Russian Roulette(✔)

9. «Θα σε βρω Al...»

Κανείς δεν φαίνεται περισσότερο αθώος απο έναν ένοχο που δεν κινδυνεύει πια...

-Tristan Bernard

Η καρδιά μου πάλλοταν στο στήθος μου ή ίσως και να μην δούλευε καθόλου. Πράγμα αδύνατο. Η ανάσα μου πνιγμένη στα βάθη των πνευμόνων μου, καταπιεσμένη από τον φόβο. Έναν φόβο που έχω ξανανιώσει πολλές φορές αλλά ποτέ δεν θα τον συνηθίσω.

«Με το τρία ,τρέχεις στην πόρτα» τον άκουσα να ψιθυρίζει κοφτά και έγνεψα γρήγορα.

«Τρία.» φώναξε και με όση δύναμη είχα έσμπρωξα προς τα πάνω τον εαυτό μου να σηκωθεί και να τρέξει στην πόρτα.

Η πόρτα άνοιξε και ένας από την ασφάλεια ξεπρόβαλε. Πλησίαζα κοντά σε αυτήν όταν έγινα ένα με τον ξύλινο τοίχο.

Μόρφασα και με έναν πυροβολισμό είδα τον τύπο στην πόρτα να πέφτει νεκρός κάτω.

«Μην τον κοιτάς...» ψιθύρισε λίγα εκατοστά μακριά από το πρόσωπό μου ο Ivanov και τα βλέμματά μας συναντήθηκαν. Η ανάσα μου τρεμμαμένη. Πρώτη φορά κάποιος επιχειρούσε να με σκοτώσει. Η αδρεναλίνη ταρακουνούσε το σώμα μου. Όσο και αν δεν ήθελα να το παραδεχτώ, ίσως και να μου άρεζε η ιδέα του κινδύνου.

Δεν ήξερες από που θα σου έρθει η τελική σφαίρα που θα σου πάρει την ζωή.

Ο Μεγάλος έλεγε πως το να πεθάνεις από σφαίρα είναι ο πιο άδικος θάνατος μα λάτρευε να κλέβει τις ζωές των άλλων με αυτόν τον τρόπο. Έλεγε πως ήταν γρήγορος και δεν απαιτούσε σωματική επαφή με το θύμα. Με τον τρόπο αυτό, πάντα έμενε καθαρός.

Άκουσα μερικούς ακόμη πυροβολισμούς και το σώμα του Ivanov κόλλησε στο δικό μου.

Ρόλαρα τα μάτια μου. Από το γκαράζ του ακούστηκε θόρυβος και κοίταξε προς τον ουρανό.

«Σε παρακαλώ θεέ μου όχι» τον άκουσα να ψιθυρίζει και ανασήκωσα το δεξί μου φρύδι. Παρακαλούσε ο Ivanov;;; Έζησα να το δω και αυτό...

Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα πατώντας φουλ γκάζι λογικά ο δολοφόνος μας έφυγε με την μαύρη Porsche του Ivanov. Έπνιξα ένα γελάκι ακούγοντάς τον να βρίζει. Κοίταξα για ακόμη μια φορά τον τύπο στο κρύο έδαφος .

«Τουλάχιστον δεν είμαι στην θέση του.» μουρμούρισα με ένα χαμόγελο.

«Αρκετά ψύχραιμη είσαι...» σχολίασε και τον απομάκρυνα απο πάνω μου.

« Τι ήθελες, Ivanov; Να πέσω κλαίγοντας στην αγκαλιά σου και να σε ευχαριστώ που μου έσωσες την ζωή; Εσύ επέλεξες να τον κάνεις γλυκέ μου...» ψέλλισα και έδιωξα απο τα ρούχα μου την σκόνη που μάζεψα όταν είχα πέσει κάτω.