Laura nın ağzından
Kendimi ağlamamak için zor tutmuştum ama sonunda başarmış ve uçağa binerken ağlamamı kesmiştim. Belki de bu tatil iyi gelecekti. Biraz ayrı kalmak belki iyi gelecekti.
Yanımda oturan Vanessa eliyle beni dürttü. Kafamı iki yana çevirdim ve gözlerimi onun üzerine diktim.
- Ne oldu Vanessa? Gördüğün gibi kitap okuyorum. Dedim kitabımı göstererek. Bana anlamsız anlamsız baktı ve
- Sevgilinden ayrı kaldın diye bize agresif davranmak zorunda değilsin. Dedi ciddi bir ifadeyle. Bir an afallayıp doğruldum. Kitabı kaldığım sayfaya bakmadan kapattım. Şu an o kitabı umursamıyordum.
- Özür dilerim..dedim masum bir ifadeyle. Bana gülümsedi ve
- Sorun değil kardeşim...Söyle bakalım..neden bir buçuk haftayı bu kadar çok abarttınız? Diye sordu. Ben de bilmiyordum. Ondan ayrı kalacağım zaman dilimi önmeli değildi. Sonuçta ondan ayrı kalacaktım.
- Bilmiyorum. Sanırım ondan ayrı kalacağım için. Dedim belirsiz bir ifadeyle.
- Siz birbirinize bu kadar çok mu aşıksınız? Dedi şaşıran bir ifadeyle. Kafamı aşağı yukarı 'Evet' anlamında masumca salladım.
- Evet..Ona çok aşığım.dedim başımı eğerek.
- Ne kadar tatlısınız...dedi ablam ve önüme gelen sarı renkli saç tutamlarımdan birini arkama attırdı.
- Merak etme. Göz açıp kapayıncaya kadar bir buçuk hafta geçecek. Dedi.
- Umarım..dedim ve tekrar cama döndüm. O da tekrar önüne döndü.
Acaba Ross şuan ne yapıyor diye düşünmeye başladım. Ağlamıyordur değil mi? Ya da ağlamayı fazla abartmamıştır değil mi? Umarım şuan gülümsüyordur..
.....
Tam 2 saat geçti ve ben şuan ölü gibi oturuyorum. Ya da gözüküyorum mu demeliyim. Kitaptan sıkıldım. Pencereden dışarı bakmaktan sıkıldım. Yolculara tip tip bakmaktan sıkıldım. Hostesi gıcık etmekten sıkıldım..ne? Ne kadar inek olsam da sıkıldığımda saçma şeyler yapabiliyorum. Bana öyle bakmayın..
Etrafa ne yapabilirim diye bakmaya başladım. Her milimde Ross dan uzaklaştığımı unutmam lazımdı. Biraz dirilip atrafı kolaçan ettim. Arkamda oturan yaşlı kadın gözüme takıldı. İşte bir sonraki kurban! Kendimi arkaya döndüm ve kadına dik dik bakmaya başladım. İyiki annem, babam ve ablam tarafından umursanmıyordum.
- Bir şey mi oldu? Diye sordu kadın. Ben de yüzüme ciddi bir bakış koydum ve
- Sizi uyarmam lazım. Dedim. Kadın biraz gözlerini büyüttü ve
- Seni dinliyorum? Dedi. Ben biri beni dinliyor mu diye bakma numarası yaptıktan sonra
- Biraz sonra atıştırmalık dağatacak olan hostes tam 2 hafta önce uçağı kaçırmaya çalışmış biliyor musun? Dedim. Bana korku içinde baktı.
- Hayır bilmiyorum. Lanet olsun neden bu uçağa bindim?! Dedikten sonra önüme döndüm. Sessizce kıkırdarken atıştırmalıklar dağıtılmaya başlandı. Aralıktan kadına bakıyordum. Hostes ona atıştırmalığı uzatırken kadın ona titreyek bakıyordu.
- Lütfen bana zarar verme. Dedi kadın.
- Hanımefendi? Ne zararı? Dedi şaşkın bir şekilde olan hostes.
- Uçağı kaçırabilirsin ama bana zarar verme. Seni kimseye ihbar etmem. Dedi kadın. Ben daha çok kıkırdamaya başlıyordum.
- Ne uçağı kaçırması hanımefendi? Dedi afallayan hostes.
- Uçağı kaçırmayı planlıyorsun. Dedi kadın.
