Out of This World (The Untold Stories Of Teenagers)

WEAK 1-9

Camille's POV

It's been a month passed. October na.

School papers, we're done.
School projects and requirements na lang ang kulang para pirmahan nila ang clearance.

At last month din, nang magsama-sama ulit kami ni Yuki, at pangungulit ni Liam.

At isang buwan na rin naming kasama ng mga bata. Wala rin namang sinasabi ang school dahil hindi naman labag sa batas ang pagdala ng bata sa school. Pumapasok na rin si Allen sa primary building, which is elementary students ang nandun.

And it's been a month simula ng makita ko ang different situation nila Zach, Olivia, Yuki, and Ryan.

I don't know but, i feel something and i smell something.

Kada kasi magsasalubong sina Zach and Ryan, they ALWAYS looking for an excuses to avoid each other.

Sina Yuki and Olivia naman laging nasisingit sa problema ng dalawa. Everytime na naguusap sina Olivia at Yuki, sisingit sina Zach at agad na hihilain ang laging kasama.

I think they're jealous. Lagi na kasing sabay kumain sina Ryan and Yuki. Lagi ring magkasabay na pumasok, parehas kasing Business Management ang kinuha, well pati si Alchen at Liam pero magkaiba ng block.

Sina Olivia and Zach naman same ng din course which is, Hotel Management kaya lagi rin silang sabay pumasok at dumating sa unit. Ako naman Accounting ang kinuha ko, medyo malapit sa course pero malayo ang building kaya maaga akong umuuwi at masyadong madaming napapansin.

One month na maraming nangyari.

"Guys?" Tawag ko sa kanila, dahil magkatabi nanaman sila Yuki at Ryan na kandung-kandong si Baby Cline.

They looked at me.

"Ahm. Inatasan ako ni Mr Alvaro na sabihin sa inyo ang magiging requirements natin for this month. And unexpectedly, meron tayong parehas na subject, which is management and entrepreneurial. Tayong pito ang pinili nilang isama sa isang seminar for two weeks, dapat may maipresent tayo."

"Saan ba tayo pupunta?" - Liam

"Ang sabi sa akin ni Mr Alvaro, out of town. Tagaytay ang venue, makikitira tayo ng dalawang linggo sa isang rancho du'n."

"And?" - Liam

"Kapag nakapagpresent tayo ng pinagusapan sa seminar, they'll give us the signed clearance without an issue."

"Sa dalawang subject lang na 'yun?" - Liam

"Oo. Hindi naman sakop ng ibang subjects ang seminar."

"So, kelan tayo aalis?" Tanong ni Olivia.

"Bukas ng umaga. 4 am to be exact dahil apat na oras ang byahe, sagot na rin ng school ang gagamitin nating mini bus. At gagamitin nating transportation papuntang seminar sa susunod na mga araw."

"What about the children?" Tanong no Alchen.

"Of course, i won't forget about them. At nagawan ko naman ng paraan. He gave me this, sign of approval." And i gave him the paper.

"So, ok na ang lahat. No questions? Violent reactions? Additional informations? Objection?" Tanong ko.

Liam raised his hands.

"Kung kalokohan lang 'yan tama na."

"Hindi."

"Ohh. Ano?"

"Meron bang designated seats ang bawat isa?"

"As far as i remember wala, maluwang naman ang bus, so, pwede kahit saan pumwesto."

"Wala na---"

"Meron din bang designated place kapag nandun na tayo?"

"Well, you're such an advance thinker, pero wala. Matulog ka man sa kalan, kusina, mesa, damuhan, at kulungan ng baboy o kabayo, kahit saan ka matulog walang problema."

"What---"

"Tama na. Kung about 'yan sa venue, wala pa akong idea. Ito pa lang ang binibigay nila sa akin. Kaya magimpake na kayo. Adjourned." Sabi ko.

And they all spread at nagsipasukan na sa kaniya-kaniya nilang kwarto, except Yuki. She hold my hand and entered my room.

She locked the room and looked at me, i just raised my eyebrows.

"Siguro naman halata mo?"

"About Zach and Ryan? Sinong hindi? Napakaobvious."

"Then help me."

"Na alin?"

"Ryan and Zach likes each other."

"Like pa ba 'yun?"

"I don't know. Ano?"

Well. Ryan and Zach are my friends at para ko na rin silang mga kapatid, pero nakakaasar na 'yung mga pakipot moves nila. Parang mga bata na nagiiwasan pero nagpapapansin.

"How?"

"Give them a space to talk."

"I tell everyone."

She just nodded, "Bye."

"Wait!"

And she turned back and looked at me, "Can you plan for me and Liam?"

Nahihiyang sabi ko, she laughed.

"What?"

"Ok. If you say so. Bye." And closed the door.

I can see in her actions na parang may naplano na siya. Hay! Bahala na.

Gusto ko na rin kasing linawin ang lahat kay Liam. I'm not YET ready pero merong chance. I can't answer pero napapadama ko.

Hindi pa kasi masyadong maayos ang pamilya ko, i need to separate them first.

Every single day of my life, walang araw na hindi sila nag-aaway, nagsisigawan. I was 5 years old, when my mother died because of internal bleeding kasama ang sana'y bunso ng pamilya.

Nang mawala si mama, laging naglalasing si Papa, walang araw na laging lasing at laging pinagsisisihan ang lahat. Hanggang sa isang araw, lumipat kami dahil sa mga utang na hindi na kayang bayaran ni papa dahil nakakin na ng alak ang sistema niya. At nawalan na rin ako ng tine para magpaalam pa kina Yuki and Liam.

And when i was 10, my father got home with a lady and a boy, older than me. Noon ko lang narealize kung bakit laging nagaaway sina mama noon, because of that lady, and her son.

Tony, that jerk, daming pinapasukang gulo.

They never treated me liked i didn't belong to the family. At lumaki akong unti-unting nalalaman ang lahat. We're just my father's second family, kumbaga pamilyang labas.

But Tita Marian, hindi niya sa akin pinaramdam na labas lang ako. Ginawa niya ang lahat para hindi ko amramdamang anak ako sa labas.

Ang bait ni Tita Marian at masasabi kong napakamartyr, dahil kahit na harap-harapan na siyang ginagago ng tatay ko pilit pa rin niyang pinagdidikit ang pamilya namin. Pero nang pumasok na ako eskwelahang 'to nagbago na si Tita Marian.

Sinasabi na niya ang nararamdaman niya. Pero parang wala lang kay Papa. They always fighting since then. At kapag wala na akong balita makikibalita ako kay Tony na laging nasa tabi nila Papa and Tita Marian, pero halata ko sa boses, texts at puro pictures niya ang lungkot.

Kaya siguro naghanap na lang siya ng taong makakapitan niya and he found Sarah.

Kailangan kong malayo si Tita Marian kay Papa, i know that she feel miserable, at alam ko ring natuto na siya sa pagpili niya sa tatay kong makati.

I have to put them first before my part, my heart, before me.

=========================================

Nevar_ lyvon ❣