RAYİHA. |texting|

6

@barışay: günaydın (08.03)

(Görüldü)

- - -

@barışay: aymadı mı gün bugün sana (09.12)

(Görüldü)

@barışay: bana da öyle oluyor uzun bir süredir hatta yıllardır
(10.05)

(Görüldü)

@barışay: en azından beni biraz sikleyemez misin hayır yani çok bir şey de istemiyorum mesajlarıma cevap
versen yeter (10.46)

(Görüldü)

@barışay: peki tamam yazma hiçbir şey (11.43)

(Görüldü)

—

"Ya Poyraz senin yüzünden göt gibi kaldım ortada," yüzünü buruşturdu. "Kız cevap bile vermiyor..."

Dakikalardır tek kelime etmeyen Poyraz ise sadece kafasını sallayarak bir tepki vermişti. Bu Savaş'ı daha da sinirlendirdi.

Elinde tuttuğu ve hayli badireler atlatmış olduğu dış görünüşünden bariz bir şekilde belli olan stres topunu karşısındaki sandalyeye oturmuş ve belirli bir ritimle dönmeye çalışarak telefonuyla ilgilenen Poyraz'a fırlattı.

Daha fazlasını hak ettiğini düşünüyordu.

Yastığını da attı.

Daha fazla.

Üstüne atladı.

"Ne bok yiyorsun üstümde salak sandalyeyi kıracağız kalksana!" diyerek onu üstünden kaldırmaya çalıştı ama başarılı olamadı Poyraz.

"Hem bunda benim suçum ne?! Kıza beni sikler misin yazmışsın kaz kafalı dağ ayısı." tekrar üstündeki yükten kurtulmaya çalışmıştı ama yine beceremeyince kafasına bir tane patlattı Savaş'ın. "Ne bekliyorsun? Cevap mı verecekti bir de sana?"

"Onu yazmadan önce de cevap vermemişti ama?" Sesi oldukça ruhsuz ve üzgün olan Savaş yükünü biraz daha Poyraz'ın üstüne verdi.

"Kız hissetmiş demek ki ne kadar hanzo herifin biri olduğunu," artık üstündeki ağırlıktan iyice bunalmıştı. "Tabii bir de altı yüz kiloluk bir ayı olduğunu da tahmin etmiş olabilir, kalk artık şu üstümden!"

Üzerinden kalkmadan önce Poyraz'ın her sabah özenle yaptığı saçlarını elleriyle karıştıran Savaş sırıttı. Yapmayı en çok sevdiği şeylerden birisi buydu.

"Şu anda eğer senin üzerinden kalkıyorsam it herif, bil ki bu sandalyeye acıdığım içindir, sana değil."

Savaş'ın bu destansı konuşmasına büyülü bir şekilde göz deviren Poyraz ise üzerinden kalkan bu koca et yığınını güzel vücudunun nasıl taşıdığını düşünüp üzülüyordu. Saçları da mahvolmuştu zaten!

E herkesin derdi farklıydı tabii.

"Ya şimdi araştırmalarımız doğru ise ve bu Sare benim ilkokulda aynı okulda okuduğum Sare ise gerçekten," tıpkı onun yaptığı gibi Savaş'ın saçlarını bozmuştu bunları söylerken de,

"O zaman bizim eve çok yakın bir yerde oturuyor demektir. Yani mesajlarıma cevap vermiyor diye ağlayacağına gidip konuşabilirsin tırtılım," sondaki kullandığı kelimeyi söylerken göz kırpmayı da ihmal etmemişti.

Uzun süredir tanıdığı arkadaşının ilk defa böyle bir kelime kullandığını duyan Savaş ise çok şaşkındı. Çok... Çok şaşkındı. Neler oluyordu böyle? Ne tırtılıydı bu?

"Kimlerle konuşuyorsun sen bakalım tırtıl bey? Hı?"

Yakalandığının fakrına varan Poyraz gözlerini tavanda bir yerlere sabitledi ve anlatmaya başladı, "Bir gün yolda yürürken bir melekle çarpıştım Savaş," dedi ve elleriyle kendisine kanatlar yapıp o kanatları hayali olarak hareket ettirdi.

"Ee," diye sordu Savaş'da.

"Eesi, senin tam aksine akıllı ve cesur davranıp kızla konuşmaya başladım. Salak." dedi ve devam etti, "Eşek."

Arkadaşının bu haklı isyanına karşı diyecek bir şey bulamayan Savaş ise kendini ölü gibi bıraktığı yatağında yatmaya devam etti.

Birkaç yıl önce taşınmışlardı onlar da buraya.

Daha doğrusu babasının işleri yüzünden taşınmak zorunda kalmışlardı.

Ama büyük bir nefretle geldiği bu şehrin ona yıllar önce kaybettiği Sare'sini kazandırmış olduğunu henüz bir ay önce öğrenmişti. Poyraz'a hiç olmayan aşk hayatını anlatırken.

"Sen gittin ama ben seni buldum Sare'm, bırakmam ki artık. Bırakamam ki." Kendi kendini umutlandırmak için söylediği bu sözler bile yeterli gelmiyordu artık Savaş'a.

Onlar çoktan ayrılmışlardı.

-

☁️

Arkdşlr söylemeyi unutmuşum ama Rayiha'nın bölümlerini Devâ'da olduğu gibi toplu düzenleyemedim ve bölümleri düzenleyip atabilmem bu yüzden daha uzun sürüyor. Bu yüzden birazcık geç geliyorlar.

Ayrıca söylediğim gibi beğeni, yorum, takip gibi şeyler beni çok mutlu ederler hihi ♥️