Drugs And Passions // zjm

Chapter 43

Mutlaka okuyun!

Uzun zaman sonra yeni bölüm geldi. Geç gelmesinin sebebi yorum ve oy azlığı. Ne olduğunu anlamıyorum. Gerçekten kötü mü diye düşünmüyor değilim.

Tek istediğim bu bölümü sonuna kadar okumanız. Çünkü çok güzel bir bölüm.

Hem komik, hem biraz üzüntülü, hem de romantik!

Vpte ve yorumlar artarsa bölümlerin sıklığı o kadar hızlı olacak söz veriyorum!

Sizleri seviyorum! Unutan varsa önceki bölümlere koşun ve gelin!! Öpüldünüz!!!

"Ben gidiyorum. Ne halin varsa gör! Size sahte dünyanızda mutluluklar." Biraz ilerledi ve durdu. "Biz neredeyiz?"

"Şaka mı yapıyorsun Miranda? Burası sizin kampınız yolu bilmiyor musun?" Gözlerini devirdi. "Gecenin köründe etrafımı nasıl göreyim? Telefonundan haritayı falan aç!"

Dudaklarımı büzüp telefonumu açtım. Lanet olsun...

"Siktir, internet çekmiyor!"

"Sevgilini falan ara o zaman! Ne bakıyorsun?!"

"Çok biliyorsan sen ara!"

Zayn'i aramak istemiyordum. Bana söylediği şeyleri yutmak istemiyordum.

"Telefonumu evde bıraktım. Beynime sokayım! Luke'u ara. Kardeşin sonuçta."

"Luke'u ararsam ağzıma sıçar. Seninle konuşurken ormanda kaybolduğumu söyleyip sinirlendiremem. Şarjım çok az kalmış, siktir!"

Birden aklıma Cara'yı aramak gelmişti. Hızlıca Cara'yı aradım. Lanet olsun açmıyordu! Daha sonra ellerimi telefonumun üzerinde gezdirdim ve Niall'ı aradım. O da açmayınca kapatıp Liam'ı aradım. Uykulu bir sesle telefonu açmıştı.

"Anissa? Sorun mu var? Ne oldu? Saat kaç haberin var mı?"
"Liam kapat çeneni. Kaybolduk! Yanımda Miranda var. Bizimkilere söylemeden beni alman lazım. Daha fazla haraket edersek daha çok kaybolabiliriz. Evin biraz ilerisindeki ormanlık alana doğru yürüdük en son. Lütfen-"

Siktir, telefonum kapanmıştı.

***

"Bizi bulabilirler mi? Hala ses yok. Yarım saat oldu." Miranda ile olduğumuz yerde kalıp bir ağacın altına oturmaya karar vermiştik.

"Umarım. Belki polislerden yardım isterler. Yada soğuktan donmuş olan bedenlerimizi bulurlar."

"Siktir, Anissa. Takımdan atılabiliriz. Gece evi terketmek dsiplin suçu!"

"Benim için hiçbir sorun yok. Takımdan çıkalı çok oldu." Bana sadece gözlerini devirmişti. Oflayarak ayağa kalktı. "Böyle oturarak bizi kurtarmalarını bekleyemeyiz."

"Nerede olduğumuzu bilmiyoruz. Beklemek en iyisi." Gergin bir şekilde parmaklarını saçları arasından geçirdi. "Denis seninle olduğumu duyarsa... Beni mahveder." Dudaklarımı onu takmıyormuşcasına büzdüm. "Götünü kaldırıp senin yokluğunu farketmemiştir bile. Yada birini becermekle meşguldur." İşaret parmağını bana doğru kaldırarak konuşmaya başladı. "Cümlelerine dikkat et Anissa. Yoksa-"