Chapter 22 "Errand"

14 2 0
                                    

***

Flarein POV

Kahit hindi pa ako nakakasampa sa maliit na bangka ay umaapaw na ang kaba ko. I reached his hand for me to get a ride on it. Mas umapaw ang kaba ko ng nagsimula ng gumalaw ito. Hindi ko namalayan na napakapit na pala ako sa likod ng damit ni War. Marahil sa sobrang kaba ko. I heard his soft chuckled. Napamulat ako dahil doon. Inis ko siyang pinaghahampas sa likod. Pagtawanan ba raw ako? Kita ng natatakot na 'yong tao eh huhuu!

"What's funny?" I blurted out. Masaya ba siyang natatakot ako? Ito na ba ang kabayaran ko sa pagsapak ko sa kaniya?

"Nothing," he simply retorted. Nothing pa nga! Pwede ba 'yon? Ano siya may sayad? Bigla na lang itong napakamot sa ulo niya. Errr ayan na naman 'yong mga kuto niya.

Tsk!

"Ano nga?" Nakasimangot kong ani sa kaniya. Eh kasi naman lokohin niya na lahat 'wag lang ang badtrip!

Amp!

"It just that you're so cute when your flinched," then he mischievously smirked at me. I felt my heart will explode anytime. It's like I had been done a horse racing.

Omo!

"Baliw!" Bulyaw ko.

Ayokong ipahalata na naaapektuhan ako sa mga pinagsasabi niya. Sa totoo lang madalas ko na 'tong maramdaman ng dahil sa kaniya. It's a different feeling and I can't explained it. I don't know why he has a big impact to me. His punchline always retained in my head. Haist! It's so confusing! Mabuti na lang at hindi na siya nagsalita pa. Nang tuluyan kaming makarating sa gitna doon ko lamang napagmasdan ng walang takot ang buong karagatan. Napakapayapa ng karagatan para bang nais nitong ipahiwatig na 'wag kang matakot. Nagkalat din ang mga naglalakihang mga bato na pinamumugaran ng mga damo.

Makikita mo rin ang mga malayang isda na patuloy lang sa pagtalon sa dagat. Sana parang ako na lang sila mukhang walang problema at malaya. Hindi ko akalain na ganito pala kaganda ang dagat at sobrang yaman. Kailangan lang nating protektahan at pangalagaan ito upang sa gano'n masilayan din ng mga darating pang henerasyon. Nakangiti at manghang mangha ako sa buong paglalakbay namin. I never tried it out riding on the boat or even on the ship 'cause I've been traumatized when I was a kid. I almost drowned because of my stupidity. That's why after that incident I'd never tried to get closer to any kind of archipelago. But I loved watching it from afar. It seems that I already embraced my fear.

Obliviously, I hugged War from his back. A few minutes had passed until I realized it. Oh shit! Both of us was frozen because of what I've done. It was just happened! It's not my intention to hug him! Perhaps because of the outburst of felicity? Why can't you control yourself Flarein? It was so fucking awkward! Grrrr! I don't know what to say on him! I'm totally speechless. Take me earth please!

I sighed heavily, "I'm sorry I w-was---" then he cut me off.

"You ought to have told me that you wanted a hugged from me. So that I've done the first move," he uttered.

A puckish smirk appeared on him. My jaw automatically dropped because of what he said. I never thought he's so damn over confident. Ang kapal ng mukha ng isang 'to grabe. Para atang tumaas ang bp ko ah. Ang lakas makafeeling gwapo ng banat niya. Asa ka naman kutong lupa! Pakain kita sa lupa ng makita mo!

Amp!

"Too confident leads to disappointment," I stated. Huwag nga siyang assumero d'yan. Hindi ba pwedeng nadala lang ng matinding emosyon?

From The Ground Up (On Going)Where stories live. Discover now