Out of This World (The Untold Stories Of Teenagers)

WEAK 3-3

🎧🎶 Play : God Must Have Spent by NSync 🎶🎧

Alchen's POV

I hate this feeling.

I don't know what I've been thinking, i don't know what I've been doing this past few months.

Kada maglalapit kami ni Yuki, there's something in my heart that tickles me. Kada marinig at mabanggit lang ang pangalan niya, there's an echo inside my head.

I've never imagine that i could feel this feeling again, since the day Diana left us, wala na akong ganitong kiliti at inis na nararamdaman.

"Daddy." I looked at Allen.

"What is it? Hindi ka pa rin ba sanay sa aircon?" Tanong ko, nasanay kasi siyang electric fan lang ang gamit.

Ganun kasi siya lumaki sa piling ko. Walang arte, pero malaman ang utak pagdating sa englishan.

Umiling siya, "Gusto ko pong katabi si Miss Yuki." And there he goes again.

Kulang na lang itakwil niya ako, araw-araw bago matulog, paggising sa umaga at tangahali, lagi niyang hinahanap si Yuki.

"Sandali lang." And i went outside.

Nagsimula ata siyang mawili kay Yuki nung nagseminar kami sa Tagaytay. First day, he slept with Yuki. Second day, he ate with her. At ang panghuling araw namin, sabay silang nagtoothbrush, ang tagal pa nilang lumabas dahil pinaliguan pa sila ni Yuki.

That's why, i said i hate her, dahil sa naaabala ko na nga siya, wala pa akong time na makipaglaro sa mga bata.

I looked around, at walang Yukiko Mendez na lumutang.

I saw Camille and Liam, talking about something. Lumapit ako sa kanila and accidentally heard a little of their conversation.

"Kailangan para naman masabi na niya." Liam says.

"Masabi ang alin?" Tanong ko as they looked at me, nervously.

"Huh? Ano, kasi ilang araw ko na ring tinatanong si Fred about sa Alvaro. Hindi pa rin niya sinasabi kung siya ba 'yung kilala nating Alvaro sa school."

Ahh. Oo nga 'no? Ang dami din kasing nalalamang 'thrill'. Fan ba siya ni Michael Jackson? Anyway, tinanong ko na sila kung nakita nila si Yuki.

"Ahh. Oo nasa gitnang kwarto, may paguusapan daw sila. Kumatok ka na lang. Halika na." Turo niya at agad na naglambing kay Camille. Hindi ko pa rin alam ang relasyon nilang dalawa, ang sabi sa akin ni Liam, they're engage.

Sabi naman ni Camille, nasa getting to know each other. Mga bulok.

Agad na akong naglakad papunta sa kwartong tinuro ni Liam.

Actually, ang akala ko dun kami sa dati nilang bahay na puro anay, sanay na rin naman ako sa bahay na may depekto, pero ang gago, may ganito rin palang tinatagong bahay.

Kalahati na ata ng masyon ni mommy ang bahay niya. Walang maids pero malinis, hindi maalikabok, ang sabi niya laging dumadating ang caretakers kada katapusan ng isang taon para linisin. Is that possible? Isang araw mong lilinisan sa isang taon, tapos pagdating mo sobrang linis pa rin ng bahay. Well, mag-isa lang naman siyang nakatira dito.

Nang marating ko na ang kwarto ay agad kong kinatok ang pinto.

Napataas ang kilay ko ng makita ko ang pagmumukha ni Fred.

"Hey, man. I think, you hate me. Anyway, is there anything i can do for you?" Tanong niya habang nakangiti.

"Nandiyan ba si Yuki? Gusto kasi siyang katabi ni Allen."

"Ahh. Si Yuki-- " sabi niya at nagulat pa ako nang bigla siyang sinabunutan ni Yuki.

"Hi. Si Allen ba? Sige. Halika na." Sabi niya na ngiting-ngiti.

"What's with the two of you?"

She looked at me, raised her arm at kunwaring uminom with a sound pa.

Agad ko naman siyang hinawakan sa bewang nang muntik na siyang matumba.

"Ano bang problema mo at ba't ka uminom?" Tanong ko.

Sakto namang nakita kami ni Liam.

"What happened?"

"Lasing. Eh, hindi ko naman pwedeng itabi kay Allen. Pabantay naman 'yung mga bata. Pakiexplain na rin kay Allen, ihatid ko lang sa kwarto niya." Na walang Alfred sa loob.

He just nodded at agad na pumasok sa kwarto.

Sakto rin namang pagakyat ni Camille may dalang sabon at twalya.

"Anyare?"

"Lasing. Asa'n ba ang kwartong walang tao?"

Napataas pa siya ng kilay, "Stop thinking about something. Kailangan ko lang siyang patulugin ng walang magtetake advantage."

Napataas nanaman ang isa niyang kilay, "I mean, come on. Trust me. Wala akong balak."

"Wala naman akong sinasabi eh. Ayan oh, kanina ko pa tinuturo, kung ano-anong pinagsasabi mo."

I was shut at the moment. Hindi ko kasi nakita 'yung daliri niya. Pasensya.

Nilagpasan na niya kami at pumasok na sa kwarto.

Inalalayan ko na si Yuki at pinasok na sa kwarto.

As i open the light, bigla siyang nagising at hinawakan ang mukha ko.

"Sino ka? Ikaw ba si Alchen?" Tanong niya while squashing my face.

"Yes, it's me." Hirap na sagot ko at tinanggal ang kamay niya sa mukha ko.

She laughed while pointing at me, "Impossible. Niloloko mo nanaman ako, Liam eh. Teka, baka kagaguhan mo nanaman 'to Alfred?"

Now what? Tatlong kaluluwa sa iisang katawan?

"I told you, I'm Alchen. Ba't ba napakahirap mo pang maniwala?" At inalalayan ko na siya papunta sa higaan.

"Teka! Sandali. Huwag mo na tayong aalis. Una sa lahat huh? Impossible akong puntahan ni Alchen dito, lagi kaya siyang nakakulong sa kwarto niya. Pangalawa, nakakulong pa 'yun sa asawa niya. Pangatlo, he'll never notice me. E.V.E.R."

"Umupo ka nga."

"Hindi. Ayoko. Gusto kong tumayo! -- ohh? Katangkad mo si Alchen. 6 footer ka rin ba?"

How did she--

"Ang pangit mo namang kausap, ang tahimik mo. Bitawan mo nga ako. Kaya kong tumayo." She said as she try to stand up by herself.

"Oh? Tss! Ba't ba kasi ang kulit mo? Kapag hindi mo na kaya, huwag mo ng pilitin pa." Pangaral ko.

She laughed, "You know what? 'Yan din ang tinatanong ko sa sarili ko. Pinipilit ko ang sarili kong ipagsisikan ang sarili ko kahit wala ng pag-asa. Pinipilit ko pa ring iparamdam at ipakita sa kaniya na gusto ko siya, pero parang wala lang, dahil nakakulong pa rin siya sa taong mahal niya. Alam mo ba ang pinakamasaklap sa lahat ng pakikipagkompetensya ko sa karibal ko? Isa siyang patay. At alam mo bang mahirap makipaglaban sa isang patay."

I was froze. What?