Ejderha Elementi

44. Bölüm: Savaş Yaklaşıyor

Arkadaşlar yorumlarda falan oy sınırının azalmasını istemişsiniz. Bende bazı hayalet okuyucularım yüzünden sizi kırmak istemedim :)

Oy sınırı işine gelirsek 60'dan yukarı çıkmasını bekleyeceğim. 60 olduğu zaman hemen bölümü atmayı düşünmüyorum. Nedense 70 olana kadar birkaç hafta beklemeniz gerekiyor. Bazı hayalet okuyucular yüzünden diğer okuyucularımı üzmek istemedim.

Son olarak bölümü düzenlemeden atıyorum. Yazım yanlışım varsa şimdiden özür diliyorum. İyi okumalar!

44. Bölüm: Savaş Yaklaşıyor
"Peki şimdi ne yapacağız?" Diye sordu Nur. Endişelendiği her halinden belliydi.

Babamın evine gitmiştik. Gördüğüm rüyanın her detayını anlatmıştım ama Pamir de yanımda olduğu için ona saldırdığım anları anlatamamıştım.

"Bilmiyorum." Diye öfkeyle mırıldandı babam. "Her şey aptal bir vampirin orta yerde sinirlenip birinin kanını emmesiyle başlamış."

"Bu yüzden elementler vampirleri düşmanı olarak görmeye başladı değil mi?" Dedi Melisa kendinden emin bir sesle.

"Elementler her yerde vampirleri arıyor." Dedim korkuyla. Ardından Pamir'e baktım. "Sizin vampir lideriniz savaşa savaşla karşılık vermez değil mi?"

"Eskisi olsa kaçardı ama yeni gelen lider çok hırslı. Kaçıp saklanmayı gururuna yedireceğini sanmıyorum."

"Lanet olsun." Dedi babam öfkeyle. "Yakında çok büyük bir savaş çıkacak."

"Baba ne yapmayı düşünüyorsun?" Dedim titrek bir sesle. Pamir'e bir şey olur diye şimdiden korkmaya başlamıştım ki haklı olduğumu biliyordum.

"Tabiki bende savaşacağım."

"Kimin tarafında?" Diye merakla sordum. Babamın atalarından bize kalmış vampir güçlerinden bir şeyler olduğu için vampirlere yardım edebilir diye düşünüyordum ama babam son cümlesiyle bu fikrimi alaşağı etmeyi başardı.

"Ben bir elementim. Sadece ufak bir vampir gücümün olması onlara yardım edeceğim anlamına gelmez."

"İnsanların duygularını bilmek ufak mı?" Dedi Pamir şaşkınlıkla.

"Benim için öyle. İnsanların duygularını umursamıyorum."

Babama şaşkınlıkla bakakaldım. Onun gücünün ne olduğunu hiç sormamıştım. İtiraf etmek gerekirse aklımın ucuna bile gelmemişti.

Yani babam ona karşı olan tüm duyguları biliyor muydu? Hepsini mi biliyordu? Bana iyi davrandığı zaman ya da gözüne girdiğim zaman hissettiğim tüm o iyi şeyleri.....bu hem ondan hem de kendimden utanmama neden oldu.

"Senden de bu beklenir zaten." Diye homurdandı Pamir.

"Bunu diyen bir vampir mi?" Dedi babam alayla . Öfkeyle ona baktım.

"Dilara sayesinde tüm duyguları öğrendiğimden." elimi tuttu. "Eminim."

"Demek sevgili oldunuz."

"Seni ilgilendirmez." Dedim babama.

"Bence abini ilgilendirir."

Artık yüzüm hangi şekle girdiyse babam kendini tutamayıp gülmeye başladı.