Karşılıklı çekilen silahlar Rize'nin sessiz dağlarında, gürültüye sebep oldu.
Bir tarafta Karadeniz gibi hırçın ve inatçı Kara ailesi, diğer tarafta ise Rıha gibi köklü ve yıkılmaz Güneri aşireti.
Bu iki aileyi karşı karşıya getiren ise Doğu'yu yü...
Bölüm şarkısı; Resul Dindar- Dertliyim Efkarliyim 🎤
----------------------------- KGDG 4. Bölüm: Düğünüm var ahey! -----------------------------
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ayşem bir türlü uykunun uğramadığı gözlerini kırpıştırdı. Ağlamaktan yorulan gözleri acıyordu. Yanında horul horul uyuyan Hazan'a gözlerini devirdi. Gece uykusunda konuşup durmuş Ayşem'in korkudan yusuf yusuf olmasını neden olmuştu.
"Zalim arkadaş ne olacak? Hiç demiyor ki benim ahiretliğim gelin oldu gidiyor evden. Teselli edeyim onu. Anca bi taraflarını devirip yat sen."
Homurdana homurdana yataktan çıkıp elini yüzünü yıkadı. Soğuk su yüzüne temas edince gözlerini kapatıp anın tadını çıkardı. Ağustos ayında cayır cayır yanan Urfa sıcağında mutluluk buydu işte! Gece hem bu sıcak yüzünden hem Hazan'ın paranormal aktivite anları yüzünden hemde bugünün anlamsızlığı ve bir o kadar önemli olması yüzünden uyuyamamıştı.
"Ah birde sessiz sessiz ağlamam var onu da unutmayalım!"
Mutfağa girip evindeki ilk ve son kahvaltısını hazırladı. Tek başına kahvaltı yapmaktan nefret ettiği için her gün savcılıkta simit çayla hallediyordu. Ama bugün Hazan ve ablası vardı. Ve uzun bir gün onları bekliyordu.
Çayın suyunu koydu öncelikle. Ardından domates, salatalık, biberleri doğrayıp masaya yerleştirdi. Ardından dolaptan tereyağını ve annesinin özel olarak yolladığı peynirleri çıkararak muhlama yaptı. Çatalları ve bardakları masaya yerleştirdikten sonra ellerini çenesinin altına koyup masayı süzdü gülümseyerek.
"Ya bir insan her şeyi mükemmel mi yapar arkadaş? ABLAAAA, HAZAAAAN! KAHVALTI HAZIR GELİN."
Gelin deyince de aklıma gelin olduğum geldi ula! Düğünüm var ahey! Bugün Ayşem'in cenazesi kalkacak ahey ahey ahey!
"NE BÖĞRÜYON ÖKÜZ! İNSAN GİBİ GELİP KALDIRSANA!"
Hazan'ın böğürmesini duyunca gözlerini devirdi. Ne mantıksız bir kızdı bu?
Ayşem yattıkları odaya girip ellerini beline koydu. Hazan yatakta oturmuş Samara misali saçlarıyla ayılmaya çalışıyordu. Ablası ise yatmaya devam ediyordu.
"Hadi ama kalkın muhlama yaptım, sizi beklerken soğudu bile."
"NE! Ciddi misin ahiretliğim?" Hazan'ın muhlamayı duyunca uykudan açılmış gözlerine baktı ve göz devirdi.
"Yalan borcum mu var sana? Yaptım işte. Hadi elini yüzünü yıka gel çabuk," Eliyle hala yatan ablasını işaret etti. "Ablamı da kaldır. Kaldırmadan gelme yoksa o muhlamadan zırnık alamazsın."
