'Kom,' lach ik naar Rose.
Ik pak haar hand vast en trek haar mee naar buiten. Het is veelte warm daarbinnen.
'Mitch, het is mijn feest,' lacht ze terug.
'Niemand die je mist,' zeg ik.
'Oh oh,' lacht ze.
Ze loopt naar me toe en slaat me tegen mijn schouders aan.
'Behalve ik als je weg gaat,' mompel ik erachter aan.
Ze glimlacht en slaat haar armen om mijn nek heen.
'Dan is het maar goed dat ik hier blijf,' glimlacht ze.
'Ow ja?' glimlach ik.
Ze knikt hevig. Ik leun wat naar voren toe en druk mijn lippen op die van haar.
Ze glimlacht in onze kus. Onze hoofden steunen tegen elkaar aan.
Ik had nooit verwacht dat dit zou gebeuren. Dat Rose Pepperwood mijn vriendin is. Als je me dat een paar maanden geleden vroeg had ik je glashard uitgelachen. Kijk waar we nu zijn.
'Rose ben je daar?' hoor ik iemand roepen.
De stem komt me bekend voor maar het zegt me zo snel even niets.
Rose hoort het ook. Ze trekt me naar achter, waardoor we achter de struiken te zitten.
Met zijn tweeën kijken we iets boven de struiken uit.
Ik zie iemand zoekend om zich heen kijken. Of zijn het twee mensen? Waarschijnlijk één, ietsje teveel op.
Alleen zijn Rose en ik niet heel goed in onopvallend zijn.
'Waarom zitten jullie achter de struiken?' vraagt de persoon.
Nu de persoon dichterbij komt zie ik dat het een meisje is. Ze lijkt verdacht veel op Kyra, maar ik hoop dat dat ook de alcohol is.
Rose gaat staan. Verrader! Ik werd net een met de struiken.
Ik zucht en ga ook staan. Helaas voor mij was het niet de alcohol. Kyra staat daadwerkelijk tegenover me.
'Ik had je post gezien,' zegt Kyra tegen Rose.
'Hij staat nou eenmaal online. Dat is geen bijzondere vaardigheid,' grap ik.
Kyra werpt me een dodelijke blik, terwijl Rose zacht lacht.
'Ik dacht dat ik je duidelijk had gemaakt dat Mitch van mij was,' zegt ze en zet een stap dichter naar Rose toe.
Ik heb zo'n gevoel dat dit niet goed gaat aflopen.
Ze pakt haar telefoon. Shit, vergeten.
Die stomme foto ook.
Ik spring snel voor Rose.
'Wat doe je?' vraagt Kyra verbaasd.
'Rose en ik moeten... onze handen wassen, we zijn zo terug,' zeg ik.
Ik pak haar hand en ren zo hard als ik momenteel kan naar een zijstraatje.
Als we stil staan komt Rose vragend voor me staan.
'Waarom deed ze dat?' vraagt Rose.
Ik haal mijn schouders op. Ik heb Rose net als mijn vriendin. Bovendien heb ik ook gezopen. Het is voor de algemene samenleving beter als we dit morgen uitzoeken.
'Ik weet het niet,' zeg ik.
Ze knikt en glimlacht. Ze draait zich om en loopt het einde van de straat uit. We komen uit bij een soort meertje. Een aantal eendjes zwemmen nog.
'Zie je die sterren daar?' vraagt ze als ik naast haar sta.
Ik pak haar hand vast en knik.
'Dat is alles wat ik voor de rest van mijn leven zou willen zien,' zegt ze.
Ze pakt ook mijn arm vast en leunt tegen me aan. Haar hoofd leunt op schouder. Ik laat mijn hoofd op haar hoofd steunen.
'Dan blijven we hier,' mompel ik en druk een kus op haar haar.
'Kon het maar,' zucht ze.
Ik draai haar naar me om en sla mijn handen achter haar in elkaar.
'We kunnen hier op het bankje blijven slapen,' zeg ik.
'Mitch,' lacht ze.
'Dat jij dat vaker doet wil niet zeggen dat ik dat ooit gedaan heb,' voegt ze toe.
'Eens moet de eerste keer zijn,' zeg ik.
Ik loop naar het bankje toe langs het water.
Ik ga zitten en klop twee keer op de plek naast me.
Ze gaat aarzelend zitten. Ik zak meteen onderuit en kijk naar de sterren. Ze heeft gelijk. Het is een mooie open avond. Je kan ze goed zien.
Ik kijk opzij en zie Rose stuntelend de juiste houding proberen te vinden.
Ik sla mijn arm om haar schouders heen en trek haar naar me toe.
Ze lacht en gaat tegen me aan liggen. Wanneer ze haar benen inslaat ontsnapt er een ontspannen zucht uit haar mond.
Haar ogen verdwijnen net zoals de mijne naar de sterren.
'Ik weet één ding zeker. Als ik ooit met pensioen ga, woon ik in een huisje met het beste uitzicht op de sterren,' zucht ze.
'Ik doe mee,' mompel ik.
Wie houd er nog meer zo van de sterren?
Ik anders wel.
Welke foto wou Kyra laten zien?Vergeet dat sterretje niet in te kleuren. 🌟
Groetjes Roos
JE LEEST
A Missing Soul
Romance'Bemoei je niet met iets waar je niks vanaf weet,' brom ik en tik een keer op haar schouder. Ik maak de deur achter me open en trek me los uit haar greep. Ik loop de deur uit, Rose verbaasd achterlatend. De deur valt met een harde klap achter me dic...