Ejderha Elementi

40. Bölüm: Zarar Verdin

Bölümü şimdi yayınlamaya karar verdim çünkü duyuruda da oy sayısı iyiydi.

Hala sınırı geçmiş durumda değiliz ama duyuruyu atmasaydım geçebileceğimizi düşünüyordum. Zaten en son bölüm attığım tarihe bakınca şok oldum. Yani 1 ayı bile geçmişiz.

O yüzden sizlere uzun bir bölüm yazdım.

Bu arada bu seferki oy sınırımız 60. Sanırım bir anda 70'e atlamamalıydım.😆

İyi okumalar!

40. Bölüm
"Sessiz ol." Dedi Pamir bana bakarak. Sesi sert çıkmıştı. Korkuyla yutkundum. Hiç hazır değildim hem de hiç.

Bir duvarın arkasına saklanmış babamı takip ediyorduk. Babam yalnız başına bir sokakta durmuş etrafına bakınıyordu. Tedirgin olduğu her halinden belliydi. Nedenini biliyordum. Bana güvenmiyordu.

Eh, en doğrusunu yapıyordu. Daha ben kendime güvenmiyordum.

"Ya Pamir, güç konusundaki durumumu biliyorsun. Ben nasıl-"

"Şşşş yapacaksın. Kendine güven."

Tam ağzımı açıp reddediceğim zaman araba sesi sokakta yankılandı. Açtığım ağzımı geri kapadım ve tişörtümü sıkmaya başladım. Bilinçli olarak yapmıyordum bunu.

Araba durdu ve içinden takım elbise giymiş adamlar çıktı. Babam istifini bozmamaya çalışarak takım elbiseye giymiş bir adama sabitledi gözünü.

"Ben de nerede kaldın diyordum." Dedi babam. Korkuyordu ama sesi kendini ele vermemişti.

"Ah, karın bizi oyaladı, ne yapalım."

Annem.

Adı geçtiği an kalbim göğüs kafesimi delecek kadar hızlı atmaya başladı. Gözlerim dolmuştu, onu çok özlemiştim.

"Kadını getirin." Dedi adam ve annem arabanın içinden çıktı.

Onu görünce içim parçalandı, bir göz yaşı çeneme doğru yol aldı. Dövülmüştü, annemi dövmüşlerdi.

O an karşındaki adamların hepsini yok etmek istedim. Gücümü kullanarak hepsinin toz olmasını istedim. Ve kendimi kaybedip ortaya atılacağım anda Pamir kolumdan tutup beni engelledi. Öfkeyle ona bakıp bağırmak için ağzımı açtığım anda hızla eliyle ağzımı kapattı ve sırtımı sert bir şekilde duvara değdirdi.

"Ne yaptığını sanıyorsun, sakin ol." Onu dinlemedim ve debelenmeye devam ettim. Eli kolumu daha fazla sıktı.

"Eğer şimdi ortaya atılırsan annene yarardan daha çok zararın dokunacak. Bunu mu istiyorsun? Annene ulaşmışken onu kaybetmeyi mi?"

Bu sözler yerimde durmama yetti ama Pamir yine de beni bırakmıyordu. Öfkeyle elini ağzımdan çektim. Ama biliyordum ki o izin vermese bunu yapamazdım.

"Sana ne demiştim ben hatırlıyor musun?" Diye fısıldadı sert bir sesle.

Evet, dediklerini hala hatırlıyordum ama anlamamazlığa verdim.

"Hangisi?"

"Sana bir uyarıda bulunmuştum. Hatırlıyorsun değil mi?"

"Şey.....sözümden çıkmayacaksın dedin." Dedim gözlerimi kaçırarak.