Ejderha Elementi

41. Bölüm: O Benim

Bölümü atayım dedim arkadaşlar. Zaten 3 oy kalmış.

Oy sınırımız yine 60.

İyi okumalar!

"Beni seviyor musun?"

Duyduğum soruyla ağzım beş karış açık kalırken normal davranmaya çalışıyordum. Sanki panik atak geçirmiyor gibi!

Ben aptalın tekiydim. Ne diye element yemini etmiştim ki. Size element yemininde gerçekleşen bir şeyi söylemiştim. 'Sırrı söylemeye kalktığın an unutursun' Ama şu an ki duruma göre işler biraz daha farklıydı.

Eğer yalan söyleyecek olursam vücudum buna tepki verecekti. Vereceği tepki kişiden kişiye göre değişiyordu ve ben vücudumun ne yapacağını hiç ama hiç bilmiyordum.

"Dilara." Dedi Pamir. "Sana bir soru sordum."

Donakalmıştım. Bu sorunun cevabı hiç şüphesiz 'evet' idi ama bunu ona söyleyemezdim. Tamam hislerim konusunda o gün sahilde bir şeyler söylemiştim ama o zaman aklımı kaybetmiştim. Şimdi ise.....aklım yerindeydi. Ve ben onu sevdiğimi iddia etmeye bir daha kalkabileceğimi sanmıyordum.

"Dilara anneni görmeye gelecek misin?" Allah'ım, ilk defa babamın sesini duyduğuma bu kadar sevinmiştim.

"Geliyorum." Diye bağırıp resmen koşar adım babamın yanına gittim. Pamir'in buraya geldiğini görünce babama sarıldım.

"Ay baba seni çok özlemişim. Hadi gidelim." Deyip babamdan ayrıldım ve elini tutup onu çekiştirdim.

"Dur kızım sakin ol." Dedi babam arkamdan gelirken.

"Sakin falan olamam. Annemi çok özledim."

Pamir de arkamızdan geliyordu ama bir şey söylemedi. Çok şükür!

Kısa sürede bir taksiye yerleşmiştik. Pamir bizimle gelmedi ama bu benim için daha iyi oldu. Bir süre sorudan kurtulmuştum.

"Dilara iyi olduğuna emin misin?" Dedi babam. "Kıpkırmızı olmuşsun."

"Heyecandan." Deyip saçmaladım ve kafamı cama çevirdim. Babama sarıldığıma hala inanamıyordum. Kendime ihanet etmiş gibi hissediyordum.

"Kızım." Dedi babam elini dizime koyunca irkildim ve hızla bacağımı çektim. Haliyle şaşırdı. Sanki birkaç dakika önce ona sarılan ben değildim.

"Teşekkür ederim."

Şaşırdım ama belli etmedim. "Senin için yapmadım." Dedim soğuk bir sesle. "Annem için yaptım."

"Az önceki sözlerin neydi o zaman? Özledim dedin. Üstüne sarıldın." Sesi az da olsa öfkeliydi.

"Onlar gerçek değildi."

"Niye yaptın o zaman?"

Kafamı camdan çevirip öfkeyle ona baktım. "Sana ne?"

"Pamir var diye mi yaptın?"

"Ne alakası var?"

"Beni hızla çekiştiriyordun da." Diye mırıldandı babam. Kendi kendine konuşur gibiydi. "Ondan kaçıyordun."

Lanet olsun, anladı. Niye bu kadar zekisin ve ben niye sana çekmedim baba?

"Saçmalama baba." Dedim. "Hikaye anlatmayı kes."

"Ah benim aptal kızım. Hiçbir zaman iyi bir yalancı olmadım."

"Biliyor musun?" Dedim öfkeyle. "Sana sadece bu konuda benzemek isterdim." Zeki olduğunu kendime saklayayım.