Henz's POV
Napamulat ako ng maramdaman kong ang lambot ng hinihigaan ko. Asan ako?
Bigla nalang akong napabalikwas ng maalala ko na nasa hospital pala ako.
" Damn it! Ang sakit" napahawak naman ako sa dibdib ko ng maramdamang kay bali ako dito. Fuck!
" Henz! Stop moving" singhal sakin ni Harry sakin.
" Stop shouting,Harry! " napatawa naman si Harry sa inasal ko.
" May bali ka tas may hiwa ka sa gilid mo. Ok diba? Ano ba kasing nangyari?" sabi niya sakin.
" Harry, gusto mo sabihin ko na ngayon? Wala kang konsiderasyon, tangna!" singhal ko sakanya, walang hiya.
" You look so damn like an idiot, bro! * laughs*" binato ko siya ko ng siya ng unan. Nakakainis.
Dahan dahan naman akong tumayo at kinuha ang dextrose ko.
" Hoy Henz! What do you think you're doing? At san ka pupunta?" di ko siya pinansin at naglakad palabas ng silid ko.
" Henz! " rinig ko pang sigaw si Harry na hindi ko pinansin.
Una kong pinuntahan ang kwarto ng mga ugok na sina Ren, Kian at Brent.
" Ren" tawag ko sakanya habang nakahiga siya sa hospital bed.
" Oh? Lumabas ka kahit may bali ka? Ang kalabaw mo,Henz" singhal niya sakin.
" At ngayon ko lang narinig yang concern mo, Ren" sarkastiko kong sagot sakanya.
" Come on, Henz. Concern ako sayo palagi, ikaw lang yung manhid. Di nakakaramdam ng concern" umirap naman ito pagkasagot niya.
" Tss. Asan sina Kian?" tanong ko sakanya kasi kung ipagpapatuloy ko yung usapan namin, napakawalang kwenta lang.
" Bro, kung alam mo lang lahat ng nasa hospital nato, mga kaklase natin lahat. Kung di ka rin tamad at di mangalay yang kamay mo kakahawak sa dextrose mo. Kung gusto mo ng sagot, kung ako sayo libutin mo lahat dito." napaawang ang bibig ko sa sinabi ni Ren. So, parang nirentahan namin ang hospital nato.
" Ren, kung di ka rin lang bobo Malalaman mo ang sagot. Kung ako sayo magtatanong ako sa Registrar no?" sarkastiko kong sabi sakanya.
" Btw, get well. Soon" at tumawa ako.
" HENZ!" rinig kong sigaw niya habang palabas ako ng silid niya.
Pumunta ako sa Registrar ng hospital.
" Good afternoon, sir. What can I do for you?" tanong ng nurse na nasa harapan ko.
" Asan ang room nina Kian Hernandez, Brent Montecillo at Krizhia Mace Daimore?" tanong ko sakanya.
" Sir, rooms 123,124, and 125 in 3rd floor" ang layo, kingina.
" Ok, miss. Thank you" sabi ko sakanya at umalis na.
Dahan-dahan akong naglakad papuntang 3rd floor. Ang lalayo namin. Si Ren lang malapit sakin. Kainis.
Pagpasok ko sa room ni Brent, narinig ko na kaagad ang ingay ni Kian. Kahit kelan talaga.
" Hoy, Brent! Gumising ka nga dyan!" sigaw niya kay Brent.
" Shut up, Kian. " napatalukbong naman si Brent ng kumot dahil sa ingay ni Kian.
" You're really annoying as always, Kian." I smirk.
" Oy Henz! Buhay ka pa pala" binatukan ko naman kaagad siya.
" Gusto mo na palang patay na ako, Kian?" tanong ko sakanya.
" Yucks, Henz. Ang drama mo pota. Di bagay sayo! " tawa siya ng tawa kaya binatukan ulit.
" HOY HENZ! ALAM MO BANG MAY BALI DIN AKO? NGINA, KUNG MAKABATOK KA PARANG ANG SIGLA KO DITO. " sarkastikong tanong niya sakin.
" Eh para naman talagang wala ka sa hospital. Ang ingay!" sabat ni Brent. Di na niya kaya ang ingay ni Kian.
" Ok na kayo?" seryosong tanong ko sakanila.
" Oy, Infairness concern." nag-apir pa sila Brent at Kian.
" Tss. Di na talaga ako magtatanong sainyo. Tangina, seryoso ako dito!" sigaw ko sakanila.
" Hoy! Ok lang kami! OK KA NA JAN?" sigaw din nilang dalawa.
" ABA? SINISIGAWAN NIYO NA AKO NGAYON?" sigaw ko din sakanila.
" HINDI KAMI SUMISIGAW, BUMUBULONG KAMI! ANG BOBO MO HENZ!" sarkastiko nilang sagot sakin kaya binatukan ko silang dalawa.
" Puntahan ko nalang si Mace, mga walang kwenta!" paalam ko sakanila at umalis na.
Naglakad na ako papunta sa silid ni Mace at nagkataon na may nurse na nandun.
" A-ano pong nangyari sakanya?" tanong ko sa nurse.
" Comatose po siya. Dalawang araw na po siyang natutulog. Excuse me po" napaawang ang bibig ko sa sinabi ng nurse.
Umupo naman ako sa gilid ng higaan niya at hinawakan ang kamay niya.
" Bilib ako sayo, Mace. You did sacrifice yourself just for them. At ngayon ikaw ang comatose. Sana naman magising ka na oh. Miss ko na yung ngiti mo at yung pikon mong mukha. I miss everything about you, Mace." hinalikan ko ang kamay niya at mas hinigpitan ang pagkakahawak nito.
" You're such a hero. You are. " pumikit ako at hinahalik-halikan ang kamay niya.
Nagulat naman ako ng biglang tumunog ang pintuan.
" Henz?" tawag ng pumasok. Napalingon ako at nakita yung Head nila Mace at si Mike.
Tumango lang ako at hinahawakan padin ang kamay ni Mace.
" Si Mike pala, kapatid ni Mace" pakilala ng Head kay Mike.
" Magkakilala kami tito. Nice to see you again, Henz" ngumiti ito at lumapit sakin.
" Same to you, Mike" ngumiti din ako sakanya.
" Ano bang nangyari,Henz?" tanong ni Mike sakin. Naiinis na ako.
Puro ba, anong nangyari ang maririnig ko? Wala man lang " Ok ka lang?" nakakainis Ah.
YOU ARE READING
C.R.I.M.E(Book 1)
Mystery / ThrillerThis story is work of fiction, this is all my imagination. I'm hoping for your support and encouragement for more. Sorry for the grammatical errors in the story. Hope you like it💕