AVCI

8.BÖLÜM

FETHİDEN::
-Ceylan'ın ne dediğini anlamaya çalışıyordum.
Ateş: Ne diyo lan bu?
Fethi: K-komutanım... E-eyleme yine bişey yapmış olmasın bu manyak? Eylem diyor... Patlıycak diyo.
Yavuz: Tamam. Sakin ol Avcı. Helikopter gelsin hemen gideriz.
-Erdem Yarbay aradı.
Yavuz: Buyrun komutanım.
Erdem: Operasyon nasıl gitti Yavuz.
Yavuz: Çeylan'ı aldık komutanım. Ama bize bişeyler mırıldandı.
Erdem: Haberler kötü Yavuz. Hastanede canlı bomba var. Bi tim gönderdim ama...
Yavuz: Canlı bomba mı?!
-Komutanımın öyle demesiyle daha da endişelendim.
Fethi: N'olmuş komutanım?!
Yavuz: Helikopter geldi. Sen ve Karabatak helikoptere binip hastaneye gidin. Buraya gelen başka bi araç daha var. Biz Ceylan'la burdaki hastaneye gidiyoruz.
Fethi: Bişey mi olmuş komutanım.
Yavuz: Avcı dediğimi yap! Hadi gidin.
-Helikopterin indiği yere gittik ve bindik.
-----------------------
EYLEMDEN::
-Ne gelen var ne giden! Üç kişiler sadece. Bunu kendimde halledebilirdim ama... Gizli kimliğimi açık etmiş olurdum. Ama şimdilik bunun önemi yok. Tek önemli olan o masumların hayatı... Tam saklandığım yerden çıkıcaktım ki birinin elimi tuttuğunu gördüm. Hemen döndüm. Bu bi kız çocuğuydu.
K: Çok korkuyorum.
Eylem: Şşş. Sessiz olmalısın ufaklık.
K: Annemi bulamıyorum. Çok korkuyorum.
Eylem: Tamam. Ama biraz sessiz ol. Duyucaklar bizi.
-Kız biranda ağlamaya başladı. Ne yapıcağımı bilemedim.
X: Nerden geliyo bu ses?
Z: Nerden geldiğinin ne önemi var? Asıl sen o bombayı patlatınca çıkan çığlıkların sesini duy.
-Kızı alıp hemen en üstten güvenli olacağını düşündüğüm bi odaya koydum. Ona sessizce orda durmasını söyleyip yerime geçtim.
Eylem: Tamam o zaman. Artık sırası geldi.
-Silahımı alıp hemen çıktım. Sadece iki adam vardı. Biri canlı bombaydı. İkisini de vurdum. Ama üçüncüyü göremedim. Canlı bomba olan adam yerde yaralıydı. Dışarıya doğru baktım. Üçüncü adam dışardaydı. Menzilim dışındaydı. Çok net göremedim ama cebinden eski bi telefon çıkardı. Kahretsin!
Eylem: Canlı bomba!!!
-İnsanlar kaçıyordu. Bende uzaklaşacaktım ki bomba patladı. Son hatırladığım yerde yatıyor olduğum.
------------------------
FETHİDEN::
-Karabayır'a gelip hızlıca hastaneye ilerledik. Bir sürü ambulans vardı. Yaralıları taşıyordu. Üniformamı değiştirmeden gelmiştim telaştan. Hastanenin içine, patlamanın olduğu yere koştum. Taşınan yaralılar arasında Eylem yoktu. Enkaz arasında birçok yaralı ve ceset vardı. Ama Eylem yoktu. İlerledikçe sıkıntıya giriyordum. Bi ses duydum. Can çekişen bi mırıltı. Sesin olduğu yere doğru ilerledim. Yerde yatan Eylem'i görüp hemen yanına gittim. Yerde ağzı gözü kan içinde yatıyordu.
Fethi: Eylem iyi misin?
Eylem: Sus. B-beni dinle!
-Eylem yerde uzanmışçasına yatıyor bende diz çökmüş onu dinliyordum.
-------------------------
KARABATAKTAN::
-Uzaktan Fethi'yi gördüm. Bayadır konuşuyolardı. Hemde baya bi süredir. Bir süre sonra dayanamadım, yavaş yavaş yaklaştım ve uzaktan onları seyredip dinlemeye başladım.
-------------------------
FETHİDEN::
-Eylem yüzümü iki elinin arasına aldı.
Eylem: Daha tanışalı çok olmadı.
-Eylem yaralarından doğru düzgün konuşamıyordu bile.
Eylem: Ama bu kadar çabuk sevebileceğimi bende bilemezdim. Her aşk nefretle başlar derler ama benim ki hiç nefret değildi. Belki de bu birbirimizi son görüşümüz olur. Kendine iyi bak.
-Gözlerimden yaşlar akmaya başladı.
Fethi: Öyle deme Eylem.
-Eylem eliyle gözlerimi sildi. Kalkmak için kendini zorladı. Yardım ettim. O da benim gibi dizlerinin üstüne zorlukla oturdu. Elleri yine yüzümdeydi.
Eylem: Seni seviyorum Fethi Kulaksız.
-Bende seni diyemeden beni öptü. Öylece kala kalmıştım. Bi süre öyle kaldık. Kendimi geriye doğru çektim.
Eylem'in başı bir anda göğsüme doğru düştü. Ölmüştü. Hemde daha dudaklarımız buluşmuşken... Sıkıca sarıldım. Gözlerimden yaşlar akmaya başladı.
-----------------------
KARABATAKTAN::
-"Eyleeeeeeem"-
-Fethi'nin bağırışlarını duydum. Bizimki öyle sert mert görünür ama... Bu hali benim bile içimi cız etti. Ne yanına gidebildim. Ne destek olabildim. Böyle acıya yürek mi dayanır.
----------------------
FETHİDEN::
-Kucagımda ölmüş Eylem'i bi türlü bırakamadım. Görevliler bana sesleniyordu.
X: Beyfendi lütfen! Cesedi almamıza gerek.
Fethi: Ceset mi?! Ona ceset diyemezsin. Ölmedi o. (Ağlayarak) Ölmemeliydi.
-Başka çare yoktu. Eylem'i bırakmadan önce son bi söz söyledim. Kanın asla yerde kalmıycak. Ayağa kalkıp silahımı elime aldım. Ordan uzaklaştım.
Fethi: Senin işin bitti Ceylan. Bu sonuncuyu yapmıycaktın. Umarım o hastanede geberip gitmişsindir. Eğer öyle değilse... Azrailinle tanışmaya hazır ol.
...