij mijn hand vastpakt.

'Ja zeker,' grinnik ik.

Mitch drukt een kus op mijn hand en leidt me naar de dansvloer.

'Mijn moeder leerde me altijd dansen. In de woonkamer,' vertelt hij.

Meteen hang ik aan zijn lippen. Hij vertelt nooit iets over zijn familie.

Hij kijkt naar de grond, maar een vrolijke glimlach siert zijn lippen. Het staat hem goed.

'Ik kan juist niet dansen,'  lach ik.

Mitch grijnst en zet een stap dichterbij.

Hij tilt me een klein stukje op en zet me dan weer neer. Ik sta niet meer op de grond. Mitch heeft me op zijn voeten neer gezet. Zijn ene hand gebruikt hij om mijn rug te ondersteunen en met zijn andere hand houdt hij de mijne vast.

Langzaam begint hij te bewegen. Steeds kleine stapjes. Naar voren, naar achter en weer naar links.

'Je danst,' glimlacht Mitch naar me.

'Dankje,' glimlach ik terug.

Mitch gaat stil staan en zet me terug op de grond.

Hij blijft dichtbij staan. Langzaam leunt hij naar me toe. Als hij meende dat hij me leuk vond is dit het moment. Ik vind hem namelijk wel leuk. Echt leuk.

Zijn lippen raken zacht de mijne. Ik sla mijn armen om zijn nek heen en kus hem dan terug. Zachtjes maar met volle overgave.

Ik vind ze wel leuk samen hoor.

Vergeet dat sterretje niet in te kleuren.🌟

Groetjes Roos