The Gods Five Dragon [Wattys2018]

Chapter 32

Ronic's POV

Inihatid ko sila sa School Clinic dahil mukhang kahit sino sa kanila ay gagaling ng kusa lang.

Lahat ng physical attacks ko sa kanila ay may bigat ng kapangyarihan ko o may halo ng aking kapangyarihan.

Kung tatanungin ako kung paano ko nagagawa ito, itinuro ito sa akin ng aking ina. At mukha sa apat na nakalaban ko, ni isa sa kanila ang merong ideya kung paano gamitin ng tama ang kanilang kapangyarihan, dahil basta basta nalamang silang umaatake ng walang sunod-sunod na plano.

Pero sa kung titignan, mabilis na mag i-improve itong mga ito kung matuturuan ng maayos.

Pero hindi ako ang magtuturo sa kanila

Pinagtitinginan kami ng mga studiyante dito sa labas ng Dome kung saan naganap ang laban namin.

Hindi parin pala sina umaalis dito at mukhang hinihintay nila kaming lumabas dun sa gusali.

Nakatingin silang lahat sa akin na kala mo ay takot na takot sa akin.

'I don't want to be the center of attraction here, but I'm betting napasobra yata ang ginawa ko dun sa apat' sabi ko sa utak ko.

Nagbubulungan sila, kinig ko naman pero hindi ko sila pinansin.

Inihatid ko nalang yung apat na studiyante sa school clinic upang mapagaling na agad sila.

Itnuturo sa akin nung nag nga-ngalang Nick yung daan patungo sa Clinic.

Nararamdaman ko naman na sumusulyap ito sa akin na para bang kilala ako.

"What do you want?" Asik ko ng naumay ako sa kakatingin niya sa akin.
Hindi ko man ito kita ngunit ramdam ko na nakatingin siya sa akin ..

"H-how do you know?" Tanung nito sa akin .

"Lets just say that my reflexes are far more accurate than any of you here" sabi ko. Yeah, totoo ang sinabe ko.

Natutunan ko naman itong i-enhance dahil nasa gubat kami nun nakatira.
Hindi ito basta bastang gubat dahil puro demonyo at halimaw ang nakatira dito, kaya sa murang edad pa lang daw ay malakas na daw ang pakiramdam ko sa paligid ko.

"Is it possible?" Tanung niya.

"Be specific" sagot ko naman

"Y-your power?"

Napatigil ako sa paglalakad dahil hindi talaga siya nagbibiro kanina na alam niya ang kapangayrihan ko.

"What about my power?" Hindi ko sinagot ang tanung niya.

"I've read about it. In some books. Pero hindi ako naniwala kasi impossible itong maabot sa murang edad" pagpapaliwanag niya.

"I lived inside the wilderness, among with those Demons and Monster who are trying to kill me every single day of my life. Kaya mukhang wala akong pagpipilian kundi ang lumakas" sabi ko.

Kita sa mukha niya na nagulat siya.
Yung tipong alam niya ang kwento ng talambuhay ko.

"You say Demons?" Gukat niyang sabi .

"Yeah, Demons Like Malphas, Rangda, Adramelech and so much more na may pwesto sa Dark continent" sagot ko.

"Why? Have you encounter one of those Demons?" Kalmo kung tanung sa kanya.

"Y-yeah. We are on the mission that day, and every single one of us Encountered a Demon but we managed to kill it. But in return, one of us is taken and we don't know if he was killed or still alived until now"