We ploffen beide op de bank. "Waar is die afstandsbediening?" Vraag ik als ik hem maar niet kan vinden. "Hier?" En steekt de afstandsbediening op. "Geef dan?!" Hij grinnikt en gaat achterover leunen met een uitdagende blik. "Kom maar halen" zegt hij uitdagend. "Dus je wilt zo doen Isgoed Isgoed" stem ik in. Ik sprint naar boven zet mijn hoofddoek stevig vast en pak spullen die ik wellicht nodig ga hebben. Vastberaden loop ik de trap weer af en ga voor zijn neus staan. "Zo wie wilde jij gaan vermoorden meid" grinnikt hij. Ik kijk hem geheimzinnig aan .
Ik heb uiteindelijk gewonnen, duh? We hebben of nou eigenlijk ik heb lekker mijn serie gekeken terwijl hij ging slapen.
'Nasser niet snurken!!!" Hij mompelt wat en draait zich om. Ik bekijk hem goed en begin na te denken. Als hij wist dat ik zijn nichtje was zou hij alsnog een teken geven dat die man mocht schieten? Zal het ooit nog goed komen tussen safir en mij? Als hij me nou liet uitpraten was dit niet gebeurd.. "waar denk je aan?" Haalt nasser me uit mijn gedachten. Gewoon hoe safir me niet wilde geloven" antwoord ik teleurgesteld. Hij gaat overeind zitten en leunt op zijn arm om me aan te kijken. "Geef hem tijd" was het enige wat hij zei. De uren verliepen normaal en mijn ouders weten inmiddels al dat ik bij nasser ben. Ik open mijn ogen na mijn heerlijke middag dutje dat werd verstoord door lawaai beneden. Zuchtend grijp ik naar mijn sjaal en wikkel hem over mijn hoofd, pak mijn pantoffels en loop de trap af. Tot mijn verbazing hoor ik niet alleen nasser zijn stem maar ook die van een meid? Ik wandel de woonkamer in en tref een meid op de schoot van nasser. Beide hadden ze me niet opgemerkt dus kuch ik ongemakkelijk. De meid draait zich om,... oh hell No het is die bitch van het park! "Jij weer?!" Roep ik. "Dat kan ik ook aan jou vragen hoor!" Krijst zij zoals gewoonlijk. Klaar zij gaat vandaag als een handicap naar huis. Ik trek haar van zijn schoot en gooi haar hard op de vloer. Ik kom boven op haar zitten en zo belanden we in een gevecht. "Hayat genoeg zo!" Roept nasser maar nee not today! Ik geef haar een rake vuist en haar mond begint te bloeden. Ook zij geeft mij een harde vuist op de verkeerde plek in mijn buik. "AH" kreun ik pijnlijk terwijl ik van haar af ga. Voorzichtig haal ik mijn hand van de plek en zie bloed door mijn trui en op mijn hand. "Zaineb eruit nu!" Schreeuwt nasser woedend. Ze begint te huilen en probeert het goed te maken maar hij integendeel gooit haar letterlijk het huis uit. Hij rent naar de gang en haalt er een Ehbo doos vandaan. Ik begin wazig te zien en val haast neer van de duizeligheid. Ik verlies bloed. "hayat blijf erbij!"
Makkelijk gezegd dan gedaan meneer! Maar ik hou me in. Net voordat hij mijn truitje omhoog deed hou ik hem tegen. "Hayat dit moet vertrouw me!" Met tranen in mijn ogen verslap ik langzaam mijn grip. Hij bedekt mijn wond goed zodat het bloeden stopt. Hij stormt de trap op en komt niet lang daarna terug met een hoodie van hem denk ik? "Hier ik draai me wel om." Hij overhandigt mij de schone trui en draait zich zoals gezegd om. Lip bijtend probeer ik hem aan te doen maar het doet teveel pijn. Zodra ik mijn armen omhoog doe voelt het aan alsof mijn gehele buik uiteen scheurt wat eigenlijk ook het geval is maar goed. Ik begin te snikken uit pijn, "Nasser? Het doet teveel pijn!" Snik ik. Hij draait zich om en helpt me met omkleden. Hij verwisselt mijn trui zonder ergens anders heen te kijken, voorzichtig tilt hij me op en brengt me naar zijn kamer. "Rust goed uit! Ik kom on het uurtje bij je checken." Net voor hij de kamer wilt verlaten roep ik hem terug. "Nasser waarom doe je dit voor me?" Een blik van spijt en verdriet is overduidelijk af te lezen. Hij neemt plaats op het bed en gaat met zijn handen door zijn haar. "De dag op het pand.." begint hij zijn verhaal.
'Je werd naar mijn kantoor gebracht en zag er zo onschuldig uit. Toch ging ik ervan uit dat je zo van de straat was geplukt en je lichaam verkocht voor ja onzinnige redenen. Je keek me recht in mijn ogen aan en iets in me zei dat ik jou niet mocht en kon pijnigen. Het was iets wat me dwarszat vandaar dat ik iemand de opdracht gaf Om te schieten slechts omdat ik het niet kon. Op het moment dat ik toestemming gaf om een kogel te lossen leek het alsof alles in me tegen me was. Het deed me pijn om je in zo'N toestand te zien, maar emoties tonen doe ik niet. Zwaktes kan je niet hebben als grote dealer. Toen ik erachter kwam dat we ook nog eens hetzelfde bloed hadden werd mijn schuldgevoel nog erger wat ik maar niet begreep, zovaak heb ik neven, ooms neergeschoten omdat ze me jn de val wilden lokken wat me niks deed maar jij? Het voelt aan alsof ik jou moet beschermen ofzo? Het spijt me hayat het was fout van me."
Hij verbergt zijn gezicht in zijn handen en een hele zachte maar dan ook echt zachte snik galmde door de kamer sorry hoor maar ik verwachte alles van hem behalve een emotie? En ook al was het normaal ik zou een snik van een beer verwachten maar hij deed het zo zachtjes. Ook dit doet mij pijn om te zien en te horen. Ik vlieg hem om de hals en huil het uit. Alles. Het moest er gewoon uit.. na een warme omhelzing laat hij me rustig los en geeft me een kus op mijn voorhoofd. Na een minuut precies verandert zijn houding weer een zijn blik staat weer kill. "Hayat nadat je uitgerust bent breng ik je naar huis."
Zonder pardon verliet hij de kamer en liet mij met een mond vol tanden achter..
