A Missing Soul

Rose

Ik had dit misschien makkelijker ingeschat dan verwacht. Letterlijk overal is het op het nieuws dat ik en Mitch zouden daten.

Mijn agente heeft al een paar keer gebeld. Alsof ik het over de duivel heb, zodra ik eraan denk belt ze op.

Ik besluit toch de telefoon maar op te nemen.

'Goed nieuws! De regisseur vindt een actrice waar aandacht aan wordt besteedt belangrijk. Als je wilt heb je de rol,' zegt Sophie vrolijk.

'Ik heb niet eens auditie gedaan,'

'Rose, je speelt het hoofdpersonage in deel 1. Dat telt als je auditie,' lacht ze.

Ow ja.

Als ik deze film aanneem kan ik dat gedoe met Mitch op mijn buik schrijven.

Hij wilt dan al helemaal niks meer met me te maken hebben. Dat is een ding wat ik vrij zeker weet.

'Rose? Er is een of andere Mitch voor je,' roept pap van beneden.

'Sorry Sophie. Ik moet er nog overna denken, maar ik moet gaan,' zeg ik snel en hang de telefoon op.

'Hoezo nadenken?!' hoor ik nog net maar ik hang snel op.

Er wordt twee keer op de deur van mijn kamer geklopt. Mitch staat in de deuropening geleund.

'Hey,' zegt hij.

'Hey,' antwoord ik en veeg een plukje haar achter mijn oor.

'Zou ik misschien even hier kunnen blijven?' vraagt hij.

'Tuurlijk,' zeg ik meteen en sta op van mijn bureaustoel.

Hij gaat zuchtend op bed zitten.
Ik ga lichtelijk ongemakkelijk naast hem zitten. Hij heeft zijn hoofd in zijn handen gelegd.

'Wil je het er over hebben?' vraag ik zacht.

Hij kijkt op en neemt een keer adem.

Hij schudt zijn hoofd.

'Heb je al iets gehoord over de film?'
vraagt hij.

Dat neem ik maar op als een nee.

Snel schud ik mijn hoofd. Ik wil niet dat hij weer kwaad op me wordt. Ik weet nog steeds niet waarom hij het zo erg vind, maar hij heeft duidelijk tijd nodig. Ik wil dit, tussen ons, nog niet kwijt. Wat het ook is.

Hij knikt en staart voor zich uit.

'Je wou dit laten werken toch?' vraagt hij.

Hij kijkt me weer aan.

'Als in dat we elkaar echt leuk vinden?' vraag ik.

'Ja ik weet het, het klinkt stom,' mompelt hij.

'Nee dat vind ik helemaal niet,' zeg ik en leg een hand op zijn schouder.

Hij kijkt me aan en vervolgt zijn weg naar mijn hand.

'Wil je met me mee naar de bioscoop? Er draait een film die ik wel wil zien?' vraagt hij.

'Ik kijk meestal geen films in de bioscoop. Alleen voor premières,' lach ik onhandig en krab achter mijn nek.

Hij springt op.

'We gaan nu! Hij draait toch vandaag,' zegt hij.

'Mitch ik moet me nog omkleden,' lach ik.

Hij laat zijn blik over me heen glijden.

'Dat hoef je niet, je ziet er goed uit,' zegt hij.

Hij pakt mijn hand en trekt me mee naar beneden. In de spiegel voor de trap weet ik mijn haar een beetje goed te doen.

'Pap! Ik ben weg,' roep ik.

Ik vis mijn autosleutels en portemonee van de kast af, voordat Mitch me mee naar buiten trekt.

Hij wil de straat oplopen, maar ik stribbel wat tegen.

'Mitch, we kunnen met mijn auto,' zeg ik.

'Ow natuurlijk,' zucht hij en schudt zijn hoofd.

Zijn hand verlaat de mijne.

Ik loop naar mijn auto en stap in. Hij stapt bij de bijrijders kant in.

'Het kan echt niet dat je er nooit heen gaat,' zegt hij en schudt zijn hoofd en klikt de gordel vast.

Ik haal mijn schouders op en rijd de oprit af.

Mitch leunt met zijn hoofd tegen het raampje en kijkt naar buiten. Ik kijk hem vanuit mijn ooghoek aan. De nonchalante glimlach die zijn lippen altijd siert staat hem even goed als elke andere dag.

Het is nieuw dat een jongen niet alleen gesponsorde merk kleding aanheeft. Begrijp me niet verkeerd, maar dat is gewoon iets wat ik gewend ben geraakt door Jace.

En ik zal je een ding zeggen.

Ik vind Mitch zijn stijl vele male leuker dan ook maar één outfit die Jace ooit aanhad.

'Weetje,' begint Mitch.

Snel kijk ik voor me.

'Ik had je anders ingeschat,' zegt hij.

'Hoe dan?' vraag ik nieuwsgierig.

'Gewoon, minder leuk,'

Sorry Rose. Soms wil ik Mitch even stelen.

Vergeet dat sterretje niet in te kleuren. 🌟

Groetjes Roos