School Of Phobia

Seven Bases For Two

"How many bases? Was it six? Seven? Am I reading right, or upside down?" Ang tanong ni Edison sa dalawang guro na mas pinagtutuunang pansin ang mga dalang papeles kaysa sa tanong ng binata sa kanila. Isang silip lang ang binigay ni Elias sa papel na hinahawakan ni Edison bago bumalik sa sariling ginagawa.

"I know you can read. It says seven," saad ni Elias.

Hindi makapaniwala sa Edison nang magawang iwasan siya ng guro kaya tinignan niya si Jeremy. Pero malabong sagutin siya ni Jeremy. Isang manipis na ngiti lamang ang binigay sa kanya nito, mas malala ng ilang libong beses sa buradong sagot ni Elias. Si Christian na lang ang tinignan niya.

"Ilang bases ang kaya mo? Three? Four?" Tanong ni Edison.

"Let's draw lots. May kukuha sa tatlo at sa apat," kibit balikat ni Christian. "And how I wish to not get the four bases."

"Huh? Don't you want the limelight? Apat na bases lang naman iyan. Kunin mo na," usal ni Edison.

"Ikaw sa huling apat. Ikaw ang mas matalino sa ating dalawa."

"..."

Pinanonood lamang ni Reed ang dalawa sa kanilang diskusyon. Ang susunod na laro ay isang karera na dinagdagan ng kakaunting palamuti. Sa loob ng track and feild, pitong bases ang makikitang nakatoka gamit ang pitong makukulay na flaglets.

Sa bawat bases, isang guro ang nakatayo na may dalang katanungan na dapat sagutin ng mga manlalaro. Makakatakbo lamang sa susunod na base ang manlalaro kung nasagot niya ng tama ang sagot. Kung nakakuha ng mali, hahayaan pa ring tumakbo ang manlalaro pero madadagdagan ng sampung segundo ang kanilang mga oras. Kung sino ang may pinakamaiksing oras sa karera ay ang tatanghalin na panalo.

Dahil sa dalawang manlalaro lamang sina Edison ay kailangan nilang hatiin kung sino ang tatakbo sa pitong bases. Matapos ang ilang minutong katahimikan, napatango na lamang si Edison na sinang-ayunan ang apat na katanungan sa hulihan. Wala namang problema si Christian dito.

Sa katunayan, may dahilan kung bakit tinanggap ni Edison ang sinabi ni Christian. Ito ay sa dahilang madalas inilalagay sa unahan ang madadaling mga katanungan samantalang humihirap papunta sa dulo. Matalino si Christian, walang duda. Pero hindi na sila nagbakasakali pa. Ano pa nga ba at ang gusto nilang kunin ay ang unang pwesto?

Matalino si Chrisian. Pero mas matalino si Edison ng sampung beses. Kung hahayaan nga lang ay si Edison na ang sasagot sa lahat.

"Pero hindi mas madali ito kaysa sa nilaro natin kahapon? It's like a normal race," sambit ni Edison. "Running and answering questions for fun huh... I'm expecting a more thrilling ne."

"Dahil sa nangyari kahapon kaya binabaan nila ang hirap ng laro," saad ni Elias na hindi inaalis ang mga mata sa hawak na papeles. "Though, the game yesterday will still be included to the points. But the next games are quite easier. Ayaw nila na may mangyari ulit."

"Huh? May nangyari kahapon?" Parehong napatanong ang dalawang binata.

Ipinaliwanag sa kanila ni Reed ang nangyari. Nanatiling tahimik ang dalawa sa hanggang matapos ang kwento. Walang kibo ang mga mata ng dalawa na tila ba hindi na nabigla sa narinig.

"So what? You guys are scared that something like that will also happen to us?" Tanong ni Edison.

"Buhay ng mga tao ang pinanghahawakan nila rito. Alin ba ang mas pipiliin nila? Ang kasikatan? O ang mga buhay ng mga kalahok?" Saad ni Elias. Ngayon, isang tingin ang binigay niya kay Edison. Nangungusap ang mga mata nito na tila nagsasabi sa kanyang kamalian. Pero hindi naapektuhan si Edison at kusang nagkibit balikat.

Wala ring paki-alam si Christian na ibinulsa ang mga kamay at naglakad papunta sa pinto. Mga isang oras na lang at magsisimula na ang laro. Kailangan na nilang maghanda. Sumunod si Edison sa dinaanan ni Christian nang maramdaman niyang may sumusunod sa kanya. Iisang tao lang naman ang laging sumusunod sa kanya kahit saan siya magpunta.