RAYİHA. |texting|

2

6 Yıl Önce,

"Üzülme Bulut." dedi yanağından şerit şerit akan gözyaşlarını bir kez daha yok ederek.

Sare'nin dedesi Kemal dede ölmüştü. Bundan tam beş yıl önceki yaz Sare sözünde durduğu gibi yine gelmişti ama dedesini kaybetmişti. Dedesinin bedeniyle aynı evde tam bir gün boyunca kalmıştı. Uyuduğunu zannederek. Tam bir gün boyunca onun uyanmasını beklemişti.

"Sare ablan bu yaz da gelmedi ama ben eminim, gelecek yaz mutlaka bizi görmeye gelir o."

Savaş onu yanına çağırdığında ise dedesinin uyuduğunu ve izin alamayacağını söyleyip gelememişti. Her şey ortaya çıktığı zamanda da annesi ve babası Sare'yi hemen alıp gitmişlerdi.

O günden beri haber alamıyordu ondan.

Elinde tuttuğu kedisinin yumuşacık tüylerini sevmeye devam ederken çocukluğunun en güzel anlarını yaşadığı arkadaşının bir daha hiç gelmeme ihtimali onu yeniden sonsuz bir üzüntüye boğdu.

"Ya hiç gelmezse?" diye seslice dile getirdi bu sefer en çok korktuğu şeyi.

Ve sonra kapattı gözlerini.

"Söz verdi bize, gelecek. Sözünde hep durur o, saçlarını en son kestirdiği gün ben çok üzülünce söz vermişti bana, bir daha asla saçını kestirmeceğine dair söz vermişti, hiç kestirmedi o günden sonra biliyor musun? Hatta annesi de çok kızardı kestirmediği için. O küçücük sözünü bile tuttu, bunu mu tutmayacak?"

Bulut'u oturduğu yerin üzerine koyup evine doğru koşmaya başladı daha sonra, biliyordu işte, biliyordu, Sare gelecekti. Sadece biraz beklemesi gerekiyordu. Onu bekleyecekti.

Onlar hiç ayrılmayacaklardı.

-

☁️