« អេតាសុីវិលពណ៌ក្រហម »

Episode 5

@ New Day
តាំងតែពីកើតរឿងយប់មិញរួចមករាងតូចក៏សម្ងំយំនៅក្នុងបន្ទប់រហូតមិនចេញទៅក្រៅនាងគេងមិនលក់ពេញមួយយប់នាងគិតតែពីអង្គុយយំ
Yungdy : ហឹកហឹក...
ផាំងៗ
សម្លេងគោះទ្វាឮឡើងធ្វើអោយរាងតូចប្រញាប់ក្រោកឈរឡើងជូតទឹកភ្នែក
Taehyung : ចេញម៉ោKim Yungdyនាងគ្មានសិទ្ធគេចពីខ្ញុំបែបនេះទេ!!!
Yungdy : អត់ទេ...ហឹកហឹក..ខ្ញុំមិនចេញទៅអោយឃើញមុខលោកទេ!!ហឹក..ចេញទៅ
Taehyung : គិតថាសម្ងំក្បាលក្នុងបន្ទប់បែបនេះខ្ញុំធ្វើស្អីនាងមិនបានមែនទេ!?កុំភ្លេចថាឪនាងនៅក្នុងដៃខ្ញុំ
Yungdy : Kim Taehyungមនុស្សចង្រៃយ៍លោកថោកទាបខ្លាំងណាស់!!ហឹក..មនុស្សចិត្តខ្មៅ
នាងស្រែកជេរគេពីខាងក្នុងបន្ទប់មកដោយមិនព្រមចេញទៅក្រៅ
Taehyung : មិនចេញមែនទេ?Zen!!ទៅយកសោរមក
Zen : បា..បាទចៅហ្វាយ
វិនាទីបន្ទាប់ទ្វាដែលនាងចាក់សោរក៏ត្រូវរបើកមកបង្ហាញរាងសង្ហាជាមួយកែវភ្នែកdemonមួយគូរសម្លឹងមករកនាង..នាងព្យាយាមឈានជើងថយក្រោយពេញដែលគេដើរចូលមកជិតនាង..
Yungdy : ហឹកហឹក...កុំចូលមកជិតខ្ញុំ!!ចេញពីខ្ញុំទៅ
នាងបម្រុងនឹងរត់តែក៏ត្រូវTaehyungចាប់កដៃរបស់នាងជាប់ហើយច្របាច់កដៃរបស់នាងស្ទើតែបាក់
Yungdy : អូយ៎..លែងខ្ញុំហឹកហឹកខ្ញុំឈឺ
នាងប្រឹងទាញដៃរបស់Taehyungចេញតែដៃរបស់គេរឹងមាំប្រៀបបាននឹងដែកថែប
Taehyung : គិតថានាងរួចខ្លួនមែនទេ!?
Yungdy : Kim Taehyungតើលោកចង់បានអីទៀត!?ចង់បានបុិនណាទៀត!?ប៉ាខ្ញុំលោកចាប់ទៅហើយ គ្រប់យ៉ាងរបស់ខ្ញុំក៏លោកយកទៅដែរហឹកហឹក...ខ្លួនប្រាណខ្ញុំជីវិតខ្ញុំលោកក៏ដណ្តើមអស់ទៅហើយដែរ..ហឹកហឹកលោកចង់អោយខ្ញុំធ្វើយ៉ាងម៉េចទៀតទើបលោកដោះលែងប៉ាខ្ញុំហើយនឹងខ្ញុំ!!?
កែវភ្នែកពណ៌សមុទ្រដែលពោរពេញដោយទឹកថ្លាៗដក់ជាប់នៅខាងក្នុងហើយក៏ហូរចេញមកក្រៅជាច្រើនដំណក់កំពុងសម្លឹងមើលទៅគេ
Taehyung : ខ្ញុំមិនមែនយកតែប៉ុននឹងទេតែស្អីដែលខ្ញុំចង់បានគឺចង់ឃើញឪរបស់នាងវាឈឺចាប់នឹងអារម្មណ៍នៃការបាត់បង់!!អោយដូចដែលខ្ញុំធ្លាប់ជួប!!
