Out of This World (The Untold Stories Of Teenagers)

WEAK 1-1

!!Ang kabanatang ito ay naglalaman ng maseselang TEMA, LENGWAHE, KARAHASAN, SEKSUAL, HORROR O DROGA na HINDI angkop sa mga batang mambabasa.!!

Yukiko's POV

Agad kong tinext ang investigator at pinapunta sa office.

"Just eat there. I have to meet someone." At lumabas na.

Parang huminto ang oras ng makita ko ang hinahanap ko. I looked at him, sitting happily waiting for someone.

I saw him as a tear fell down in my eyes.

The hurful scenes flashed backs. He ruined my precious life. He ruined my family. He ruined my dreams.

He saw me and stand up, he smiled.

"Pa!" Rinig kong sigaw sa likuran ko.

And i saw Angela ran towards him and embrace him.

No way.

"Anong ginagawa niyo dito? Sabi ko naman sa inyo hintayin niyo na lang ako sa bahay."

"Eh, dinala ko 'tong niluto kong tanghalian para sa'yo, tyaka wala rin naman akong gagawin sa bahay. May pasok kayong lahat."

Angela just laughed, as she looked at me. I felt something in my heart, something sharp and a hand grasp my heart. I can't breath.

"Miss. Papa ko po, Pa amo ko. Mabait 'yan." She happily introduced.

I looked at him, smiling, "Madami na akong naririnig tungkol sa'yo. Salamat sa mabuting pakikitungo sa anak ko." And stretched his arm.

I look at his hand, it's crinkled, sign of aging but i still can see the past written in his hands, nakita ko rin ang mga peklat sa mukha, braso at leeg.

The marks i made. I guess he forget about me.

"Miss?" Tawag sa akin ni Angela.

I looked at her at sa kamay ng tatay niya.

"Can i have a time with your father?"

"Ma'am." And i looked at him. Sakto.

"Sige po." Tumango na lang din siya at sumunod sa akin.

We went inside my office.

"Asa'n?" Tanong ko kaagad sa investigator nang makaupo na kami.

He gave the envelop and i opened it.

Ricanor Esteban Flores

"Ricanor Esteban Flores."

"Ako nga ho. Ano po bang pag-uusapan natin?"

I've been dreaming for this day to come, i manage myself. I need  a closure.

"Bakit? Paano? Ano? At Gaano ka naging kasaya sa buong buhay mo bakit nakalimutan mo ko?" Unang tanong ko.

"Po?"

I looked at him, sighed and get a lots of courage sa pag-alis ng shades.

A minute of silence.

"Excuse me." Investigator says and silently went outside.

Only the two of us.

It's time to face the dark past of mine. Face the storm of my life.

"Naaalala mo na ba ako?"

Kinuha ko ang nga picture sa envelop, at tinapon ko sa harapan niya.

Picture ko sa kulungan.

He hold the pictures as he looked at me.

"Ikaw." Habang tinuturo ako.

Agad siyang lumuhod as my tears flow down my face.

"It's been, 10 years, hinanap kita, isinumpa kita, pinatay kita sa isip ko!" Sigaw ko habang patuloy pa ring tumutulo ang luha ko.

"Alam kong walang kapatawaran ang ginawa ko sa'yo. Pero kailangan ako ng mga anak ko. Matanda na ako."

I sarcasticly chuckled, "Ako? Inisip mo ba na bata PA ako?! You live your life to the fullest, but i live my life MISERABLE and USELESS. Hindi ko alam kung GAANO ako naging miserable! Mas masahol pa ako sa hayop kung saktan at mas masahol pa ako sa babaeng bayaran kung molestyahin ako ng intsik na 'yun."

He stood up and looked at me in the eyes. He hold my hands, face, and shoulder.

"Alam ko kung gaano kasalimuot ang nakaraan mo, pero nagsisisi na ako, nagbagong buhay na ako. Dala-dala ko pa rin ang pait at sakit ng kahapon. Kailangan ko ng kapatawaran mo."

I pushed him away from me, "Kailangan ko hustisya! Kailangan ko ng kabayaran! Kailangan ko ng--" hindi ko na natuloy ang sasabihin ko dahil nagbreak down na ako. Pinaupo niya ako at pinasandal sa couch.

I laughed, "Alam mo bang sinira mo ang buhay ko? Sinira mo ang mga pangarap ko, sinira mo ang pamilya ko, at sinira mo ang pagkababae ko. Gustong gustong gusto kitang patayin, sampalin, suntukin at balian ng buto, pero hindi ko magawa dahil ayokong hawakan ulit ang taong sumira ng buhay ko." Naiiyak ko nang sabi.

"Inosente pa ako sa mundo, pero pinamukha mo na agad sa akin ang tunay na kulay ng mundo, lahat ng pinapangarap kong magagandang kinabukasan, nasira nang dahil sayo." I can't breath. Dahil lahat ng pait na naranasan ko ay biglang bumangon sa pagkakahimlay.

"You even kill my parents para lang ano? May magawa ka? May mapasukan 'yang nangangati mong kayamanan?!" Sigaw ko.

I shouldn't be like this, but i don't know what to do. I'm now facing my shadow.

"Makinig ka. Hindi ko pinatay ang mga magulang mo, binaril ang tatay mo dahila akala ng mga pulis kasama ko siya, nakita kasi niyang nasa bulsa ko ang-- ang panty mo."

I am speechless, he's the ultimate pervert.

"Nasa'n ang nanay at mga kapatid ko?"

"Hindi ko alam." Sagot niya na mas lalong nagpawasak ng puso ko

"Hindi mo alam? Ikaw lang ang nakakaalam! Ikaw na lang ang nagiisang pag-asa ko para malaman kung nasa'n sila, pero hindi mo rin alam?!" Sigaw ko.

"Tatawag ako ng pulis."

"Sasama ako basta ipangako mo sa aking hindi mo idadamay ang mga anak at apo ko."

A last tear fall down my face.

"Hindi nila piniling ikaw ang maging tatay at lolo nila. Dahil wala sila nung mga panahong minolestya mo ang isang bata at walang awang minulat sa mundo."

He looked at me, "Salamat."

"Alam mo bang matagal kong itinago ang mata kong 'to sa madilim na shades na 'to? Dahil minsan hindi ako nangarap na muli pang makakita ng liwanag sa madalim at masakit na nakaraang ginawa mo sa akin."

"Patawarin mo ako. Masyado akong nalulong sa droga noon, at hindi ko alam ang ginagawa ko. Hindi ko rin alam kung bakit ko ginawa 'yun sa'yo."

"I was only eight years old, pero tinuring mo akong bayarang babae. Mas masahol at mababa pa sa bayarang babae."