30. Αναμνήσεις

568 60 66
                                    


Πόσο ευλογιμένοι είναι κάποιοι άνθρωποι , των οποίων οι ζωές δεν έχουν φόβους ή τρόμους και ο ύπνος είναι μια ευλογία που έρχεται την νύχτα και δεν φέρνει τίποτα άλλο παρά γλυκά όνειρα.

-Μπραμ Στόκερ

«Ελπίζω να μην μου κρύβεις τίποτα άλλο, San...»μουρμούρισα κοιτώντας τον Ivanov να μιλάει με τον Kaban. Γιατί δεν μου είχε πει πως ο Alex ήταν ζωντανός;

«Δεν θέλω να χάσω και εσάς, San. Ήρθα μόνο να μου πεις που είναι ο Ivanov και θα φύγω. Δεν είναι δική σας μάχη.» ψέλλισα.

«Ποιος απο τους δυο;» με ρώτησε και ρόλαρα τα μάτια μου.

«Ο ζωντανός βέβαια. Ο Stanislav! » ψέλλισα ενοχλημένη.

«Ναι σωστά.» είπε.

Πως δεν το είχα καταλάβει νωρίτερα;
Με διέτρεχαν διάφορα συναισθήματα. Απο την μία ένιωθα χαρά που ήταν τελικά ζωντανός και ο πατέρας του δεν τον σκότωσε. Απο την άλλη το παράπονο με έκαιγε. Είχε σωθεί αυτός και όχι ο Al. Μου φαινόταν άδικο. Δεν ήταν;

Επιπλέον, δεν ήξερα πως να φερθώ. Έκανα καλά που ήρθα τελικά; Τι σχέσεις είχε με τον πατέρα του πλέον; Μπορούσα να τον εμπιστευτώ; Θα με πρόδιδε;

«Όχι βέβαια. Σαν τι να σου κρύβω;» απάντησε σίγουρος ο San και κοίταξα καλά καλά.

«Σε εμπιστεύομαι San. Αυτήν την φορά η έκπληξη ήταν θετική. Θέλω να είμαι έτοιμη για τέτοιου είδους εκπλήξεις. Έγινα κατανοητή;» ρώτησα και με διαβεβαίωσε με ένα νεύμα του. Το βλέμμα του κινήθηκε πίσω μου και άνοιξε το στόμα του κάτι να πει αλλά σταμάτησε. Γύρισα και είδα πίσω μου τον Alex.

Μειδίασα.«Δεν περίμενα πως θα σε δω ζωντανό.» μουρμούρισα και έτεινε το χέρι του προς τα εμένα. Το κοίταξα. Με το να κάνω χειραψία μαζί του υπέγραφα μια σιωπηλή συμφωνία. Ήταν σαν να μου έλεγε πως ήταν με το μέρος μου. Έγνεψα και το έπιασα. Μου έκλεισε το μάτι.

«Εγω πάλι ήμουν σίγουρος πως θα ξαναβρεθούμε. Δεν έκανα λάθος.» είπε μειδιάζοντας και με τράβηξε πάνω του και έδεσε το χέρι του γύρω μου. Τον σταμάτησα και πισωπάτησα μα δεν με άφησε. Με κοίταξε στα μάτια και όλο μου το σώμα μούδιασε.

Το άλλο χέρι του σηκώθηκε και χάιδεψε απαλά το μάγουλο μου. Ξεροκατάπια. «Δεν άλλαξες καθόλου, Margarita.» σιγομουρμούρισε και έκλεισα τα μάτια μου. Μου είχε λείψει η φωνή του.

« Νόμιζα πως σας είχα χάσει.» ψιθύρισα κοιτώντας τον στα μάτια. Κοίταξε τον San και το βλέμμα του επέστρεψε σε εμένα.

Russian Roulette(✔)Donde viven las historias. Descúbrelo ahora