RAYİHA. |texting|

4

1 ay önce

Elinde tuttuğu telefonunu yere çarpmamak için zor tuttu kendini, ekranda gördüğü kişi gerçekten o muydu?

Evet, gerçekten oydu.

Değişmişti. Sare çok değişmişti.

O bir daha asla kestirmeyeceğine söz verdiği saçlarını bile omuzlarının hizasında kestirmişti.

Her zaman Savaş'ın yanında küçücük kalan o, büyümüştü. Artık küçük bir kız da değildi üstelik. Bu haksızlık değil de neydi böyle? Onun büyüdüğünü bile görememişti.

Gelmemişti, geleceğim diye söz verdiği günden sonra bir daha asla gelmemişti, aramamıştı, sormamıştı. Savaş ise onun aksine hep ona ulaşmak için çabalamış ama her seferinde başarısız olmuştu.

Bulut da gelmemişti. Küçük dostu gittiğinden beri her ne kadar artık geri gelmeyeceğinden emin olsa da her gün kapının önüne onun en sevdiği mamasından koyuyordu. Yine de gelmiyordu. Gerçi artık mama koymayı da bırakmıştı.

Taşınmışlardı çünkü. Çocukluğundan çok uzak bir yerdelerdi artık. Savaş da oraya geri dönemezdi.

Gidenler için geriye dönmek neden bu kadar zordu ki?

Ekranda ona bakan fotoğrafı kapattı ve gözüne çarpan mesaj gönder bölmesine uzun uzun bakmaya başladı.

Uzun bir süredir telefonu vardı ama sosyal medya ile ilgilenmek aklından geçen en son şey olduğu için Sare'nin de orada olabileceğini bir arkadaşı sayesinde fark etmişti.

Salaktı. Mağara adamından hiçbir farkı yoktu. Bunca zamandır elinin altında olan şeyi kullanmak aklının ucundan bir kere bile geçmemişti. Onun için telefon sadece birilerini aramak için kullanılıyordu.

Bütün hayatının bilgisayar ve bilgisayar oyunları oynayarak geçmesi de telefonla bir işinin olmamasını büyük oranda açıklıyordu aslında ama akıl etmesi gerekiyordu... Etmeliydi.

Elinde yapıp yapabileceği tek seçenek vardı. Mesaj atmak.

Acaba Sare onu hatırlıyor muydu? Yoksa gerçekten unutmuş muydu? Mesaj atsa onu tanıyabilir mıydı?

Neyse neydi. Hiçbir olasılık onun umrunda olmayacaktı çünkü Sare'yi çok özlemişti.

Çok seviyordu.

Tıpkı bir bulutun gökyüzünü sevdiği kadar seviyordu hem de. 

Ayrılmalarına izin vermeyecekti.

-

☁️