Carmen wachtte tot haar moeder de deur had geopend. Eindelijk weer thuis. Gelijk liep ze door naar boven waar ze zich op haar bed liet vallen. Dit lag zoveel beter dan dat ziekenhuisbed.
Weer keek ze naar haar arm. Ze snapte het nog steeds niet. Het stond er duidelijk, ze zou gewoon 86 worden, Max zou bij haar blijven. En haar levensdoel, dat ze al bereikt had zou ze moeten voortzetten tot het eind van haar leven. Wat dat betekende wist ze zelf ook nog niet.
Carmen ging aan haar bureau zitten en startte haar laptop op. Haar laptop was nog maar net opgestart toen er een bericht verscheen. "Verzender onbekend." Stond er bovenaan.
Toch klikte Carmen op de mail en las vol verbazing het bericht die ze zojuist had geopend.
Drie keer is scheepsrecht, met andere woorden drie keer is nog een keer. Gebruik je leven goed. Denk aan je doel! Succes en geniet!
Vol ongeloof staarde ze naar haar scherm. Vol vragen las ze de mail wel duizend keer door. Net zolang tot het tot haar door drong.
Haar levensdoel dat was waar ze voor leefde.
Mensen helpen, mensen hoop geven, mensen het goede van het leven te laten zien. Dat was haar doel. En ze had nog een leven gekregen om mensen te helpen. En om mensen hoop en plezier te geven, of in ieder geval dit te proberen.
JE LEEST
16 september 2024
Short StoryIedereen wordt geboren met drie data op zijn of haar arm getatoeëerd. •Datum 1: De dag dat je je levensdoel bereikt. •Datum 2: De dag dat je je zielsverwant ontmoet. •Datum 3: De dag waarop je sterft. Deze datums zijn op de seconde nauwkeurig en kl...
