Ejderha Elementi

33. Bölüm: Randevu

Okuduğum yorumlar bana güç verdi arkadaşlar.

Pes etmemem gerektiğinde haklılar.

Yalnız olmadığımı bilmek beni çok mutlu etti. Bir şey istiyorsam eğer pes etmeden devam etmeliyim. Bu kitap ilk kitabım evet ama daha 1 sene olmamışken final vermeyi düşünmem hataydı.

Yazmaya devam edip sabırla beklemeye devam edeceğim arkadaşlar.

Lütfen bölümü beğendiyseniz oy verin.☺😄

İyi okumalar!

33. Bölüm
"Seni odun, hödük, aptal, gerizekalı, pislik, dengesiz..." diye yanımda duran Nur Pamir'e soluk almadan sıralıyordu.

Aslında sanki başkasına sinirlenmişte bu lafları Pamir süsüyle başkasına söylüyor gibiydi.

Ve ben galiba kime sinirlendiğini anlamıştım.

"Bu erkekler hep böyle." Diye devam etti Nur. "Ama sen ona öyle bir ceza vereceksin ki yaptığına son derece pişman olacak."

"Ben onu umursamıyorum. O da beni umursamıyor." Dedim ciddi bir sesle. Bunun üzerine Nur kahkaha attı. Yemekhanede olan bazı kişiler şaşkınca Nur'a baktı.

"Birbirinizi umursamıyorsunuz ha?" Dedi Nur alaylı bir sesle. "Kızım ikiniz de birbirinize aşıksınız. Bunu hala fark edemedin mi?"

"Ne?" Dedim donuk bir sesle. Kalp atışlarım hızlanmıştı. "Öyle bir şey yok."

Son zamanlarda farklı hissettiğim son derece doğruydu fakat bu duygu aşk olamazdı.

"Ah Dilara!" Dedi Nur. "Sence Pamir neden durduk yere Sezen'in yanına gitti?"

"Onu sevdiği için."

"Dilara küçükken kafanı bir yere mi çarptın?" Dedi Nur.

"Hayır çarpmadım. Bunu neden soruyorsun?" Dedim.

"Bak Pamir seni Ateş'le kıskandığı için Sezen'in yanına gitti. Karşılıksız aşk yaşadığını düşündüğü için aklı sıra ben seni kıskanmıyorum. Umrumda değilsin ayağına yatıyor. Ama bal gibi kıskandığı ortada."

"Nur bence sen küçükken kafanı bir yere çarptın. Birincisi ben onu sevmiyorum. İkincisi ise o beni sevmiyor. Seven adam böyle yapmaz" dedim kendimden emin bir sesle.

"Seven adam tam da böyle yapar. Erkekler odundur ve onları adam etmek her zaman kızlara düşer."

"Sanki çok tecrüben var." Dedim alayla sırıtarak. Nur kıpkırmızı oldu.

"Kapa çeneni." Dedi öfkeyle.

"Toprak" dedim sırıtmam daha çok yayılırken. "Nasıl gidiyor onla?" Nur sanki mümkünmüş gibi daha fazla kızardı. Acaba ben de kızardığımda böyle mi gözüküyorum?

"Biz iyiyiz ama sen Pamir'le pek iyi değilsin. Zaten çocuğun yanına gidince yanakların kızarıp duruyor. Yanakların kırmızı renkte kalacak diye korkuyorum." Dedi Nur ve böylece alay eden taraf o olmuş oldu.

"Asıl sen Toprağın adını duyunca yüzün domates gibi kıpkırmızı oldu."

"Diyene bak!" Diye parmağını yanağıma doğru gösterdi Nur. Yanağımın ateş aldığını yeni fark etmiştim.