Merhaba arkadaşlar! 20. Bölüme kadar gelebileceğimi sanmıyordum ama işte 20. Bölüm! Bana ilham kaynağı olan okuyucuları çok seviyorum ♡ umarım siz de beni ve hikayemi seviyorsunuzdur ;) İyi Okumalar!
Üzerimde bir ağırlık vardı. Alarm çalıyordu ama kapatacak yeterli enerjim kalmamıştı. En sonunda bir beton ağırlığında gibi gelen göz kapaklarımı araladım. Belki de o sabah hiç kaldıramayacağımı sandığım kolu kaldırdım ve alarmı kapattım.
Ross suz bir sabaha daha uyanıyordum. Çok üzülmüyorum...tamam üzülüyorum...tamam berbat haldeyim ama birkaç gün önce acıttığı kadar çok acıtmadığından eminim.
Yürüyen bir ölü gibi hareket ederek hazırlandım ve kahvaltı etmek için aşağıya indim. Vanessa her zaman ki gibi -tamam çok sık olmuyor ama- kahvaltımı hazırlamış beni masada bekliyordu. Eski günlerdeki gibi değildi her şey. O mutluluktan, aşktan, sevinçten havaya uçtuğum günlerde değildik artık. Hiçbir şey hayal ettiğim gibi olmuyordu artık. Mutluluğun en doruk noktalarından indirilme, en dibe batma zamanlarımdaydım artık.
- Günaydın...dedim sesimin çıktığı kadar. Beni üzgün gözlerle süzdü ve
- Günaydın..Laura. iyi gözükmüyorsun. Dedi. Hüznü benimki kadar değildi ama fazlaydı yine de.
- Biliyorum..dedim. mırıldanıyordum. Ama ablam duyuyordu. O hep benim yanımda oluyordu. Belki de bana en çok yardım eden kişiydi o.
- Okula gitmek istediğinden emin misin? Biraz toparlanıp gitsen iyi olucak. Dedi o tatlı gözlerini bana dikerek.
- Evet eminim.
- Ama onu görmek sana acı vericek...dedi endişeyle beraber.
- Bu gün okula gelmemesini umuyorum..dedim masaya otururken.
- Ahh..gelicek. dedi biliyormuş gibi.
- Gelse bile artık umurumda değil. Dedim yalan söylemeye çalışarak.
- Umurunda değil mi? Laura beni güldürme lütfen..dedi gülerek. Ortada gülünç bir şey yoktu aslında.
- Ne, ben doğruyu söylüyorum. Dedim onun belki de takma olan kahkahalarının arasından.
- Laura..beni kandıramazsın..şuna bak Laura. Sen ona hâlâ deliler gibi aşıksın..dedi eliyle beni işaret ederek.
Doğru!
- Evet..biliyorum..ama...tamam acı vericek ama umursamamaya çalışıcam. Sevgili olmadan önce Ross beni tam öpmek üzereyken çekip gittiğinde bana söylediğin şeyleri unuttuğumu mu sanıyorsun? Dedim ağzıma lokmamı alırken.
- Sanmıyorum..ama yine de okula gitmeye bilirsin. Raini den ders notlarını istersin olur biter. Dedi çok bilmiş gibi.
- Konu çok uzadı..son sözü söylüyorum. Okula gideceğim. Dedim son lokmamı aldıktan sonra.
- Peki, peki tamam. Sen bilirsin..dedi.
Ona sarıldım ve evden çıktım. İlk defa köşede buluşmayacaktık belki de. Köşeye geldiğimde kimse yoktu. Tahmin ettiğim gibi..beklememişti. ne olursa olsun. Ben bekler sanıyordum.
Okula geldim ve yalnız olduğum sabahlar yaptığım gibi köşedeki banka oturup kitap okumaya başladım. Kitabımı okurken birinin yanıma oturduğunu hissettim. Gözlerimi kitabımdan ayırıp oturan kişiye baktım. Eliot tı bu kişi. Onun olmasını tahmin etmiyordum kesinlikle.
- Ben size demiştim dedi yüzündeki alaycı gülümsemeyle.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
RAURA-LOVE STORY (TÜRKÇE) (MC_smiler)
Fanfic(BİR RAURA HİKAYESİDİR.) İyi bir tanışma olmasa da tanıştılar. Ama o kavga ile başlayan iletişimin aşka bürüneceğini bilmiyorlardı. Bazı şeylerden habersizlerdi ama birbirlerine hep âşıktılar. Aralarına çok kişi girdi. Onları rahatsız etti. Hatta b...
