Ejderha Elementi

Özel Bölüm 2

Arkadaşlar hatırlarsanız Atalay Dilara'nın güçlerini bir süreliğine almıştı. O sırada ne yaptığını bu bölümde anlatacağım. Ardından Pamir ve Dilara'nın evliliklerinden kısa bir an da yazacağım. Keyifli okumalar :)

Atalay elindeki kan kırmızı renginde olan güce baktı. Elinde olmadan gülümsedi. Bu çok ayrı bir duyguydu. Bu kadar güçlü hissetmek kelimelerle anlatılmayacak kadar güzeldi. Gülümsemesini bir türlü durduramıyordu. Yarım saatliğine de olsa ejderha elementi onun olacaktı.

Aniden telefonu çalınca elindeki gücü yok edip telefonu cebinden çıkardı. Arayan Ateş'ti. "Dediğim gibi elementleri topladın mı?"

"Herkes gelmedi ama yine de yeterli sayıda element var. Vampirleri yenebiliriz." Dedi Ateş kendinden memnun bir şekilde.

"Harika. Hemen oraya geliyorum." Dedi Atalay ve telefonu kapattı. O aptal kızın güçleri sayesinde kendine bir topluluk kurabilecekti. Ejderhayı gören herkes Atalay'ın gücüne inanacaktı.

************

"Sessizlik!" Diye bağırdı Atalay. Elementler anında sesini kesti.

"Öncelikle hepinize geldiğiniz için teşekkür ederim." Dedi Atalay ve kan kırmızı rengindeki gücünü elinde oluşturdu. Gücü gören herkes şaşkınlıkla geriye çekildi.

"Ama nasıl?" Dedi bir element kendini tutamayarak. "Sen ejderha elementi değilsin."

"Evet, değilim." Dedi Atalay gülümseyerek. "Ama gücü sahibinden aldım. Hemde kendi rızasıyla verdi."

"Kendi rızasıyla mı?"

"Demek istediğim ejderha elementinin sahibinden korkmanıza gerek yok. O kız benim kontrolüm altında. Amacımızı engelleyemez."

Atalay'ın dediklerinden sonra etrafta kısa bir sessizlik oluştu. Herkes onun yaptığından etkilenmişti. Plan doğru gidiyordu. "Ben size bir süreliğine izin vereyim." Dedi Atalay kendinden emin bir sesle. Herkesin onun yanında olmayı kabul edeceğini biliyordu. Tek engel o aptal kızdı ve bu engeli kolaylıkla kaldırmıştı.

Tekrar kocaman gülümsedi ve ona anlamaz gözlerle bakan oğlunun yanına gitti. "Neden böyle bir şey yaptın baba?" Dedi kendini tutamayarak. "Biz vampiriz. Onların tarafında olmalıyız."

"Aptalsın." Dedi Atalay. "Elementler avucumun içinde ama vampirleri kontrol edemem. Bu yüzden işleri bitmek zorunda!"

****************
6 YIL SONRA

DİLARA'DAN.....

"Hamilesin."

"NE!" dedim şaşkınlıkla. "Ciddi misiniz?"

"Evet, bebek 1 haftalık. Tebrik ederim, anne oluyorsunuz."

"A-anne mi?" Dedim ve elim farkında olmadan karnıma dokundu. Bebek, bebeğim. Benim bir bebeğim olacaktı.

"Sizi anlıyorum. Bende ilk hamile olduğumu öğrenince çok korkmuştum. Ama merak etmeyin, hepsi geçecek." Dedi doktor hanım  gülümseyerek.

"Ben...izninizle." dedim ve oturduğum yerden kalkıp doktorun odasından çıktım. Ardından zar zor yürüyerek koridordaki koltuklardan birine oturdum. Ben...ben hamileydim. Karnımda biri yaşıyordu. Birini doğuracaktım. Anne olacaktım.

Aniden telefonum çalınca panikleyip cebimden çıkardım. Arayan Pamir'di. Hiç düşünmeden açtım. "Neredesin?" Dedim heyecanlı sesimle.

"Bir şey mi oldu?"

"Hemen eve gel. Konuşmamız gerek."

"Bir dakika, beni korkutuyorsun."

"Korkacak bir şey yok." Duraksadım. "Ya da var. Sen karar ver. Evde görüşürüz."