Taehyungគ្រលាសដៃចេញពីដៃនាងធ្វើអោយរាងស្ដើងដួលទៅលើឥដ្ឋទាំងជំហរ
រាងតូចអោបកដៃដែលគេច្របាច់ឡើងក្រហមមិញនេះហើយសម្លឹងមើលមុខគេ
Taehyungចាប់ច្របាច់ចង្ការបស់នាងអោយងើយមករកគេ
Taehyung : បើខ្ញុំឆូតសាច់នាងតែបន្តិចឪរបស់នាងវាបែបវេទនាជំនួសនាងរយដង!!
ហុឹសហុឹស...ទន្ទិញឈ្មោះខ្ញុំអោយចាំក្នុងខួររបស់នាងទៅខ្ញុំគឺKim Taehyungខ្ញុំគឺជាម្ចាស់ជីវិតរបស់នាងបើនាងធ្វើអោយខ្ញុំទាស់ចិត្តក្បាលឪរបស់នាងរក្សាមិនបានទេ...
Taehyungសម្លឹងមើលនាងហើយប្រើដៃចង្អុលទៅសៀតផ្ការបស់នាង
Taehyung : Bang!!ទាំងឪនាងនឹងនាងខ្ញុំ
គ្រាន់តែផ្ទាត់ដៃតែតិចខួរវានឹងហៀរចេញមកក្រៅមិនខាន!!
Taehyungគ្រលាសមុខនាងចេញហើយដើរចេញទៅបាត់
Taehyung : ហ្អរ..ខ្ញុំភ្លេចមួយទៀត..នាងមានឈ្មោះក្នុងសំបុត្រអេតាសុីវិលក៏ពិតមែន..តែនាងកុំគិតថានាងមានសិទ្ធជាលោកស្រីក្នុងផ្ទះនេះអោយសោះនាងមិនខុសពីស្រីបម្រើខ្ញុំទេគ្រប់យ៉ាងនៅទីនេះនាងត្រូវធ្វើទាំងអស់
Yungdy : ទាំងអស់!?
Taehyung : បើធ្វើមិនបានមិនចាំបាច់សុីបាយទេ
គេដើរចេញទៅវិញជាមួយទឹកមុខញញឹមបែបសាតានដោយទុកអោយរាងស្ដើងនៅអង្គុយអោបខ្លួនយំក្នុងបន្ទប់
ច្បាស់ណាស់នេះគឺជាភូមិគ្រិះតែនាងម្នាក់ឯងតើនាងធ្វើយ៉ាងម៉េចបាន!?ថ្វីត្បិតតែនាងជាមនុស្សឧស្សាហ៍ចេះគ្រប់សព្វយ៉ាងណាក៏ដោយផ្ទះធំម្លឹងៗតែនាងម្នាក់ឯងតើគិតយ៉ាងម៉េច!?
Taehyung : យើងចង់ដឹងណាស់Kim Doyeonបើឯងបានឃើញកូនស្រីឯងមកវេទនាបែបនេះតើឯងនឹងមានអារម្មណ៍យ៉ាងម៉េច!?
Taehyungញញឹមចុងមាត់ហើយលើកកែវwineមកក្រេបហើយសម្លឹងមើលរាងស្ដើងដែលកំពុងមើលថែសួននៅខាងក្រោមតាមបង្អួចបន្ទប់
Zen : ចៅហ្វាយ...ពិតជាត្រូវអោយអ្នកនាងធ្វើទាំងអស់ពិតមែនហ្អេស?តែផ្ទះធំខ្លាំងណាស់ចៅហ្វាយតែអ្នកនាងម្នាក់ឯងតើធ្វើមិចអាចទ្រាំទ្ររួចទៅ?
Taehyung : យើងបញ្ជាយ៉ាងម៉េចធ្វើយ៉ាងនឹងទៅ!!
