Y'all missed me? Im baaaack yeees
Nakatulog na si Seth. Alam kong sobrang pagod nito. Kaya, gaya kanina, buhat buhat parin ni Sam ito. Nakarating na kami sa unit ko at pinapasok ko si Samuel at iginaya siya sa kwarto ni Seth. Dahan-dahan niya itong inilipag sa kama.
"Sige, mauna na ako." Akmang bubuksan na sana ni Samuel ang pituan ng pinigilan ko siya.
"Samuel, gusto mo ng kape?"
Tumingin siya sa akin ng may pag-aalinlangan. "Are you sure? Its already 11:30 pm. Might as well, you sleep too?"
"Ano ka ba, okay lang. At saka, it's my way of saying thank you sa'iyo." Pumasok na naman siya sa loob at sinarhan ang pinto. Napangiti naman ako.
Dumiretso kami sa kusina at nagtimpla ako ng kape. Kinuha ko naman ang 4 na natirang cupcake sa may ref.
"Kain ka na." Inabutan ko naman siya ng tinidor "Sorry wala akong pang meal ngayon, puro desserts lang." Tumango lang ito at kumain.
Nang tikman niya ang kape ay napapikit siya. "Wow, sarap nito ah!"
"Thanks. Its one of café's specialty." Sumimsim din ako ng kape.
"Talaga? At itong cupcake? Sa café mo rin?" Kumagat naman siya sa cupcake.
Tumango naman ako.
"You're the best pastry chef Samantha." Hindi ko alam pero kinikilig ako kapag tinatawag niya ako sa aking full name. Ganoon din kaya siya kapag tinatawag ko siya sa kaniyang buong pangalan?
"Ay grabe naman. Tumataba naman puso ko niyan." I laughed a little. Marami na akong naririnig na ganyan, na sinasabing ang sarap dawn g pastries ko but hearing it from Samuel's mouth, it kinda sound sweet.
"Sana akin na lang yang puso mo." Nasamid ako sa sarili kong laway.
Tumingin ako sa kaniya pero naunahan na niya kong tignan. "Uhm, anyways. Thank you for bringing us sa theme park, and the things that you bought for Seth. Matagal ng gusto ni Seth pumunta ron." Iniba ko nalang ang topic. Ayaw ko kasing ma-awkward ang atmosphere.
"That's the hundredth time you said 'thank you' and this is also my hundredth time saying 'you're welcome" Sumimsim ulit siya ng kape "Ghad, I wanna taste this kind of coffee every morning."
"You could always drop by at my café Sam."
"I like you calling me just 'Sam'" He draw a quotation mark between is nickname. Tumawa naman ako "And I like your laugh"
I smiled. "And I like you making me laugh"
Pareho kaming tumawa. Nagpalipas kami ng oras habang tumitingin sa mga kuhang pictures naming gamit ng kaniyang dslr. Ang paborito ko rito ay nagselfie kaming tatlo nuong nag fireworks.
Bigla namang tumunog ang mini big ben ko, hudyat na alas-12 na ng medaling araw.
"It's already 12, I think I should go?"
"Y-yeah of course." Tumayo kami at nagtungo at pinagbuksan ko siya ng pintuan. Lumabas naman si Samuel at nagkatinginan kami.
"Thank you for today Sam." May sincerity sa kaniyang boses habang nagsasalita.
Ngumisi ako "Good night Sam" tugon ko sa kaniya.
"Good night Sam." Ulit niya sa sinabi ko at napatawa ako ng bahagya. Nagsimula ng lumakad si Samuel palayo sa akin at sinirhan ko na rin ang pintuan.
Napasandal ako sa may pintuan at napa-isip ako. Monday na bukas at family day na sa school nina Seth. Binuksan ko ulit ang pintuan.
"Samuel!" Naabutan ko pa na naglalakad si Samuel, mabuti nalang at malayo-layo ang elevator sa aming unit. "Family day sa school nina Seth bukas, gusto ko sanang imbitahin ka?"
"Uhmm" Napa-isip naman si Samuel
"Pero, kapag busy ka, okay lang naman na hindi ka pupun---"
"Of course, ill go Samantha. E-text mo nalang sa akin bukas kug saan ang address ng school niya."
"Talaga? Sige!"
Tinabihan ko Seth na natutulog, baka dito muna ako sa kwarto ng anak ko.
Pagkatapos ay nakatulog ako ng yakap-yakap si Seth ng may mga ngiti sa labi.
BINABASA MO ANG
How Can I Forget?
פרוזה"Bakit mo tinago na may anak pala tayo?" "Dahil baka hindi mo kami tanggapin! Baka hindi mo AKO tanggapin!" Samantha Anne Peterson was living in her normal life. She's just an ordinary person living in an ordinary world. She was happy being with her...