4.BÖLÜM

630 54 0
                                    

Bu olamazdı. Bu kadar kolay karşıma çıkamazdı. Sanki hiçbir şey olmamış gibi bide utanmadan beni bulup yanıma gelmiş. Beni abimle aldatıp aptal yerine koymuştu. Ceylan!!
Eylem: Fethi! İyi misin?
Fethi: Ha. Ben... İyiyim iyi. Hadi gel ben seni geçireyim.
Eylem: Yok ben giderim. Sen zahmet etme.
Fethi: T-tamam. İyi geceler. Görüşürüz.
Eylem: Sanada. Görüşürüz.
-Eylem yanımdan ayrılmıştı. Derin bi nefes aldım. Arkamı dönüp hızlı adımlara ordan uzaklaşmaya çalışırken Ceylan kolumdan tuttu.
Ceylan: Fethi lütfen. Beni dinlemiycek misin?
Fethi: Üzgünüm hanfendi. Ben yabancılarla konuşamıyorum. Kolumu bırakır mısınız?!
Ceylan: Ben buraya seninle konuşmaya geldim. Seni seviyorum Fethi. Seviyorum.
(Bir anda kolunu çekip bağırmaya başlayarak)
Fethi: Sen benim abimle...
(Etraftakilerin bakışlarıyla sesini bir anda alçaltarak)
Fethi: Sen benim abimle yediğin haltları ne çabuk unutupta geldin?! Bide seni seviyorum diyo ya. Deliricem... Ben seninle evlenicektim Ceylan.
Ceylan: Tamam işte. Ben bunun için bi şans daha istiyorum.
Fethi: Pardon ya. Bu yüzsüzlük nerden?!
Ceylan: Yoksa o kız yüzünden mi? Çok samimi duruyodunuz.
Fethi: Sana ne! Ha arkadaşım ha sevgilim. Ben o konuda senin kadar hızlı değilim. Şimdi git. Bi daha da karşıma çıkma!
Ceylan: Ama...
Fethi: Hadi defol.  -Kemal bi bakar mısın kardeşim!?
Kemal: Buyrun komutanım.
Fethi: Hanfendiyi dışarı çıkarın. Bi daha da böyle ipsiz sapsızı almayın. Tamam mı kardeşim?
Kemal: Tamam komutanım.
-Kemal Ceylan'ı taburdan dışarı çıkardı. Arkamı dönüp düşmeye hazır göz yaşlarımı sildim. Kendi kendime söylenmeye başladım.
Fethi: Allah'ım bide şans diyor ya. Şans diyor... Deliricem.
-İçeri bizimkilerin yanına gittim. Hepsi oturuyordu.
Fethi: N'apıyosunuz gençler?
Aşık: Hiç. Öyle sohbet ediyoruz.
Fethi: İyi. Ben gidip uyuycam.
Yavuz: Sen iyi misin Avcı?!
Fethi: İyiyim komutanım iyiyim.
Yavuz: İyi... İyi uyu ama. Yarın göreve çıkıcaz.
Fethi: Tamam komutanım.
-O SIRADA KARABAYIRDAKİ TEK OTELDE-
(Ceylan telefonla konuşuyordur)
Ceylan: Tamam... Yarın sabah mı?... Hangi köy?... Tamam. Erkenden orda olurum.
-------------------------
EYLEMDEN::
-Fethi'nin yanından ayrıldıktan sonra otele geri döndüm. Girişte tanıdık bi yüz vardı. Bu az önce bizi gözetleyen kızdı. Sakin bi şekilde yanına gittim.
Eylem: Merhaba.
Ceylan: Efendim.
Eylem: Seni az önce gördümde... Kim olduğunu merak ettim.
Ceylan: Fethi'nin sevgilisiyim ben. Ziyaret için geldim.
Eylem: Öyle mi? Memnun oldum.
Ceylan: Bak tatlım. Ben biraz kıskanç biriyim. Ona karşı mesafeli olursan sevinirim.
Eylem: Merak etme. İnsanların eski sevgililerini çalıcak kadar aciz değilim.
Ceylan: N-ne?
Eylem: Aaa. Beni tanımadın mı Ceylan?
-Hemen Ceylan'ın yanına oturup eğildim.
Ceylan: Eylem Mercier. Şimdide gazetecilik mi? Bi an tanıyamadım seni!
Eylem: Hapis sana yaramamış. O muşmula suratın hala yerinde.
Ceylan: Ben o işleri bıraktım. Hayatımı düzene sokmaya çalışıyorum.
Eylem: Serbest bırakılmış olman hiçbir şeyi değiştirmez. Gözüm üzerinde.
Ceylan: Öyle olsun.
-Ceylan'ın yanından ayrıldım. Hızlı adımlarla odaya çıktım. Telefonumu kapıp Fransa'yı aradım.
Eylem: Alo... Kötü bir haberim var... Ceylan burda... Evet... Ben kaçak silah işini bıraktığını sanmıyorum... Tamam... Dikkatli olurum. 
--------------------------
EYLEMDEN::
-Sabah olmuştu. Hava biraz bulanıktı. Üstümü giyinip odadan çıktım. Hızlı adımlarla otelden çıkıp ilerdeki köşeyi döndüm. O sırada biri kafama çuval geçirip vurdu. Sonrası karanlık.
-------------------------
FETHİDEN::
-Yeni görev yine köy yine silah işiydi. Hazırlandık ve çıktık. Helikopter bizi köye götürüyordu.
Fethi: Beyler... Sürekli köylere gitmemiz çok garip değil mi?
Fethi: Köy iyidir ya. Köy candır.
Fethi: İnşallah öyle olur Keşanlı!
-Sonunda köye gelmiştik. Tedbirli şekilde ilerliyorduk ama sessizlik vardı. Hemde fazla sessizlik. Bu hayra alamet değildi. Köy meydanına ilerledik. Ben ve Çaylak arkayı koruyorduk. Bir anda Yavuz Komutanımın dur emri geldi ve durduk.
Yavuz: A-avcı! Buraya gel.
-Hemen Yavuz Komutanımın yanına gittim. Bir anda durdum. Bizimkilerin şaşkın bakışlarını gördüm. Karşımda gördüğüm şey bi grup teröristti ama daha kötüsü vardı. Bu Ceylandı! Bi kızın kafasına silah doğrultmuştu.
Fethi: E-eylem!
Ceylan: N'aber Fethi?!
...

AVCIHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin