School Of Phobia

His Perfection Strikes

Maayos na isinuot ni Reed kay Edison ang vest nito. Habang ginagawa niya ito, hindi maalis ni Edison ang mga titig niya sa kasama. Wala namang ginagawa si Reed kundi ang hayaan lamang siya sa ginagawa nito. Nasanay na siya sa mga titig ng binata. Hindi na ito bago sa kanya.

"Guns are not toys. You should not play with them. And don't point guns to people, or to your head," sabi ni Reed.

"Don't point guns to people, or to my head," ulit ni Edison.

"And don't ever try to at least think of committing suicide," saad ni Reed.

"Don't think of suicide," ulit uli ni Edison.

"Did I make myself clear?"

"Of course, you worry wart," singhal ni Edison.

"Seryoso ako, Edison."

"Seryoso naman ako ah."

Napabuntong-hininga na lamang si Reed at ibinigay ang goggles kay Edison. Inayos niya ang gumulo na buhok nito at ang nagusot na damit.

"Well, at least you're listening," sabi ni Reed.

Tumunog na ang anunsyo na nagsasabing magsisimula na ang laro. Umalis na ang mga staff. Tinignan muna ng isang beses ni Reed si Edison para makita na ligtas na ito.

"Okay, just take care," sabi ni Reed.

"Hey, I think you're forgetting something?"

"Hmmm? Ano naman iyon?" Tanong ni Reed. Inisip niya kung mayroon pa ba siyang dapat gawin. Pero wala siyang naaalala.

"Where's my congratulatory kiss?" Sambit ni Edison na pinisil ang sariling pisngi.

"Congratulatory kiss? Hindi pa nga nagsisimula ang laro," saad ni Reed. Hindi niya inakala na sasabihin ito sa kanya ni Edison ng harapan.

"Huh? Sino ba may sabi na matatalo ako sa laro na ito?"

Wala nang ibang makikita pa kundi ang kayabangan sa pustora ni Edison. Pero hindi naman ito problema. Dahil alam niya na mga salita lamang ito na ipinapakita ang kapangitan ng mga tao. Dahil kung mananahimik lamang si Edison, siguradong makikita ang perpekto niyang ayos. Ang kayabangan na ito ay hindi mga salita lamang.

Isang buntong hininga ang binitawan ni Reed at lumapit kay Edison. Binigyan niya ito ng halik sa noo. Isang masayang ngiti ang binitawan ni Edison.

"That's your kiss. Make sure to win this game," sabi ni Reed.

"I told you, I already won the game."

Bumaba na si Reed sa platform at pinuntahan ang pwesto nila Elias. Nasa telepono na naman ang guro na marahil ay nakikipag-usap kay Jeremy. Nilampasan lamang niya ito at pumunta sa bakanteng upuan sa tabi ni Christian. Ngayon, si Christian naman ang may nanghihinalang mga tingin sa kanya.

"What?" Tanong ni Reed na itinulak paitaas ang salamin sa mata.

"Nothing," sabi ni Christian na iniwas ang tingin at ibinalik ang mga mata sa mga maglalaro. "I'm just thinking that you're just spoiling him too much."

Tumunog na ang panibagong kampana na nagsasa-saad na malapit nang magsimula ang laro. Tinignan ni Edison ang mga baril at kinuha ang isa. Napansin niya ang kakaibang titig sa kanya ng mga kababaihan sa tabi niya. Naalala niya na silang dalawa ang nakasalubong niya kanina sa may Vending Machine. Isang ngiti ang gumuhit sa labi niya na nagsasaad ng isang mapaglarong isipan.

Natakot ang dalawa sa ngiti na ibinigay ni Edison. Hindi naman nakakatakot ang itsura niya at masasabing ang ngiti na ito ay sadyang naghahamon lamang. Pero hindi nila makakalimutan ang muntikang pagsaksak nito sa kanyang leeg kanina. Kung talagang nangyari ang bagay na iyon at pumasok ang kutsilyo sa leeg niya, nasa tabi kaya nila siya ngayon at naglalaro ng barilan?