"Hiç kolay olmayacak."
Erkek olan iç çekerek konuştuğunda, kız en yakın arkadaşının sesindeki hüzün içinde boğulduğunu hissetti. Kolay olmayacaktı ama bir kere kaderleri yazılmıştı.
Birleşen yolları ayıramazlardı, kaderin düğümlerini çözmeye onlar...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Mihera'nın Anlatımından
Bana sarılıyordu.
İlk kez bana isteğiyle sarılıyor olmamasına rağmen içtenliğini ve sıcaklığını tüm benliğimde hissetmiştim.
Destek almak için omuzlarına koyduğum ellerim ve sarılırken daha rahat etmek için kaldırdığı bedenimle durumu anlamlandırmaya çalışıyordum.
Nefesi boynuma çarpıyordu, sıcaklık yüzünden gözlerimi kapatmak istesem de yapmıyordum.
Peşimde dolaşma, sıktın artık.
Peşimde dolaşma, sıktın artık.
Peşimde dolaşma, sıktın artık.
Almayı unuttuğum nefesi bir anda içime çektim ve destek almak için omuzlarına yerleştirmiş olduğum ellerimi uzaklaştırmak adına hareketlendim.
Benden nefret ettiğini söylemişti ama ilk defa bir şey hissediyordum.
Beni özlüyordu.
Onu okuyabiliyordum ve beni özlediğini hissediyordum. Ve bu ilk kez oluyordu.
Tüm vücudumu sarmalayan kollar, benim geri çekilmemle gevşedi ve ayaklarımın yere basmasına sebep oldu. Sarılmadan çok, kucaklanmış gibiydim ve bir anda boşluğa düşmüştüm.
"Bir haftadır telefonuna bakmıyorsun. Tam bir haftadır." Sesi üzgün çıkıyordu ve görüntüsüyle uyumlu olduğunu hatırlatır bir şekilde gözlerime bakıyordu. Bense hala şaşkındım, onu okuyabilmiştim ama bu nasıl olmuştu?
"Biraz kafamı dinlemek istedim." Toparlayabildiğim kelimelerle bahane olarak anca bunu bulabilmiştim. Aslında yalan söylemiyordum, bir şeyleri yoluna koyabilmek için düşünmeye ihtiyacım vardı.
"Derslere de gelmedin."
Kafamı salladım, o bilmiyordu ama benden nefret ettiğini söylerken bile acısını dindirmeye çalışıyordum. Hem yalnızca onun acısını kendime geçirmeye çalıştığım gün kötü olmamıştım, tahmin ettiğimden daha uzun bir zaman almıştı. Neredeyse beş gün boyunca canımın acısı yüzünden kıvranmıştım. Okula gelmek pek mümkün gibi gözükmemişti.
"Mihera, o gün olanlar neden yaşandı bilmiyorum. Sadece-" Sıkıntıyla nefes verdi ve etrafı inceleyip tekrar gözlerimizi buluşturdu. "Ben öyle biri değilim."
Pişman olduğunu mu söylemeye çalışıyordu?
"Bana böyle bakmaya devam edecek misin?" Çattığım kaşlarımı yeni fark ediyordum ve düzelmelerini sağlayarak daha normal bir hale bürünmüştüm. Konuşmamı bekler gibi yüzüme bakıyordu.