- Hayır öyle bir şey planlamıyorum. Hanımefendi, yanlış duymuş olmayasanız? Dedi şaşkın bir halde olan hostes.
- Hayır. Bu kız söyledi. Dedi kadın beni işaret ederek. Ben de hiçbir şeyden haberim yokmuş gibi
- Neyi ben söylemişim? Dedim. Çok iyi bir oyuncuyum..
- Hanımefendi sizin uçağı kaçırmayı düşündüğümü söylediğinizi söylüyor. Dedi hostes. Ben şaşırmış ifadesi yaparak
- Ben o kadına hiçbir şey söylemedim. Hatta hayatımda ilk kez görüyorum. Dedim. Hostes kadına biraz deli ifadesiyle döndükten sonra
- Hanımefendi? İyi misiniz? Doktor çağırmamı ister misiniz? Diye sordu. Gülmemek için dudaklarımın iç taraflarını ısırıyordum.
- Hayır ben iyiyim. Dedi kadın ve pencereye şüphe dolu bakışlarla döndü. Hızla yerime oturdum ve kıkırdamaya başladım. Tamam yaptığım doğru bir şey değil ama komik. Elimde değil..
Birden üzerimde bir el hissettim. Kafamı kaldırdığımda elin annemin eli olduğunu gördüm. Bana kızgın gözlerle bakıyordu.
- Bugünlük şaka yeter, ha? Dedi. Ben de hemen uslu kız şeklimi aldım ve kitabıma tekrar gömüldüm. Aklıma tekrar Rlss geldi..off..onu şimdiden özledim..
...
İşte İtalya ya vardık..
____________________________________________
Ross un ağzından
Eve dönene kadar gözlerimden yaş gelmişti. Bu kadarcık ayrı kalmak bile bana zarar veriyordu. Psikolojim dağılıyordu. Kalbim ağrıyordu. Beynim sadece ona odaklanmıştı. Bilinçaltımda Laura nın sesi yankılanıyordu. Fazla mı abartıyorum?
Eve vardığımızda direk odama geçtim ve gitarımı elime aldım. Gitar çalmak birazcıkta olsa beni rahatlatacaktı ve Laura yı unutturacaktı.
....
O şuan çok uzakta ve acaba ne yapıyor? Umarım üzgün değildir. Eğlenmek için saçmalıklar yaptığından eminim. Kesinlikle hiçbir şey yapmadan duramamıştır.
....
C-A-N-I-M Ç-O-K S-I-K-I-L-I-Y-O-R! İnanmıyorum, gitar çalmak bile beni rahatlatmadı!
...
Uçaktan inmiş olmazı lazım...Acaba beni ne zaman arayacak? Bir dakika?! Telefın çalmaya başladı! Son sürat telefonumun yanına koştum ve ekrana bakmadan açtım.
- Aşkım? Diye sordum merakla ve heyecanla.
- Aşkım mı? Diye bir cevap ve onun sesini beklemiyordum tabii ki.
- Pardon..Seni Laura sandım.. dedim afallayarak.
- Haa..sorun değil.. Bugün takılalım mı diye soracaktım. Dedi. Hiç düşünmeden
- Tamam dedim ve görüşürüz diyerek telefonu kapattım. Birazcık eğlenceye ihtiyacım vardı..
_________________________________________________
Hiç bu kadar çok beklettiğimi hatırlamıyorum.. Sizlerden özür dilerim. İstanbul a geldim ve gezmekten dolayı vakit bulamadım. Ancak şimdi yazabildim. Biliyorum kısa ama İstanbul da olduğum sürece kısa olacak. Sizleri seviyorum! Bu arada 26 voted olmuş. Çok teşekkürler beni sevindirdiğiniz için ♡
15 votes + 15 yorum = Yeni Bölüm
Yeni kitabımı unutmadınız umarım? En kısa zamanda yayımlayacağım..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
RAURA-LOVE STORY (TÜRKÇE) (MC_smiler)
Fanfiction(BİR RAURA HİKAYESİDİR.) İyi bir tanışma olmasa da tanıştılar. Ama o kavga ile başlayan iletişimin aşka bürüneceğini bilmiyorlardı. Bazı şeylerden habersizlerdi ama birbirlerine hep âşıktılar. Aralarına çok kişi girdi. Onları rahatsız etti. Hatta b...
