RAURA-LOVE STORY (TÜRKÇE) (MC_smiler)

RAURA-LOVE STORY<3 18-KAVGA

Laura nın ağzından

Göz kapaklarım ağır ağır açılıyordu. Üzerime ağırlık çökmüş bir duyguyla uyanıyorum yerde. Canım acıyor. Acıyor. Acıyor....

Fotoğrafa bir kez daha baktım. Sonra onu şöyle bir fırlattım. Üzüntüm geçmişti. Artık bir kızgınlık vardı. Belki de bundan vazgeçmeliyim..

Kırık parçaların vücudumda yaptığı kesitler sayesinde zar zor hareket ediyorum. Parçalar derimin içinde. Umurumda mı? Hayır.

Ayağa acı içinde kalktım. Etrafa bakındım. Odamdan bahsetmek gerekirse..buraya 5 yaşında bir çocuk grubu getirilmiş ve bırakılmış gibi gözüküyor.

Acı içinde balkonuma çıktım. Bahçeye bakındım. Yemyeşil...çiçekler ve renkleri..kokusu...temiz hava..hepsi beni rahatlatıyordu.

Kilidi çevirdim ve sakince koridora çıktım. Merdivenlere doğru yürüdüm. Seke seke indim aşağıya. Vanessa oturduğu koltukta beni gördü ve bir hışımla yanımda geldi.

- Noldu sana?!

- .....

- Cevap ver! Kendine zarar mı verdin?!

- Hayır....bilerek zarar vermedim..

Aslında bilerek zarar vermiştim. Neden kırık ayna parçalarının üstüne yattım ki?

- Ah! Seni küçük aptal! İnanmıyorum her tarafında kesik, kırık parçalar var!

- Biliyorum..

- Gel buraya! Şimdi hemen doktora gidiyoruz!

- Hayır. Evde halletsek olmaz mı?

- Sen benimle dalga mı geçiyorsun?! Ne kadar çok endişelendiği mi biliyor musun?!

- Özür dilerim..

- Özür dileme! Şimdi hemen doktora gidiyoruz!

- Tamam. Dedim ve Vanessa sinirli bir şekilde beni arabasına bindirdi. Hastaneye doğru giderken çok büyük bir öfke ve endişeyle söyleniyordu. Duymadığımı sanıyordu.

- Aptal. Seni küçük aptal. Lanet olsun. Kahretsin...gibi.

Vardığımızda bir doktor beni sedyeye yatırdı ve vücudumdaki parçaları aldı. Bir yandan dikkatimi dağıtmak için sohbet ediyordu.

- Eee Laura? Nasıl gidiyor?

- ....

- Hey. Bir soru sordum.

- Pek iyi sayılmaz.

- Bunu neden yaptın Laura?

- Bilmiyorum. O zaman çok...çok sinirliydim.

- Bu bir daha olmasın olur mu?

- Tekrar olabilir.

- Böyle düşünme. Seni bir daha bu sedyede görmek istemiyorum.

- Eminsin değil mi? Görmek istemediğine eminsin yani.

- Evet. Sana bunu yaptıran şeyi hayatından çıkarmaya ne dersin? Dedi ve parçaları koyduğu çanakla beraber gitti. İşi bitmişti.

"Sana bunu yaptıran şeyi hayatından çıkarmaya ne dersin?" Cümlesi çok dikkatimi çekmişti. Hayatımdan Çıkarmak. Mantıklı geliyordu. Ne mi derim? Ben buna ne cevap veririm? Ben bu soruyu yanıtlayabilir miyim?

Eve dönerken ablam arabayı birden durdurdu.

- Anlat bana. Neden?

- Ross..