« អេតាសុីវិលពណ៌ក្រហម »

Episode 45

Yungdyរត់ចេញពីបន្ទប់ចុះមកខាងក្រោមក្នុងបំណងមករកTaehyung ហើយនាងក៏ឃើញគេអង្គុយកាន់ទូរស័ព្ទលើសាឡុងរួចជាស្រេចទើបនាងចូលទៅអង្គុយក្បែរគេហើយចូលទៅកៀកដៃគេដូចកូនក្មេង

Taehyung : រួចហើយមែនទេ?
Yungdy : រួចហើយ
Taehyung : okចឹងតោះទៅ
Yungdy : Tae
Taehyung : hmm
Yungdy : អូនសួរអ្វីបន្តិចបានទេ?
Taehyung : បានប្រាកដជាបាន

Yungdyលើកដៃចង្អុលទៅតុដែលដាក់នៅចំកណ្ដាលផ្ទះនាងមានអារម្មណ៍ថាវាគួរអោយខ្លាចតាំងពីច្ងៃដែលនាងដើរចូលមកកាន់ផ្ទះនេះនៅថ្ងៃដំបូងគ្រប់យ៉ាងក្នុងផ្ទះនេះនាងហាក់ប្រហែលៗប៉ុន្តែវាគួរអោយខ្លាចនឹងបង្កប់នូវទុក្ខសោកជាច្រើនយ៉ាងម៉េចក៏មិនដឹង

Taehyung : អូនមានបញ្ហាអី?
Yungdy : អូនមិនដឹងទេ តែអូនចេះតែយល់ថាគ្រប់យ៉ាងនៅទីនេះវាប្រហែលៗយ៉ាងម៉េចមិនដឹងដូចជាធ្លាប់ស្គាល់
Taehyung : ប្រកដហើយព្រោះនេះជាផ្ទះពួកយើងគ្រប់យ៉ាងនៅទីនេះអូនធ្លាប់ប៉ះពាល់ទាំងអស់នឹង តុទូរបស់គ្រប់យ៉ាងក្នុងផ្ទះវាមិនចម្លែកទេដែលអូនយល់ថាប្រហែល
Yungdy : អូនក៏គិតបែបនឹងដែរ...ប៉ុន្តែហេតុអីវាហាក់ដូចជាប្លែក អូនយល់ថាផ្ទះគួរអោយខ្លាចយល់ថាដូចជាឈឺចាប់យ៉ាងម៉េចក៏មិនដឹង អូនមិនដឹងហេតុអីទេប៉ុន្តែអូនមានអារម្មណ៍ថាខ្លាចទាំងបងទៀតផង
Taehyung : អូនគិតច្រើនពេកហើយវាគ្មានអីនោះទេ បន្ទាប់ពីអូនជាត្រលប់មកដូចដើមវិញគ្របយ៉ាងនឹងប្រសើរឡើង
Yungdy : អូនសង្ឃឹមថាបែបនឹងចុះ

នាងដកដង្ហើមធំហើយព្យាយាមបណ្ដេញគំនិតទាំងនោះចេញពីខួរក្បាលរបស់នាង ប៉ុន្តែគ្រប់ពេលដែលនាងសម្លឹងមើលតុមួយនោះនាងចេះតែប្រហាក់ប្រហែលដូចជាធ្លាប់ជួបរឿងអ្វីម្យ៉ាង សម្លេងស្រែកយំតវ៉ាទឹកភ្នែក វាបន្លឺឡើងពេញសោតវិញ្ញាណរបស់នាង តែនាងមិនអាចប្រាកដរូបរាងទាំងនោះបាន រាល់ពេលដែលនាងគិតក្បាលរបស់នាងក៏កាន់តែឈឺឡើងៗជារឿយៗ
Yungdyលើកដៃខ្ទប់ក្បាលរបស់ខ្លួនឯង នាងចាប់ផ្ដើមឈឺក្បាលម្ដងទៀតបន្ទាប់ពីគិតពីរឿងទាំងនោះ

Taehyung : Yungអូនយ៉ាងម៉េចនឹង?
Yungdy : អូន..ឈឺក្បាលខ្លាំងណាស់ ...
Taehyung : សម្រួលអារម្មណ៍ មួយៗឈប់គិតទៀតទៅមិនចឹងអូនកាន់តែឈឺខ្លាំងឡើង
Yungdy : ហ្អា~
Taehyung : Yungdy!!!