Be aware of

Γιατί σε μένα

"Μείνε δυνατή όταν ο κόσμος σου  καταρρέει "

Ακούω το ξυπνητήρι αλλά δεν έχω κουράγιο να σηκωθώ να το κλείσω
Νιώθω άρρωστη αλλά ξέρω μέσα μου πως δεν έχω τίποτα . Γυρνάω στο πλάι και αντικρύζω την πεταμενη μου βαλίτσα στην ίδια θέση που την άφησα χθες , και πραγματικά το μονο που θέλω είναι να την πάρω και να φύγω ...

Το ρολόι δείχνει 7 και 15.  
Που σημαίνει πως έχω 30 ολόκληρα λεπτά πριν πάω στο πρώτο μάθημα ...
Ξεφυσαω και σηκώνομαι καθώς δεν έχω άλλη επιλογή ,το γεγονός πως είμαι μόνη μου φυσικά με κάνει και νιώθω κάπως καλύτερα αφού στην ιδέα να έχω κάποιον συγκάτοικο και να μου φέρεται άσχημα με πιάνει πονοκέφαλος

Σηκώνομαι από το κρεβατι και ανοίγω την βαλίτσα βγάζοντας από μέσα μια μακριά μαύρη μπλούζα κι ένα τζιν . Πιάνω τα μαλλιά μου έναν ελαφρύ κωτσο και πηγαίνω προς το μπάνιο για να πλυθω μπας και συνέλθω λίγο .

Το πρόσωπο μου κομμάτια ,τα κόκκινα μάτια μου από το χθεσινό μου κλάμα φαίνονται χειρότερα από ποτέ ενώ μοιάζω σαν κουρέλι . Και πως να μην ειμαι αφού ψυχολογικά είμαι σκατα

Σκουπιζομαι και πηγαίνω να ντυθώ . Το κινητό που έχω δεν έχει χτυπήσει καθόλου χθες κάτι που με στεναχωρεί αφού καταλαβαίνω πως οι γονείς μου δεν ενδιαφέρονται καν αν έφτασα καλά .

Παίρνω το πρόγραμμα πάνω από το τραπέζι και το βάζω στην τσάντα . Ίσως αν προλάβω σήμερα να κοιτάξω και για καμία δουλειά .

Παίρνω τα κλειδιά αφήνοντας τον αναστεναγμό μου και βγαίνω από το δωμάτιο . Στον διάδρομο επικρατεί ησυχία ευτυχώς γιατί μόνο όρεξη να δω κανέναν δεν έχω .

Βγάινω από το κτήριο και βλέπω μπροστά μου όλο το Πανεπιστήμιο να παίρνει ζωή . Παιδιά κάθονται κάτω από δω και από εκεί ξανά αλλά ευτυχώς δεν βλέπω πουθενά εκείνη την παρέα που με κορόιδευε χθες .

Βγάζω από την τσάντα το χαρ τι και βλέπω πως πρέπει να πάω στην Γ' πτέρυγα στην αίθουσα 204 .

Αποφασισμένη να μην ρωτήσω ξανά ποτέ κανέναν και αφού έχω λίγη ώρα περπατάω προς την καφετέρια για να πάρω έναν καφέ .

Φτάνω αλλά μπαίνοντας μέσα τα γέλια που ακούγονται παντού τραβάνε την προσοχή μου και γυρίζω το κεφάλι μου για να δω εκείνα τα παιδιά από χθες .
ΓΑΜΩ ΤΗ ΤΎΧΗ ΜΟΥ!!

Με την ελπίδα να μην με έχουν δει πηγαίνω προς την κοπέλα στην υποδοχή

"Καλημέρα ! ΤΙ μπορώ να σου φέρω ?" Με ρωτάει ευγενικά και χαίρομαι καθώς φοβόμουν ότι και οι δικοί της τρόποι θα ήταν άσχημοι