Zen : ចៅហ្វាយតែ...
Taehyung : យើងជាចៅហ្វាយឬឯងជាចៅហ្វាយ?
Zen : បាទគឺចៅហ្វាយ
Taehyung : ចេញទៅ
Zen : បាទ
Zenដើរចេញទៅដោយរអ៊ូៗតិចៗ
Zen : គិតយ៉ាងម៉េចទៅ?ចៅហ្វាយនេះចំជាចិត្តខ្មៅមែន..មិនបានទេខ្ញុំមិនអាចឃើញស្លាប់ហើយមិនជួយនោះទេ
Zenដើរចុះទៅខាងក្រោយទៅរកYungdyដែលកំពុងមើលថែផ្កាក្នុងសួនដ៏ធំតែម្នាក់ឯង
Zen : ចាំខ្ញុំជួយអ្នកនាង
Yungdy : អរគុណលោក
Zenចូលទៅជួយនាងក្រោមក្រសែភ្នែកសាតានមួយគូរដែលមើលពីខាងលើ
Zen : ហៅខ្ញុំថាZenក៏បាន
Yungdy : អរគុណZenមើលទៅលោកខុសពីចៅហ្វាយលោកដាច់តែម្ដងមិនអាក្រក់ដូចគេម្នាក់នោះទេ
Zen : ចៅហ្វាយពិតជាអាក្រក់មែនតែគាត់ចិត្តល្អខ្លាំងណាស់
Yungdy : ខ្ញុំមិនឃើញមានត្រង់ណាល្អទេ
Zen : ជីវិតខ្ញុំគឺចៅហ្វាយជួយមកចៅហ្វាយផ្ដល់ជីវិតថ្មីដល់ខ្ញុំជីវិតខ្ញុំជារបស់ចៅហ្វាយខ្ញុំស្បថហើយថានឹងបម្រើចៅហ្វាយអស់មួយជីវិត
Yungdy : អូហូស្ស្ម័គ្រស្មោះខ្លាំងណាស់បងប្រុស
Zen : ហាសហាប្រាកដណាស់..ហុើយ~~តែគិតៗទៅចៅហ្វាយក៏មិនគួរណាចិត្តខ្មៅអីដាក់អ្នកនាងដល់ថ្នាក់នេះដែរ
Yungdy : កុំនិយាយអីគេគ្មានបេះដូងទេ....បងប្រុសហៅខ្ញុំថាYungdyក៏បានបងអាយុបងខ្ញុំមួយខ្សែរមិនសមអោយហៅថាអ្នកនាងទេ
Zen : ចឹងក៏បាន
Yungdy : នៅទីនេះខ្ញុំមិនស្គាល់អ្នកណាទេ
នាងនិយាយដោយទឹកមុខស្រពាប់ស្រពោន
Zen : មិនអីទេចាត់ទុកខ្ញុំដូចបងប្រុសឯងទៅចុះ
គេញញឹមដាក់នាងហើយពួកគេក៏ញញឹមដាក់គ្នាដោយមិនបានចាប់អារម្មណ៍ពីកែវភ្នែកមុតស្រួចមួយគូរដែលកំពុងសម្លឹងមើលពួកគេ
Taehyung : ឃើញប្រុសមិនបានហាច់សម្បើមណាស់!!!
មិនដឹងជាយ៉ាងម៉េចទេតែគេមិនចូលចិត្តរូបភាពដែលនាងទៅនិយាយជាមួយប្រុសដទៃក្រៅពីគេ
Yungdy : ចៅហ្វាយបងZenជាប្រែតមកចាប់ជាតិទេដឹងបានជាចិត្តខ្មៅអីបែបនេះ!?
