ÖMÜR BOYU BEDEL

65.Bölüm(Yeniden)

Ben geldim evet Vallahi sonunda gelebildim.Ama hayatımda o kadar sey oldu ve olmaya devam ediyorki inanamazsınız.Oturup anlatmayıda isterim ama bence kelimeler yetmez.Ama beni takip edenler bilir bazı meselelerden dolayı yazma isteģi kalmamıştı.Ama asıl sorunda şu ki vaktimde yok arkadaşlar.Hatta önümüzdeki bir kaç ay dahada yogun olucam.

Bölume gelecek olursak herkesten birer parça yazdım.Bütün çiftlerimiz var keyifli okumalar umarım beklediğinize değer.

Alınan güzel haberden sonra eve gelirken herkesin keyfi yerindeydi tabi en çok Berfo ninenin.Daha şimdiden örgü örmeye başlamalı diye geliniyle gelirken arabada konuşmaya başlamıştı.

Kübra oğlunu Demirde uyuyan kızını alıp evlerine geçtiler hemen.Demirin yüzünden belliydi ne kadar mutlu olduğu haberi aldığından beri Saidle baya uğraşmış hatta 'Kız olursa kimseye vermem damadın hazır'espirisi bile yapmıştı.Kübrada kocası kadar mutluydu o Zührenin heycanı ve mutluğuyla mutlu olmuştu.

"Demir Defnenin çoraplarını çıkar"dedi Kübra kızını yatağa yatıran kocasına.

"Tamam Gülüm"dedi Demir ve kızınin minik ayaklarından çoraplarını çıkardı.Bu arada Defne yatağına yatar yatmaz arkasını dönmüş uyuma pozisyonunu almıştı.Demir onun bu haline gülüp onu öperek çıktı odasından.Yatak odalarına geçti karısıda Devranı beşiğine koymuş üstünü değiştiriyordu.

"Uyanmadı dimi"dedi Kübra.

"Yok hemen yatağına yayıldı"dedi Demir tebessümle.

Beraber yatağa uzandıklarında ikiside yorgun ama mutluydular.

"Zühre çok heycanlıydı.......aklıma ilk Defneyi öğrendiğim zaman geldi.Ben ona bişey olur diye yan bile yatmıyordum"dedi Kübra gülerek.

"Saidde öyleydi ....şimdi nasıl gidiceğini düşünüyor kesin"dedi Demir.

"Zaten bitmek üzere diyorsunuz gitmesin oda artık"dedi Kübra.

"İş bu gülüm az kaldı zaten bu saatten sonra bian önce bitirip gelmesi lazım"dedi Demir.

"Bencede konuş sen Saidle işini bitirsin gelsin Zühre napıcak tek başına'dedi Kübra.

"Gülüm ne tek başınası konakta amcamlar Aybuke var"

"Ama Aybuke gidiyor hem benim tanıdığım Zühre öyle canı bişey istese soyleyemez utanır hamile karısını bırakıp gitmesin"dedi Kübra.

Demir sustu bişey demedi karısı bilerek söylememişti biliyordu ama Demir onu ilk hamileliğinde bırakıp gitmişti.Gerçi gitmeseydi şimdi böyle olurlarmıydı onuda bilmiyordu.

"Niye sustun"diyen karısı oturmuş ona bakıyordu Demir göz kırpıp.

"Bi daha hamileliliklerinden hiç birinde seni yanlız bırakmıycam gülüm.Zaten bunu söylemene gerek yok ben senin kıskançlık seviyeni İzmir meselesinde gördüm"dedi.

"Sende unutmadın hem sen benden daha kıskançsın"diyip tekrar uzandı Kübra.Demir karısını kendine çekip sarıldı.

"Ah o kıskanç Kübra nerde şimdi pençelerini çıkarmıştın o akşam"

"Hamileliktendi o"

"Ya ya sonra iki gün benle küsende sen değildin değil mi"diyip güldü.Karı koca biraz atışarakta olsa sonunda uyuyabilmişlerdi.

Sabah oğullarının açıkıp ağlamasıyla uyanan ilk Kübra oldu.Oğlunun karnını doyurup temizledi yeni ciceler giydirip babasının yanına bıraktı.Kızının odasına gidip onu yatakta düzelttip üstünü örttü.
Kocasının sesini duyunca oğlunun babasını uyandırdığını anladı odanın kapısında durup baktı onlara.Baba oģul boģuşmaya başlamışlardı tabi Devran sadece babasının yüzüne salyalarını akıtmakla kalıyordu.