Russian Roulette(✔)

Πρόλογος

«Nous sommes nos choix»
«Είμαστε οι επιλογές μας»
-Άγνωστος

Η μαύρη λιμουζίνα κατέφθασε μπροστά απο την τεράστια και επιβλητική έπαυλη Markov . Στο μέρος που θα καθοριζόταν το μέλλον μου.

Το ότι δεν με βρήκαν νεκρή ακόμα ,ίσως ήταν ένα καλό σημάδι. Δεν υπάκουσα στους κανόνες. Και θα έπρεπε να τιμωρηθώ. Κανένας δεν έχει δικαίωμα να πάρει μια ζωή εκτός αν είναι για να προστατέψει την συμμορία. Και ίσως αυτές να ήταν οι προθέσεις μου,αλλά δεν είναι τόσο εύκολα στην μαφία.

Η πόρτα μπροστά μου άνοιξε. Κλώτσησα τις σκέψεις που με βασάνιζαν τις τελευταίες μέρες στο πίσω μέρος του μυαλού μου και χαμογέλασα.

Ο σοφέρ, μου πρόσφερε το χέρι του και εγώ δέχτηκα την βοήθεια του αμέσως. Τα τακούνια βρέθηκαν πάνω στην βρεγμένη άσφαλτο και πήρα μια βαθιά ανάσα.

Τα φλας και οι φωνές των δημοσιογράφων επιτέθηκαν στις αισθήσεις μου. Δεν έδωσα και πολύ σημασία. Ήταν ,έτσι και αλλιώς, απλώς μια κάλυψη για να μην μαθευτεί το τι γίνεται μέσα.

Συνέχισα να περπατάω και με κάθε βήμα μου, με κάθε σκαλί που ανέβαινα, ένιωθα να πλησιάζω όλο και πιο κοντά στην ετυμηγορία μου. Και ευτυχώς ή δυστηχώς οι "Vori V Zakone" είχαν πολύ πιο αυστηρούς νόμους.

Οι πόρτες μπροστά μου άνοιξαν και η κεντρική αίθουσα , γεμάτη με τους εγκληματίες της Ρώσικης Μαφίας της Νέας Υόρκης αλλά και όλης της Αμερικής, εξαπλώθηκε μπροστά μου.

Ρώσικα τραγούδια παίζονταν στο βάθος της αίθουσας απο ένα μικρό συγκρότημα. Όλα φώναζαν Οδυσσό εδώ μέσα. Θύμιζαν πως βρισκόμουν σπίτι ακόμα και αν βρισκόμουν στην άλλη μεριά του πλανήτη,στα προάστια της Νέας Υόρκης.

Προσπέρασα τους αργηγούς των μικρών συμμοριών και κατευθύνθηκα προς εκείνον. Είχε όπως και την πρώτη φορά που τον αντίκρισα ,αυτό το ψυχρό προσωπείο.

Ακόμα θυμάμαι την πρώτη φορά που συστηθήκαμε. Σε αυτό το κτήριο,μα με διαφορετικές περιστάσεις. Και όμως δεν θα άλλαζα τίποτα,από όσα έχω κάνει.

Κατάλαβε γρήγορα την παρουσία μου. Ή ίσως άκουσε τον χαρακτηριστικό ήχο που έκαναν τα τακούνια μου. Δεν θα το μάθω ποτέ αυτό,μάλλον. Γύρισε το κεφάλι του προς την κατεύθυνσή μου και διέκρινα το διακριτικό μειδίαμα στην άκρη των χειλιών του. Μου έκλεισε το μάτι παιχνιδιάρικα λέγοντας με τον τρόπο του πως όλα θα πάνε καλά.

Έγνεψα. Δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς. Όσο χαλαρή και να έδειχνα ,μέσα μου έτρεμα. Αυτήν την στιγμή , στον πάνω όροφο οι "Vori V Zakone" θα αποφάσιζαν άν θα έκοβαν ή όχι την κλωστή της ζωής μου.

Σταμάτησα έναν σερβιτόρο και έπιασα ένα ποτήρι σαμπάνια από τον δίσκο του. Άλλαξα γρήγορα κατεύθυνση και βάδισα προς τον Albert και την συμμορία μου.

Δεν ήθελα να δώσω δικαιώματα για να με δουν με εκείνον. Υποτείθεται είμαστε εχθροί.

«Κάποια νέα;» τον ρώτησα ήρεμα και ψυχρά. Με εξέτασε με το βλέμμα του, ώστε να βρει έστω και μια μικρή ποσότητα παρουσίας κάποιου συναισθήματος στο πρόσωπο μου.
Οτιδήποτε που θα πρόδιδε πως ένιωθα κάτι. Και βέβαια απέτυχε. Ή έτσι πίστευα εγώ. Με ήξερε πολύ καιρό και πολύ καλά ώστε να καταλάβει με ένα του βλέμμα πως, αυτήν την στιγμή, έτρεμα απο τον φόβο μου.

«Ξέρεις, ξέρουν πως είχες δίκιο» η φωνή του υπερβολικά ήρεμη. Ήπια μια γουλιά απο την σαμπάνια μου βιαστικά.

«Όσο δίκιο και να έχω ,Albert , παράκουσα τους κανόνες. Και ξέρεις ποια είναι η κατάληξη.» μουρμούρισα σιγανά.

«Εσύ όμως επέλεξες να κάνεις ότι έκανες. Δεν σε πίεσε κανείς» είπε χαλαρά και ένα κύμα θυμού διαπέρασε όλο μου το σώμα.

«Δεν με πίεσε κανείς;! Δεν ήσουν εκεί, Al!» είπα αργά και εξω φρενών. Χαμογέλασε.

«Παρακολουθούν ακόμη , Margo. Και πεθαίνουν να σε δουν να τα χάνεις. Οπότε συγκεντρώσου και μην τους δώσεις την ευχαρίστηση να σε δουν σε αυτήν την κατάσταση.» είπε και με φίλησε στοργικά στο μέτωπο.  Έκλεισα τα μάτια μου και πήρα μια βαθιά ανάσα.

«Πάω στο μπάνιο» τον ενημέρωσα και έγνεψε.

Πήρα τον δρόμο μου για ένα απο τα μπάνια που διέθετε η έπαυλη και κλειδώθηκα μέσα. Κοιτάχτηκα στον καθρεύτη.

Ας τα πάρουμε όλα από την αρχή....

____________________

Αχ αχ μου λείψατε...

Είμαι τρελά ενθουσιασμένη για αυτήν την ιστορία και ελπίζω θα σας αρέσει.

Ανυπομονώ να την μοιραστώ μαζί σας.

Τα λέμε στο επόμενο κεφάλαιο το οποιο δεν ξέρω πότε θα ανέβει... But stay tuned 😏🙌