WEREWOLF | ROMANCE | FANFICTION
"Don't be deceived by their good looks. They are the most dangerous ones."
Welcome to Stermon University! A very special place. It's an exclusive school for those who were chosen by what they called, 'The Royal Order...
NAGKULONG ako sa kuwarto pagkatapos ng pag-uusap namin ni Taki. Umiyak ako nang umiyak hanggang sa makatulog ako at magising na masakit ang ulo at namamaga ang mga mata.
I thought I was meant for Alpha. Yun ang sabi niya sa akin. Kaya niya niligtas ang mga magulang ko noon dahil sabi niya ako ang nakatakda para sa kanya. But ... but it turned out I wasn't. Ang totoo, para ako kay Arc. That's why he's calling me my mate. I wasn't for a Alpha to begin with. Yun ang sabi ni Taki.
Ang sakit tanggapin na ang lalaking pinagkatiwalaan ko ng sobra, ang mananakit sa akin ng ganito. For Alpha and the Royal Knights, I am just a tool to torment Arc and the key to bring back Dianna to life. Ito ang totoo nilang plano. They don't really care about me. Ang mas mahalaga sa kanila, hindi ako mapunta kay Arc para hindi ito lalong lumakas at para sa wakas makasama na ulit nila si Dianna.
For the nth times, tears flood down my face again.
It's fucking killing me!
Those beautiful sparkling eyes when he looked at me ... those smiles that could melt anyone's heart ... those kisses ... those are lies. For him, I'm just a tool against Arc. Ang tanga-tanga ko! Bakit siya pa?!
"Why do you think Alpha is trying his hard to keep you? Why? Because you're the Aegis? Because you believe that he likes you?"
"I won't force you to believe me, but let me tell you this. Alpha might be the most likeable monster, but he's still a monster."
Now I understand why Arc said those words. I felt like my heart has been twisted, squeezed, and shredded to pieces.
My sobbing was interrupted when I heard a soft knock.
"Eri! Eri, please lumabas ka na diyan. Kumain ka naman. I'm freaking worried. Kapag hindi ka pa lumabas, pasensiyahan na tayo pero sisirain ko 'tong pintuan -"
Natigilan sa pagsasalita si Taki nang buksan ko ang pintuan at walang buhay ang mga matang tumingin sa kanya.
He heaved a sigh of relief.
"Let's go down and eat. Okay?" Sabi nito at hahawakan sana ang kamay ko nang agad ko iyong iniiwas.
Tumingin sa akin si Taki. Sandali akong yumuko bago humugot ng malalim na buntong-hininga. Nang mag-angat ako ng tingin, sinalubong ko ang nagtatakang mga mata ni Taki.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
"I want to meet her. Now." I said dryly. Pinipigilan kong malaglag muli ang luha ko.
"Are you sure about that? Are you ready to face her? Hindi mo ba pagsisisihan?" Sunud-sunod na tanong ni Taki.
