AVCI

21.BÖLÜM

EYLEMDEN::
Hayır... Bu mümkün olamaz. Gözlerimin açılmasıyla karşımdaki görüntü netleşmeye başlamıştı. Sonra eskiden alışkın olduğum o güzel, sakinleştirici sesi duydum.
: Eylem!
Acaba kafayı mı yedim diye gözlerimi ovuşturdum.
: Merak etme. O, kuşun kanadını tam 12'den vuran gözlerin yanılmadı.
Eylem: (Titrek ve ağlamaklı bir sesle) Hayır!!! H-hayır...
-Arkamı dönüp koşmaya çalıştım. İleriden dönüp koridorun sonundaki odaya girdim. Ama...
: Eylem... N'olur... Yapma...
Eylem: Uzak dur benden. Uzak dur...
----------------------------
O SIRADA TABURDA
Ateş: Keşanlı bir şey sorabilir miyim güzel kardeşim?
Keşanlı: N'oldu?
Ateş: Ne volta atıp duruyosun çok merak ediyorum.
Çaylak: Aynen abi ya. N'oldu bi sıkıntı mı var?
Keşanlı: Ulan ben ulaşamıyorum bu kıza.
Ateş: Aaa hayırlı olsun Keşanlı.. Bizi niye tanıştırmadın yengeyle. (Çaylağa göz kırpar)
Keşanlı: Lan o değil. Eylem. Arıyorum arıyorum açmıyo.
Çaylak: Erdem Yarbayımıza haber verelim mi abi? Belki başına bir iş gelirse....
Keşanlı: Lan ağzını hayra aç!.
Ateş: Feyzo haklı. Biz gidip haber verelim. Sonra bir şey olursa başımız belaya girer.
Keşanlı: İyi tamam. Hadi gidip haber verelim.
----------------------------
EYLEMDEN::
Odaya girmiştim. Ama arkamdan geliyordu. Kesin kafayı yemiştim. Tamda düzeldim derken...
: Eylem... N'olur benden kaçma!
Eylem: (Yüzünü iki eli arasına alıp ağlayarak) Hayır...Hayır, hayır hayır. Sen gerçek değilsin. Sen gerçek değilsin.
: Hayır. Gerçeğim. Olabildiğinden daha da gerçek.
Eylem: Hayır... Fethi.... Öldün sen. Gördüm. Gözlerimin önünde....
Fethi: (Eylem'in yanına çöker ve ellerini tutmaya çalışır) Bak... Dokun hadi... Hissediyor musun?... Ölmedim....
Eylem: (Ağlayarak) F-Fethi.... Sen...
Fethi: Evet... Burdayım Eylem... Yanındayım... (Dayanamayıp sarılır)
Eylem: (Ağlamaya devam eder) Seni o kadar çok özledim ki...
Fethi: (Ağlayarak) Bende.... Bende Eylem.... Bende seni çok özledim.
Ama artık seni bırakmayacağım.
Eylem: (Gözleri yaşlı bir süre düşünür) O-olmaz... Artık olmaz.
Fethi: N-neden?
Eylem: (Gözler yaşlı sinirli bir şekilde yüzüğünü gösterir) Evlendim ben.... Evlendim!!!
Fethi: Biliyorum.
Eylem: N-neden... Niye böyle bir şey yaptın?
Fethi: Anlatıcam.... Hepsini tek tek anlatıcam.....
----------------------------
O SIRADA TABURDA
(Kapı çalar)
Yarbay: Gir!
Mücahit: Komutanım..
Yarbay: N'oldu beyler!
Ateş: K-omutanım. Bi süredir haber alamadığı için keşanlı endişe ettide komutanım.
Yarbay: Kim için?
Mücahit: Eylem. Bildiğiniz üzere sabah şehitliğe gidicekti. Biraz da zaman geçti komutanım.
Yarbay: Gidip bakmak mı istiyorsun?
Mücahit: Evet. İzniniz olursa...
Yarbay: Bakmana gerek yok.
Mücahit: Neden komutanım?
Yarbay: Yakında öğrenirsin.
Mücahit: Ama komutanım....
Yarbay: Keşanlı!! Yok diyorsam yok!!! Birazdan gelir. Şimdi gidin dinlenin.
-Emredersiniz komutanım-
--------------------------
FETHİDEN::
Eylem: Hadi!! Hadi anlat. Ben her şeyi bilmek istiyorum.
Fethi: Faysal.... Bu Faysal şerefsizi sürekli etrafımızdaydı. Nedendir bilmem beni öldürmeye çalıştı.
Eylem: Sırf bunun için mi böyle yaptın? Sırf sen ölme diye!!
Fethi: H-hayır Eylem. Ben senin için yaptım. Adamın gözü dönmüş belliki. Bana ulaşmak için....
Eylem: Bana zarar verebilirdi!
Fethi: Aynen öyle. Eğerki benim öldüğümü zannederse.... Çevremdekilere zarar vermez diye düşünüp böyle bir şey planladık.
Eylem: Ne zamana kadar böyle olucak?
Fethi: O adamı bulup geberttiğimiz zaman.... O zaman rahat bir nefes alıcam. Alıcaz...
Eylem: (tekrar ağlamaya başlar)
Fethi: Eylem.... N'olur böyle yapma!
