DBH Fanfic : ยามเมื่อโลกาดับแสง

บทที่ 12 ลวงหักหาญ

ไซม่อนตั้งครรภ์เข้าเดือนที่ 8 แล้ว น้องชายกับตาหนูทั้ง 3 ของเขายังขยันหาอาหารดีๆมาให้ไม่ได้ขาด ส่วนมาร์คัสผู้ที่เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือนั้นก็ยังพยายามจะหาเวลาว่างมาพูดคุยกับเขาอยู่เนืองๆ แต่แทบทุกครั้งเขาก็เขินจนไปไม่ถึงไหนเสียที ทั้งๆที่เป็นเรื่องน่ายินดีแท้ๆ ขณะเดียวกันมาร์คัสก็เป็นสุภาพบุรุษมากเกินไปที่จะรีบเร่งรัดครูใหญ่

"บอกฉันซิว่าคืบหน้าบ้างแล้วน่ะ"

จอชตรงรี่เข้ามาหาผู้นำเจริโกทันทีที่ช่วยสอนหนังสือเด็กๆเสร็จ ชายตาสองสีที่กำลังทำความสะอาดปืนอยู่ยิ้ม

"ทีละเล็กทีละน้อยน่า ฉันไม่อยากเร่งเขา เขาขี้อายมาก นายเคยจีบเขาอยู่ก็น่าจะรู้ เขินทีกลัวตัวจะระเบิด แดงไปหมดแบบนั้น"

ชายผิวเข้มได้ยินดังนั้นก็หัวเราะ แล้วทรุดตัวลงนั่งข้างๆเพื่อน

"ใช่ๆ ฉันรู้... แต่แบบนี้ก็ดีแล้ว เขาเจอเรื่องแย่ๆมา จะเร่งรัดมากไปเขาอาจจะอึดอัดเอา"

"ยังไงที่นี่เขาก็ปลอดภัย แดเนียลคอยดูแลเขา พูดง่ายๆคือฉันไม่จำเป็นต้องรีบสร้างบอนด์"

จอชอมยิ้ม

"แต่นายควรสร้างเปลว่ะ ของขวัญชิ้นสำคัญซื้อใจเลยนะ"

ร่างกำยำยกคิ้วสูง ชี้นิ้วไปที่อีกฝ่าย

"อย่าพูดเหมือนฉันไม่อยากทำซี่ เผื่อนายไม่รู้ ฉันโดนเจ้าหนู 3 ทหารเสือนั่นชิงทำตัดหน้าไปก่อนแล้ว"

เขาได้ยินมาจากแดเนียลว่าเปลที่ว่าเสร็จตั้งแต่ก่อนพวกเขาจะมาถึงที่นี่เสียอีก แล้วยกไปตั้งไว้ในห้องไซม่อนเรียบร้อยแล้วด้วย เขาเองก็ยังไม่ได้เห็นหรอก แต่แดเนียลบอกว่ามันเป็นเปลอู่ทำจากท่อเหล็กแป๊บ เชือกถัก และตะกร้าสาน อาจจะไม่ได้สวยงามอลังการ แต่ก็แข็งแรงและใช้ได้จริง

"อ้าว เหรอ... เฮ้ย แต่ก็ยังมีอีกหลายอย่างที่นายทำได้นี่นา"