Zen : អូយ៎!!មិនដល់ម្លឹងទេចៅហ្វាយបងមិនមែនបែបនឹងទេ
Yungdy : នៅថាអត់ទៀត
_Ring Phone_
Taehyung ( ម៉ោជួបយើង )
Zen ( បាទចៅហ្វាយ )
ខ្សែរទូរស័ព្ទបានកាត់ផ្ដាច់Zenបង្វែរកែវភ្នែកសម្លឹងទៅជាន់ខាងលើហើយក៏ឃើញអង្គម្ចាស់សាតានកំពុងសម្លឹងមកមើលគេដោយក្រសែភ្នែករឹងរាបស្មើមើលមិនយល់ថាកំពុងគិតអី
Zenប្រញាប់រួសរាន់រៀបចំសម្អាតដៃហើយឡើងទៅខាងលើ
Zen : ចៅហ្វាយមានអីអោយខ្ញុំបម្រើមែនទេបាទ?
Taehyung : អ្នកណាបញ្ជាអោយឯងទៅជួយនាង?
Zen : អឺ...គឺ...អឺចៅហ្វាយខ្ញុំគ្រាន់តែ...
Taehyung : ឯងចេះជំទាស់នឹងបញ្ជារបស់យើងតាំងពីពេលណាZen?
គេសួរZenតែក្រសែភ្នែកមិនបានសម្លឹងមើលទៅZenបែជាសម្លឹងទៅកាំភ្លើងដែលកាន់នៅនឹងដៃ
Zen : ខ្ញុំគ្រាន់តែអាណិតនាង ចៅហ្វាយនាងធ្វើវាតែម្នាក់ឯងមិនរួចទេ...
Taehyung : មិនរួចក៏ត្រូវតែរួច!!មិនចឹង...
ផាំង!!
គ្រាប់កាំភ្លើងហោះបញ្ឆិតស្មារបស់Zenទម្លុះជញ្ជាំងបន្ទប់ធ្វើអោយលាន់ឮពេញមួយផ្ទះ
Taehyung : យើងនឹងបាញ់ក្បាលនាងចោល
Zenអោនមុខចុះដោយការដឹងកំហុស
Taehyung : ហើយបើឯងនៅតែចចេសជួយនាងឯងដឹងហើយថាយើងនឹងធ្វើយ៉ាងម៉េចជាមួយឯង ចេញទៅ!!
Zen : បាទចៅហ្វាយ
គេដើរចេញជើងស្ទើតែញ័រដើរមិនរួច
Zen : ថ្ងៃនេះមិចក៏ចៅហ្វាយកាចអីខ្លាំងម្លេះ
Yungdy : មានរឿងអី!??
Zen : គ្មានទេៗឯងប្រញាប់ទៅធ្វើការឯងទៅមិនចឹងចៅហ្វាយខ្ញាល់ទៀតមិនខាន
Yungdy : ដឹងហើយ
នាងដកដង្ហើមធំហើយធ្វើការបន្ត
@ Evening
Yungdyរៀបចំអាហារពេលល្ងាចលើតុរួចរាល់ហើយក៏អង្គុយចាំTaehyungត្រលប់មកវិញ
នាងលើកដៃមើលនាឡិកាហើយស្ទាប់ពោះដែលចាប់ផ្ដើមកូរ
Yungdy : ពេលណាទើបម៉ោវិញ!?
នាងសម្លឹងមើលម្ហូបដែលនៅលើតុហើយលេបទឹកមាត់
# 7:30 pm
សម្លេងឡានបើកចូលមកក្នុងភូមិគ្រិះបញ្ចាក់ថាគេត្រលប់មកវិញហើយរាងតូចប្រញាប់រត់ឡើងទៅខាងលើជាបន្ទាប់ព្រោះតែមិនចង់ជួបមុខគេ
Taehyung : Kim Yungdy
Yungdyបង្អាក់ដំណើរជើងហើយបែរមករកគេយឺតៗ
Taehyung : គិតថាគេចមុខពីខ្ញុំបានមែនទេ!?