***********

"Ne oldu?" Dedi beni görür görmez Pamir. Endişelendiği her halinden belliydi. E haklıydı. Günün ortasında onu aniden eve çağırmıştım.

"Önce otur." Dedim ona. Uzatmadan oturdu ve beklentiyle bana bakmaya devam etti.

Derin bir nefes aldım. "Sana bir şey söylemem lazım."

"Dinliyorum."

"Pamir ben.... hamileyim."

Önce hiçbir şey anlamayarak bana baktı. Ardından gözleri şaşkınlıkla açıldı. "Bir dakika, şaka yapmıyorsun değil mi?"

"Hayır." Dedim gülerek.

"Yani şu an çok ciddisin?"

"Evet, çok ciddiyim. Bir çocuğumuz olacak Pamir. Baba olacaksın."

Sanki her şeyi yeni idrak etmiş gibi hızla ayağa kalktı ve ileri geri dolaşmaya başladı. Yüzünde düşündüğüm gibi sevinç ifadesi yoktu. Aksine ödü patlamıştı. "Ya-yani çocuğumuz mu olacak? Ama ben kendimi hiç hazır hissetmiyorum ki."

"Bende öyle. Ama doktor bunun çok normal olduğunu söyledi." Dedim gülümseyerek. "Ama eminim çok güzel bir baba olacaksın Pamir."

"Hayır." Dedi ve aniden durup ellerimi sıkıca tuttu. "Ben baba olmayı hak etmiyorum."

"Tabiki hak ediyorsun Pamir. Eskiden yaptıkların yüzünden böyle konuşma." Dedim üzgün sesimle.

"Ben....çocuğun bana benzemesini istemiyorum."

"Bende eski haline benzemesini istemiyorum." Dedim ve güldüm. "Ama şu an çok iyi bir insansın. Umarım çocuğumuz şimdiki haline benzer."

"Gerçekten öyle mi düşünüyorsun?"

"Öyle düşünmesem seninle niye evleneyim şapşal." Dedim kıkırdayarak. "Şimdi lütfen sevin. Artık üzülmeye başlıyorum."

Dediğim üzerine kocaman gülümsedi ve beni yanağımdan öptü. "Dünyanın en iyi eşine sahibim."

"Evet, geç de olsa fark ettin." Dedim ve gülerek telefonu elime aldım. "Şimdi bizimkilere haber versek iyi olacak. Sonuçta ilk bizim çocuğumuz olacak."

************

"Adını ne koyacaksınız?" Dedi Melisa gülümseyerek.

"Hala düşünmedik." Dedi Pamir. "Nasıl olsa çok vaktimiz var."

"Kafa dinleyeceğiniz son 9 ayınız." Dedi Toprak kahkaha atarak. "Ayrıca uykunuzu çok iyi alın."

"Şu an çocuğum olmadığı için mutluyum." Dedi Ayaz ve Toprak'la el çaktılar.

"Ama yakında sizin de olacak." Dedi Melisa kaşlarını çatarak. "Çok sevinmeyin."

"Umarım iyi bir anne olurum." Dedim elimi karnıma koyarak.

"Eminim çok iyi bir anne olacaksın." Dedi Pamir ve o da elini karnıma koydu. "Son rahat olacağımız 9 ayı dolu dolu geçirelim."

"Sen onlara bakma." Dedi Nur ve sinirle Toprak'la Ayaz'a baktı. Tek yaptıkları gülmekti. "Eminim çok mutlu olacaksınız. Bu arada kız olursa adını Nur koyun."

"Daha neler." Dedi Melisa direk. "Tabiki adı Melisa olmalı. Nur'dan daha güzel bir isim."

"Ne, yani çocuğun adı çay adı mı olsun? Saçmalık."

"Bence adı Evren olsun."

Pamir'in sesini duyan herkes bakışlarını ona çevirdi. "Yani...evren ismi ejderha anlamına da geliyormuş. Güzel olmaz mı?"

"Sadece ejderha anlamına gelmiyor." Dedi Melisa bilmiş bir sesle.

"Ama yine de güzel bir isim." Dedim ve Pamir'in eline tuttum. "Evren."

**********

Bir tane daha özel bölüm yazmayı düşünüyorum. Bu sefer Evren de olacak.😊