Tamam, bu kadarı da fazlaydı. Bu zamanda, şu anda, özel bir güne az kala bu şahısın burada ne işi vardı?
İstemeden,
"Bi' sen eksiktin, Arnaldo." dedim dışımdan. Karşımdaki gıcık kişi ise kurnazca gülümsedi.
"Yılbaşına özel geldiğimi düşün." dedi Arnaldo.
"İyi de daha çok var." dedim sanki ne kastettiğini anlamamış gibi.
"O gün geldiğinde bir şey olacak ve Laura'nın yanında sadece ben olacağım." dedi.
Bu olabilirdi. Bunu yapmasına izin vermek benim elimdeydi. Eğer yeni yıla gireceğimiz gün Laura'nın yanında olursam, onun Laura'nın yanında olması biraz zor olurdu.
"Ee? İçeri davet etmeyecek misin?" diye sordu Arnaldo. Gıcık bir şekilde gülümsedim yüzüne karşı.
Elimle içeri doğru takdim ederken,
"Buyurmaz mısın?" dedim ve onun içeri doğru geçmesini izledim.
Her şey üst üste gelmeye başlamıştı ve bunun gidiş hattı hiç de iyi değildi. Tam bir şeyi yoluna koyduğumu düşünürken bir şey geliyor ve kurduğum tüm düzeni mahvediyordu.
Tam o sırada elindeki içeceklerle Laura mutfak kapısının orada belirdi. Gözlerini bizim olduğumuz tarafa çevirdi ve bir anda gözleri faltaşı gibi açıldı.
Ne kadar sevmesem ve uygun görmesem bile sevdiği bir arkadaşı gelmişti sonuçta.
Elindeki içecek dolu bardakları bir kenara bıraktı ve hızla Arnaldo'ya koşup sevinçle sarıldı.
Kollarını hafif ayırdıktan sonra,
"Geleceğini biliyordum ama bu süprizi yapacağını bilmiyordum." dedi Laura.
"Seni son görüşmemizden sonra çok özledim ve erken gelmeye karar verdim." dedi Arnaldo bir kez daha kollarını Laura'ya sararken. Bir kez daha uzunca sarıldıktan sonra Laura, Rydel'i Arnaldo'ya tanıttı. Rydel, kapımızdaki konuşmamıza şahit olmuş biri olarak Arnaldo'yu pek sevmiş gibi gözükmüyordu. Sonuna kadar haklıydı bence.
Laura da gidip gidip saçma sapan kişiliklere sahip insanlarla arkadaş oluyordu. Onları sevmemekte suçlu değildim. Bence, ben de haklıydım.
Bir süre sonra oturduk ve içinde bulunduğumdan dolayı pişman olduğum Arnaldo ile Laura'nın sıkıcı sohbetini dinlemeye başladım. En sonunda ayağa kalktım, Rydel'in de sıkıldığını anladığım yüzüne baktım ve,
"Bizim kalkmamız lazım." dedim.
"Evet, evet. Kalkmamız lazım." dedi Rydel de ayağa kalkıp.
"Ah, neden?" dedi Laura üzülerek.
"Çok geç oldu. Hem annen ve baban bizi yakalamasın." dedim ve ayağa kalkmış olan Laura'ya kollarımı sardım. Kısa bir sarılmadan sonra Rydel ile evden çıktık.
Bahçe kapısından çıktıktan sonra sanki başından beri tutuyormuş gibi olan nefesini verdi Rydel.
"Hiç bitmeyecek sandım." dedi ardından.
"Ben de." dedim.
"Şu İtalyan Çocuk çok gıcık bir tipe benziyor." dedi.
"Şahit olduğuna göre anlamış olman lazım." dedim.
"Doğru. Başta onunda Aiden gibi olduğunu düşündüm." dedi. Kafamı aşağı yukarı salladım.
"Onun gibiler peşimi bırakmıyor zaten." dedim. Hafif güldü.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
RAURA-LOVE STORY (TÜRKÇE) (MC_smiler)
Fiksi Penggemar(BİR RAURA HİKAYESİDİR.) İyi bir tanışma olmasa da tanıştılar. Ama o kavga ile başlayan iletişimin aşka bürüneceğini bilmiyorlardı. Bazı şeylerden habersizlerdi ama birbirlerine hep âşıktılar. Aralarına çok kişi girdi. Onları rahatsız etti. Hatta b...