Yungdy : ត្រូវ!!គ្មានអ្នកណាចង់ជួបមុខអ្នកដែលចាប់ឪពុកខ្លួនឯងនោះទេ
នាងនិយាយដោយមិនសម្លឹងមើលគេ
ហើយTaehyungចាប់ច្របាច់ចង្ការបស់នាងអោយបែរមុខមករកគេ
Taehyung : ហើយនាងគិតថាគេចរួចទេ!?
Yungdy : គង់តែមានថ្ងៃណាមួយខ្ញុំនឹងនាំប៉ាខ្ញុំរត់ទៅអោយឆ្ងាយដល់ជើងមេឃមិនអោយលោករកឃើញទេ
Taehyung : រត់ទៅ!!!ហើយបើរត់កុំអោយខ្ញុំចាប់នាងបានអោយសោះមិនចឹងខ្ញុំនឹងត្របាក់នាងមិនអោយសល់ឆ្អឹងទេ
គេគ្រលាស់មុខរបស់នាងចេញហើយដើរទៅបន្ទប់អាហារខណះរាងតូចបម្រុងនឹងឡើងទៅខាងលើ
Taehyung : ភ្លេចហើយមែនទេថាជាកញ្ជះត្រូវធ្វើស្អីខ្លះ!?
រាងស្ដើងទន្រ្ទាំជើងដើរទៅបន្ទាប់អាហារដើម្បីរៀបចំអាហារពេលល្ងាចអោយគេ
Taehyung : ខ្ញុំមិនចូលចិត្តពពួកត្រីទេ
គេអោបដៃសម្លឹងមើលអាហារដែលនាងរៀបចំអោយគេ
Yungdy : មិនចូលចិត្តមិនបាច់ញុាំទេ
ប្រាវ!!
ចានម្ហូបរបស់នាងត្រូវហោះចូលទៅក្នុងធុងសម្រាមធ្វើអោយនាងបើកភ្នែកធំៗសម្លឹងមើលគេ
Yungdy : Kim Taehyungលោកហួសហេតុពេកហើយ!!!
Taehyung : ខ្ញុំមិនចូលចិត្តអ្នកណាតម្លើងសម្លេងដាក់ខ្ញុំទេរៀបចំកន្លែងអោយស្អាតរៀបចំខ្លួនហើយ1ម៉ោងក្រោយទៅបន្ទប់ខ្ញុំ កុំអោយយឺតអោយសោះមិនចឹងនាងត្រៀមខ្លួនទៅ!!
Taehyungឡើងទៅខាងលើបាត់ទុកអោយនាងតូចឈរហួសចិត្តរហូតស្រក់ទឹកភ្នែកតែម្នាក់ឯង
Yungdy : ហឹកហឹក....អាមនុស្សចិត្តខ្មៅ គ្មានបេះដូងមិនចូលចិត្តហេតុអីចាំបាច់បោះចោលដឹងថាខ្ញុំខំបហរឹងធ្វើបុិនណាទេ!?ហឹកហឹក...ឃ្លានក៏ឃ្លានហើយពេលនេះចាក់ចោលអស់ហើយខ្ញុំបានស្អីញុាំទៀត!??ហឹកហឹក...
នាងប្រមូលចានបណ្ដើរយំបណ្ដើរហើយក៏រផបចំទុកដាក់ចានជាថ្មីនឹងចៀនពងទាមួយគ្រាប់សម្រាប់បាយពេលល្ងាចរបស់នាង
ជីវិតអ្នកនាងដូចជានាងបែជាធ្លាក់មកដល់ចំណុចនេះក្នុងពេលមិនប៉ុណ្ណានថ្ងៃ.....
នាងញុាំបណ្ដើរភ្នែកសម្លឹងមើលទ្រនិចនាឡិការបណ្ដើព្រោះខ្លាចថានឹងយឺតម៉ោងដែលTaehyungកំណត់ព្រោះថាបើយឺតលទ្ធផលមិនសូវល្អប៉ុណ្ណានទេពិបាកនឹងស្មាន

[បើយឺតនឹងមានបញ្ហា]