Be aware of

πεθαίνω

"Πώς μου έναν λόγο να προσπαθώ ενώ όλα για όσα πάλεψα χάθηκαν έτσι ξαφνικά ..."

Το κορμί της πονάει τρομερά ... βυθισμένη μια εβδομάδα τώρα στο κρεβάτι της αρνείται να δει και να μιλήσει στον οποίονδηποτε ... Δεν τρώει καθόλου ενώ ο καημένος ο Luke προσπαθεί κάθε μέρα με κάθε τρόπο να την πείσει να βάλει έστω και μια  μπουκιά μέσα της χωρίς επιτυχία ...

Γι εκείνη δεν έχει νόημα να ζει ... είδε την αγάπη της ζωής της να θάβεται μέσα σε ένα κρύο χώμα ενώ πλέον το μοναδικό πράγμα που έχει επάνω της από εκείνον είναι η κρύα ταυτότητα ανάμεσα στα στήθη της ... τραβάει την μπλούζα ρου πιο κοντά στην μυτη της και ρουφάει όση μυρωδιά μπορεί ακόμα ...

Τα μάτια της κατακόκκινα μέρες τώρα από το κλάμα και η ψυχή της άδεια ... κενή μέσα στο στήθος της ... Ένα στήθος που το μόνο που έχει είναι πλέον ένα τατουάζ με το όνομα του χαραγμένο πάνω της ...

"Μέρες δεν πήγα πουθενά, 
γύρευα εδώ στα σκοτεινά τα μάτια σου
Κι όπως δεν ξέσπαγε η βροχή, 
άκουγα τα κομμάτια σου.

Σε ποιον να πω το σ’ αγαπώ, 
αν δεν πω το σε σένα
παράθυρα ανοιγμένα και ο καιρός ζεστός.
Είχαμε κάνει λάθη
μα πάντα υπάρχει ένα 
που θα νικάει εμένα και πια να ζήσω πώς.

Είναι μια λέξη που πονά, 
θέλεις να πεις εμείς ξανά μα χάνεσαι, 
θέα στ’ απέραντο κενό, 
την αγκαλιά σου αισθάνεσαι."

Η πόρτα του δωματίου της ανοίγει και ο Luke ο οποίος έχει φροντίσει να βγάλει αντικλείδι μπαίνει μέσα φάνερα στεναχωρημένος καθώς την βλέπει ακριβώς στην ίδια θέση που την είχε αφήσει και χθες ... κουλουριασμενη σαν μωρό να κλαίει σιγάνα πνιγμένη μέσα στην θλίψη που εκείνος αδυνατεί να καταλάβει ...

"Lilith...σήκω κορίτσακι μου .." της ψελιζει κι εκείνη χωρίς καν να γυρίσει ανοίγει τα χείλη της ...

"Μην με λες έτσι ..." ψιθυρίζει σιγάνα και κλαίει ακόμα περισσότερο ...

Τα λόγια του της θυμίζουν ακόμα μια φορά εκείνον ... τα πάντα της θυμίζουν εκείνον ...

"Σε παρακαλώ πρέπει να φας ... Είσαι αδύναμη ..σε ικετεύω "της λέει ενώ την πλησιάζει ...