Her last letter to Earth

4

I run with a smile on my face. My skin's hot from the direct sunlight, my sweats running down my forehead and soak on my shirt but that didn't stop me from running. I look behind and saw my father running after me. My mother's sitting at a distance, watching us.

It was a picture perfect moment for my happy family. Me, a little kid who runs around as if the world was so big and my father chasing after me pretending he's a slow runner and my mom with her beautiful smile.

It was perfect. But because they said nothing's perfect, it's now ruined.

Napamulat ang mata ko ng tumama ang sikat ng araw mula sa nakabukas na bintana ng aking kwarto.

I struggle to get up. Nagpaikot ikot pa ako sa kinahihigaan ko, but suddenly hault when I heard someone cough from the corner of my room and said goodmorning.

Napabalikwas naman ako ng bangon ng marehistro sa utak ko ang nakatayong pigura ni mama hindi kalayuan sa study table. May hawak itong nakatuping dress sa kaliwang kamay at nakapamewang na nakatingin sa akin.

"As far as I could remember, you did accept my offer to work on a snackhouse. So get up your butt and start freshening dahil malapit na tayong malate." Seryosong pagkasabi nito.

I suddenly remember her doing this to me too. She's the one who wakes me up on my bed whenever my lazy ass won't budge to get up for school.

I smile on my thought. How I miss those days.

Nilingon ko ang paligid at nahihiyang tumingin ulit kay mama. Napalitan ng maliit na ngiti ang seryoso niyang mukha kanina.

"Mukhang pagod na pagod ka kagabi, hindi mo man lang kasi namalayan na kwarto ko pala ang tinulugan mo plus you didn't even eat dinner sabi ni lolo. Napakahimbing ng tulog mo kaya hindi na lang kita ginising"

"Ah, pasensya na po haha" agad akong napatayo at pinagpagan ang higaan at inayos ang pagkakatupi ng kumot.

"It's okay, baka hindi ka pa sanay sa mga gawain sa shop kaya ka siguro napagod agad. It's alright I understand. Now go and take a bath, sa baba na lang ako maghihintay." Sagot ni mama.

I slowly nodded.

Pagkatapos kong maligo, ginamit ko ang dress na pinahiram ni mama sa akin.

Indeed I really look like my mom. And the same figure too. Magmumukha kaming kambal kapag pinagtabi.

Bumaba na ako dala dala ang uniform ko para sa snackhouse only to see Earth sitting comfortably on the red couch. Nakasimpleng maong lamang ito at naka white na V neck shirt. Nakadekwatro itong nakaupo at may shades pa.

Lumabas naman mula sa kusina si mama na may dalang paper bag.

"Tara na" aya nito ng makitang tapos na ako.

"D'un na lang tayo magbreakfast para hindi tayo malate." Saad ni mama tapos ipinakita pa nito ang paperbag namay lamang mga tupperwares.

Kinuha naman ito ni Earth at siya na mismo ang kusang nagdala nito habang naglalakad kami patungong sakayan ng bus.

Tahimik lamang kami. Though malapit lang naman ang sakayan but Earth for I know na likas na madaldal ay tahimik din ata ngayon.

My mom was first to broke the silence.
"What's with the shades?"

Napatango naman ako. Oo nga what's with the shades? Napansin din pala ni mama. Hindi pa naman masyadong masakit ang araw sa mata dahil natatabunan ito ng makulimlim na ulap.

"Wala, fashion ko lang total summer na sa Pinas ngayon eh" depensa ng lalaking kasabayan namin.

Hindi nakaligtas ang biglaang paniningkit ng mata ni mama ng pagmasdan ko ang reaksyon niya. Halata din ang medyo paos na boses ng sumagot ito sa tanong ni mama.