Be aware of

you are my life ...

"Μην με αφήσεις ξανά ... μείνε δίπλα μου ... Γίνε η ζωή μου όλη και άσε με να χαθώ σε σένα ..."

Σήκωσε το βλέμμα του με δυσκολία ψηλά ενώ με το ζόρι μπορούσε να ακούσει ....

"Όχι τόσο εύκολα μικρέ ..." άκουσε την φωνή εκείνη που κοντά στον ένα χρόνο τώρα αναγνώριζε πλέον καλά ...Δεν ήξερε τον λόγο που κατάφερε και ήταν εδώ ο Paul αλλά αυτή τη στιγμή του χρωστούσε την ζωή του ... 

Σκέφτηκε αμέσως εκείνη ... ουρλιάζοντας από τον πόνο άφησε τα δάκρυα του να πέσουν καυτά πάνω στα μάγουλα του χωρίς ντροπή ... Ένας άντρας δύο μέτρα να κλαίει σαν μωρο παιδι για μια αγάπη που νόμιζε πως έχασε ήταν ένα θέαμα που σίγουρα θα άγγιζε και τον πιο σκληρό ...

"Έλα ... σήκω πάνω με ευχαριστείς αργότερα " είπε ο Paul αλλά ο Ian δεν κουνήθηκε ... με το κεφάλι του να αιμορραγεί και την καρδιά του κομμάτια ξάπλωσε στο υγρό χώμα αφήνοντας την βροχή να ξεπλύνει κάθε φόβο που ένιωσε λίγα λεπτά πριν ...

Όλα έγιναν τόσο γρηγορα που αδυνατούσε να καταλάβει πως ήταν ακόμα ζωντανός ...

Με όση δύναμη είχε έβαλε τα δυνατά του και σηκώθηκε όρθιος ... Χωρίς να πει λέξη σε κανένα ούτε καν στον Paul έβγαλε από το παντελόνι του τα κλειδιά της μηχανής κατευθυνόμενος προς τα εκεί αγνοώντας τους πάντες ... Στο μυαλό του υπήρχε μόνο ένα πράγμα .... Και πάση θυσία έπρεπε να είναι εκεί ... βλέποντας την ζωή να χάνεται μπροστά στα μάτια του έκλαψε όχι για εκείνον ... Πότε δεν θα έκλαιγε για εκείνον ... έκλαψε για εκείνη ... Για το μικρό του κοριτσάκι που θα το άφηνε πίσω ... Για την αγάπη που θα του στερουσαν από την ζωή του ... Για την αγάπη που δεν εισέπραξε ποτέ από κανένα εκτός από εκείνη που δίχως να το πει του την χαριζε απλόχερα ...

Ένα δάκρυ κύλησε από τον σκληρό για όλους Paul ... Μέσα του ήξερε πως ο μικρός αυτός για να κλαίει έτσι σημαίνει πως αγαπάει ... Και το κάνει με την ψυχή του ...

〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️

Με τα μαλλιά μου ακόμα βρεγμένα και με τα μάτια κλειστά καθισμένη έξω στο μπαλκόνι συλλογίζομαι πως απλά θα τον σκοτώσω ... Έχω ήδη σκεφτεί πολλούς τρόπους για να το κάνω μόλις τον δω ... γυρίζω και κοιτάζω ξανά την ώρα ... πήγε ήδη 1 ...

Ξαφνικά ακούγεται ο ήχος της εξάτμισης ... πετάγομαι όρθια καθώς τον βλεοω να περνάει την στροφή για την εστία μου ενώ η καρδιά μου φτερουγίζει μέσα στο στήθος μου ...