Eylem: Ben senin öldüğüne hiç inanmadım biliyor musun?
Fethi: (gözleri dolarak) Biliyorum. O olaydan beri hep senden haber aldım. İzleyemedim ama.... Haber aldım...
Evlenmek bana göre değil diyen kızdan haber aldım.
Eylem: N'apsaydım. Kafayı yemek üzereydim. Ne yapmamı bekliyordun.
Fethi: En azından sözünde sadık kalıp evlenmezdin.
Eylem: En azından bana böyle bir şey planladığını söyleyebilirdin.
Fethi: Söylesem n'olucak. Hemen gidip evlenmişsin.
Eylem: Ne yapsaydım Fethi. 50-60 yaşıma kadar yas tutup eriyip gitsemiydim.
Fethi: Sen böyle konuşuyorsun. Ama ben ne kadar suçluluk hissettim biliyor musun? Ne kadar acı çektim.
Eylem: (bir anda bağırarak) Ben acı çekmedim mi sanıyorsun? Ben kaç kere intihara kalkıştım be! Senin haberin var mı? A dur düşüneyim kesin vardır.
Fethi: Bak ne diycem. Tamam. Umrumda değil. Git kimle evlendiysen onla mutlu ol.
Eylem: Herşeyi öğrendin bi adamın kim olduğunu mu öğrenemedin?
Fethi: Eylem... Lütfen... Bi kez olsun kavga etmeden bitirelim.
Eylem: Tamam. Ama benim gitmem lazım. (Telefon çalar)
Fethi: Benim gitmem gerek. Sana ulaşırım.
Eylem: T-tamam.
-Tam gidecekken Eylem arkamdan seslendi.
Eylem: Fethi...
Fethi: N'oldu Eylem?
Eylem: (tekrar ağlamaya başlar) Geri dönmene o kadar sevindim ki.
-Bunu demesiyle Eylem'e yaklaştım. Eylem yavaş yavaş geriye doğru gitti. Duvara yapışmıştı. Kaçıcak yeri yoktu. Dahada yaklaştım. Bir elimi duvara koydum.
Fethi: (Kısık bir sesle) Eylem!..
Eylem: Efendim.
Fethi: Seni çok özlediğimi söylemişmiydim.
Eylem: Bilmem. Hatırlayamadım.
-Tam ölecekken bir ses geldi. Birimizin telefonuna mesaj gelmiş olmalıydı. Ama... Ben yanımda taşımıyordum artık.
Eylem: Benim ki sanırım.
(Hala aynı pozisyonda Fethi Eylem'e kenetlenmiş bir şekildedir)
Eylem: Buna baksam iyi olur.
Fethi: O zaman bak.
-Eylem bana öyle bir donakalmışlıkla bakıyorduki bana olan kızgınlığı geçmiş gibiydi. Ama ben kendimi zor tutuyordum.
Fethi: N'olmuş. Seni almaya mı gelmiş?
Eylem: O olduğunu düşüncesine nerden kapıldın?
Fethi: Sezgi... Sezgilerim kuvvetlidir.
Eylem: Eminim öyledir!
Fethi: Eylem. Sen evli bir kadınsın. Ama şu an o bakışlarını kesmezsen bunu unutabilirim.
Eylem: (Ufak bi tebessüm) Tamam. Ama bende evli olduğumu unutmak üzereyim. Üstüme uyguladığın baskıyı ve kolunu indirirsen çok sevinirim.
Fethi: Tamam. Hadi git.
Eylem: Belkide artık görüşmemeliyiz.
Fethi: Aynen öyle. Evli bi kadına helede sana burda laf gelmesini istemem. Sonuçta Karabayır küçük bir yer.
Eylem: Belkide.
Fethi: Eylem.
Eylem: Gene ne var Fethi!
Fethi: O adam... Sana....
Eylem: Bana???..
Fethi: Sana işte... Dokundu mu?
Eylem: Bunu bilmek seni rahatlatıcak mı?
Fethi: Bi-bilmem. Eğer utanıcaksan söyleme.
Eylem: Hayır.
Fethi: ...
Eylem: Yani düşündüğün şey olmadı manasında. O da bana anlayış gösterdi. O kadar iyi bir insanki.
Fethi: İyi madem. Sana mutluluklar.
-Eylem hiçbir şey demeden gitmişti. Belkide artık herkes kendi yoluna bakmalıydı. Eylem bu olanlardan sonra o adamdan boşanırmı bilmem ama o nasıl mutlu olucaksa öyle yapsın. Bazen aşkta fedakarlık yapmak gerek. Karşındakini ölümüne sevsen bile...
Fethi: Bi dakka ya.
-O an kafama dan etti. Dışardan gizlice izleyip adamın kim olduğuna bakabilirdim. Belkide tanıdık biridir.
Sessizce dışarıya yöneldim. Uygun bir yer buldum ve izlemeye başladım. Eylem'in beklediği yere bir araba durdu. İçinden bi adam çıkıp Eylem'in yanına gitti. Ve kapısını açtı.
Fethi: Centilmen herifmiş.
-Tam o an yüzü net görünüyordu. O an gözlerim fal taşı gibi açıldı. Bunun bir rüya olması için dua ettim.
Fethi: H-hayır Eylem. Bula bula bu herifi bulmuş olamazsın!!
...