Laro Tayo (Completed)

Kabanata 46

Kabanata 46

Annabeth’s Point of View

“Iyan na siguro ang bahay,” pahiwatig ni Andrew na nauna na sa paglalakad katabi si Dexter. Mas binilisan pa namin ang aming paglalakad gamit ang flashlight ng aming cellphone bilang ilaw.

Habang naglalakad ay napapatingin ako sa itaas ng puno sa takot na baka may nakatayong kung ano sa itaas at biglang tumalon sa amin.

Hanggang sa nakarating na kami sa bahay ni aling Dolores, ngayon ay nakatayo kaming lahat sa labas ng pinto nito.

“Tao po?” hindi ko alam kung bakit bigla na lang tumindig ang balahibo ko sa oras na narinig ko ang boses na iyon ni Jason. Hindi ito gaanong malakas pero sapat na para marinig ng sino mang nasa loob ng bahay.

“Tao po? Aling Dolores?” mas nilakasan pa ni Jason ang kanyang boses. Ngunit wala paring sumasagot. Ang munting ingay lamang ng mga insekto sa madilim na paligid ang tumutugon kay Jason.

“Hello po?” kumatok si Andrew pero tanging katahimikan lang ang sumunod.

“Baka naman walang tao?” tanong ni Dexter at tila sumisilip pa sa loob. “Pero may ilaw naman ng kandila sa loob eh.”

“Tao po? Aling Dolores? Hello?” kumatok ulit si Andrew. Wala paring sumasagot. Idinikit niya pa ang kaliwang tainga sa pinto. “Wala akong naririnig.”

“Baka umalis,” saad naman ni Lim.

“Ano nang gagawin natin ngayon?” tanong ni Andrew habang sumisilip sa loob. “Hindi naman kasi pwedeng basta nalang tayong pumasok. Baka magalit pa sa’tin si aling Dolores.”

“Wala tayong ibang choice kundi ang maghintay,” hinarap kaming lahat ni Jason. “Baka bumalik na rin siya mama---“

“Umalis na kayo,” nagkatinginan kaming lahat nang marinig namin ang boses na iyon.

“Aling Dolores?” kumatok si Andrew. “Kayo po ba ‘yan? Pwede po ba namin kayong makausap?”

“Umalis na kayo, wala kayong makukuha sa’kin.” Sa lakas ng boses ni aling Dolores, alam kong nakatayo lang siya malapit sa pinto.

“Pakiusap po, kailangan lang po talaga namin kayong makausap. May mga tanong lang po sana kami,” pakiusap ni Jason at mas lumapit pa sa pinto.

“Wala akong mabibigay na tulong sa inyo, mabuti pa umuwi na kayo. Gabi na.”

“Pero---“ si Andrew.

“Wag n’yo na akong guluhin, nananahimik na ako.”

“Pero aling Dolores, kahit sandali lang po. Sandali lang po talaga ito,” napatingin pa si Jason sa amin ni Aria.

“Nakikiusap din ako, huwag n’yo na akong guluhin.”

“Importante po ito, tsaka sorry po talaga kung naiistorbo namin kayo. Kailangan lang po talaga namin ang tulong n’yo,” tinignan ako ni Aria saka siya nagpatuloy sa pagsasalita. “Alam po namin na marami po kayong alam, may mga tanong lang po sana kami. Marami na po sa mga kaibigan namin ang namatay, at ayaw po naming may sumunod pa.”

Ilang segundo, minuto, kaming naghintay pero wala kaming natanggap na sagot mula kay aling Dolores.

“Pakiusap po, tulungan n’yo po kami.” Napatingin kaming lahat kay Claire dahil sa unang pagkakataon ay nagsalita siya. “Malayo pa po ang pinanggalingan namin, naligaw pa kami. Kung hindi n’yo po kami tutulungan, baka maubos lang po kaming lahat.”

Namayani ang katahimikan sa paligid. Lahat kami ay nakatingin kay Claire na ngayon ay nakayuko na lamang, ramdam namin ang desperasyon sa kanyang boses.