C.R.I.M.E(Book 1)

Chapter 9: He just saved me

Mace's POV

Nagising ako ng maaga kesa ibang araw. Napadaing ako sa sakit ng maalala ko ang tama ng baril sa kanang balikat ko.

" Bal, kumain ka na" sabi ni bal sakin.

" Wag na, dun nalang ako sa cafè" sagot ko sakanya. Umakyat ako uli sa kwarto at nagligo at nagbihis na. It's again a normal day for me. Nainis naman ako ng maalala ko ang indirect kiss namin sa baso! Ughh!

Pagdating ko sa cafe, agad akong sinalubong ni Laine. Para ko na din siyang kapatid kasi nga parang may namumuo sa kambal ko at sakanya.

" Kakain ka?" tanong niya sakin.

" Yeah, ayaw ko kasi dun sa bahay kumain. Tas ewan ko ba kung masarap magluto si kambal no." sagot ko din sakanya.

" Ahh, halika. Anong gusto mong kainin?"

" You already know that, Laine" wala kong ganang sagot sakanya. Ewan ko ba, nawalan ako ng gana. Ilang minuto din ang nakalipas, inihanda na niya ang inorder ko.

" Musta pag-aaral mo, Mace?" she asked me.

" It's just good. " I answer her. Bigla naman niyang hinigit ang kamay ko kaya nakadaing ako sa sakit.

" What are you doing!" I shouted at her because of the pain I'm feeling, it really hurts.

" Bakit mo tinanggal ang sling mo?" At binitawan niya ang kamay ko.

" Kung may alam ka tungkol dun, manahimik ka nalang. Ayaw kong madamay ka, Laine. " sabi ko sakanya. Tumingin din ako sa paligid baka may nags-spy.

" Atin lang yun, Laine. Ayaw kong madamay kayo ni Mike ng dahil sakin. Tinanggal ko lang yun para hindi sagabal." I heaved a huge sigh after answering her.

" Ok, since para lang din naman yun sa kapakanan natin, sige. "

" Yeah, thanks. Alis na pala ako, salamat, Laine" nagbeso-beso kami bago ako umalis. Nagdrive na ako papuntang school.

Pumasok kaagad ako sa room. But unfortunately, we bumped at each other. Napadaing at napamura uli ako sa sakit ng balikat ko. He looked at me very concern. Tumayo na ako at hindi nagpahalata na masakit ang balikat ko pero hinigit niya ako sa likod ng room.

" Ano ba! Bitawan mo nga ako!" sigaw ko sakanya at pilit na inaagaw ang kamay ko.

" Don't be so stubborn. Bat mo tinanggal sling mo?" tanong niya sakin.

" Alam mo, wag mong ipakita na concern ka sakin huh! At pwede bang tigilan mo ko?" mahinahon kong tanong sakanya.

" Alam kong masakit yang balikat mo. Tas ang tigas ng ulo mo no?" Di ko siya pinansin at umalis na.

" I'm still talking to you, Mace! don't ever turn your back to me!" di ko parin siya pinansin. At naalala ko lang naman na magkatabi kami buong klase. Napabusangot naman ako kagaad. Umupo ako sa upuan ko at hinintay ang prof namin. Sana pala di na ako pumasok eh!

"  Ok class! Good morning " no one responses. Nagulat din ako ng may tumabi sakin. Di ko nalang siya pinansin.

Walang pumasok sa utak ko habang nagdidiscuss si Prof. Nagulat ako ng tinawag ni Prof ang apelyido ko. May pinapasulat daw sa board.

" Yes Ma'am?" sagot ko sakanya at tumayo.

" Pakisulat nito sa board, please?" she handed me chalk. Napatingin nalang ako sa balikat ko.

" Is there something wrong Ms. Daimore?" she asked me. Umiling lang ako. Nagulat kaming lahat ng biglang may tumayo. Napatingin kaming lahat sa taong tumayo.

" What's wrong Mr. Cortes?" CORTES? Tumingin ako sa taong tinatawag niya. And I saw Henz. Nagulat talaga ako. I saw him with his dark aura.

" May I write for Ms. Daimore?" tanong niya sa Prof namin. Lahat ng kaklase namin nagsitilian at nakatingin lahat samin.

" Why Mr. Cortes? Is there something wrong about her?" Wala parin akong imik. Nagulat nalang ako ng sumagot siya at lumapit sakin.

" She has a gun shot at her right shoulder and she is right handed. So there's a big wrong for letting her write in that situation. " then he hold my right shoulder and lifted it up. Napamura ako ng dahil sa sakit ng pagkataas niya sa balikat ko.

" Because she's  so stubborn, she remove her sling and went here. " kinuha niya ang chalk at nagsulat na.

" Ok Mr. Henz Rage Cortes, since you insisted to write for Ms. Daimore, write now. And you can sit now Ms. Daimore" napahawak ako sa balikat ko. He just saved me from the pain I might feel if I write or lift my arms for a long time. He maybe my savior for now. Just now.

Napatingin ako mga barkada niya, they just smiled at me. At lahat ng mga babae naman, nakaismid sakin. Jusko naman, wala naman akong ginawa eh.

Bumalik din siya sa tabi ko. He glared at me. Parang hihigupin na niya ako sa mga tingin niya then he whispers to me.

" Don't be stubborn it might hurt you. And then, don't try to turn your back to me. " then he breath on my ears that makes me shivers.

" Ano bang paki mo? Ok lang naman sakin na hindi mo ko sinagip kanina eh. Kaya ko naman. At wala rin akong paki kung talikuran kita. Sino ka ba?" after that I can he's dark aura again. La na akong paki.

Maybe, it's time for me to avoid you Henz. But because of you can be a hindrance for my investigation. Para lang naman di siya madamay at ayaw kong maging kahinaan ko siya. Kaya ako nalang ang lalayo.