Szkoła Dla Dziewczyn

22-„Tak..."

Tydzień w budzie przeleciał mi dość szybko. Odwołali nam zajęcia z tańca bo szkoła dla idiotów gdzieś wyjechała i miałyśmy spokój cały tydzień. Udało mi się trochę poimprezować z Abb.

Teraz jadę do domu pociągiem, bo nie chciałam jechać z tą babą do chaty.

Od Zacki❤️❤️:
Jesteśmy już na peronie. Nie mogę się doczekać aż cię zobaczę kochanie😏❤️

Do Zacki❤️❤️:
Zaraz będę😘❤️

Od Zacki❤️❤️:
😍😍😍

Pociąg się zatrzymał, a ja wybiegłam z walizką z pociągu, rzuciłam ją gdzieś i wskoczyłam na Zack'a tuląc go mocno. Jakieś dwie czternastolatki zaczęły piszczeć i mówić „jakie to urocze". Zaśmialiśmy się i spojrzeliśmy sobie w oczy.

-Muszę ci coś powiedzieć.-zaczął Zack.

-Słucham cię-uśmiechnęłam się i położyłam ręce za jego szyją.

-Emi rozpraszasz mnie-mruknął z tą swoją zajebistą chrypą.

-No mów już bo się niecierpliwie.

-Zakochałem się w tobie.-powiedział i spojrzał mi w oczy. To było cudowne.

-Ja w tobie też-powiedziałam, a on złączył nasze usta. Może i to dla niektórych ludzi było nieromantyczne, ale dla mnie to było idealne, stado motyli mi eksplodowało w żołądku.

-Uuuu....nasze gołąbeczki jak zwykle razem!-krzyknął jakiś głos za Zack'iem.

-Mikey!!!!-pisnęłam i ruszyłam w jego stronę. Szybko się w niego wtuliłam.

-Też za tobą tęskniłem mała.

-Czuje się porzucony i zdradzony!!!-krzyknął Zack. Pogadaliśmy trochę i chłopacy mnie odwieźli do domu. Moja ukochana przyjaciółka dzisiaj pojechała do swojej babci, więc dopiero jutro się zobaczymy.

-Emilio! Zack przyszedł!-krzyknęła wiedźma z dołu, a ja usłyszałam kroki na schodach.

-Cześć skarbie-powiedział Zack i mnie przytulił-zabieram cię gdzieś.

-Czeeść, ale ja muszę się przebrać.

-Wyglądasz pięknie chodźmy.-chłopak wyniósł mnie na rękach z pokoju, ubrał mi buty i ruszyliśmy w tylko jemu znanym kierunku.

Dotarliśmy do pięknego parku. Zack stanął przedmną i powiedział te słowa, które chciałam tak długo usłyszeć:

-Nie jestem jakiś w chuj romantyczny, nigdy nie miałem dziewczyny, nie potrafię być normalny, ale czy się poświecisz i zostaniesz moją dziewczyną?-powiedział swój monolog trzymając mnie cały czas za ręce.

-Tak-te jedno słowo odmieniło całe moje życie.

Trochę to zjebałam. Przyznaje się, ale nie mam kompletnie pomysłu na tę książkę, więc rozdziały będą się pojawiały bardzo rzadko.