DBH Fanfic : ยามเมื่อโลกาดับแสง

บทที่ 9 กลอีรอส

          จาก 3 สัปดาห์ กลายเป็นว่าขณะนี้คณะเจริโกเข้าร่วมกับกลุ่มของครูใหญ่ได้ 1 เดือนแล้ว ไซม่อนแสดงความกังวลเกี่ยวกับเรือนกระจกในการประชุมของกลุ่มแกนนำ เขาไม่วางใจธรรมชาติ หากเรือนกระจกพังพวกเขาจะสูญเสียเสบียง นอร์ธเสนอให้ทำโดมเป็นตะแกรงเหล็กครอบเรือนกระจกอีกทีหนึ่งเพื่อป้องกันการเสียหายจากพายุในหน้ามรสุม ทุกคนเห็นด้วย และหล่อนจะเป็นคนนำทีมในการออกไปหาวัสดุมาทำโดมในวันถัดไป

          แดเนียลจูงเอมม่าไปเล่นในสวน กะว่าจะให้แกเล่นร้อยมงกุฎดอกไม้อะไรตามประสาเด็กผู้หญิง แต่พอเห็นพี่ชายนั่งคุยอยู่กับจอชหลังกอดอกไม้สูงก็เดินเลี่ยงไปทางอื่นเพื่อให้เวลาส่วนตัวทันที

"งั้นคุณก็เรียนที่ม.ดีทรอยต์เหมือนกันเหรอครับ?"

          จอชกำลังชวนพี่ชายของเพื่อนคุยเรื่องอดีตอยู่ ไซม่อนเองก็ดูสนุกกับการพูดคุยกับเขา นั่นเป็นเรื่องดี

"ครับ ก็... หลายปีได้แล้ว ผมเรียนครูปฐมวัย จริงๆจะเรียนต่อโทจิตวิทยาเด็ก แต่ตอนนั้นครูใหญ่คนก่อนท่านเกษียณเพราะอายุมากแล้ว ผมเลยต้องเข้าทำหน้าที่ต่อ แล้วแดนนี่เขาได้งานที่โรงเรียนอนุบาลในเมือง เราเลยแยกกันน่ะครับ"

          ชายผิวเข้มฟังอย่างตั้งใจ อันที่จริงตอนแรกที่เขาพบไซม่อน เขาคิดว่าหลังจากเจ้าตัวคลอดแล้วจะมีปัญหาเรื่องการจำสลับกับฝาแฝดรึเปล่าเพราะเหมือนกันเหลือเกิน ไม่ใช่อย่างคอนเนอร์และเอลตันที่ส่วนสูงและสีตาต่างกันอย่างชัดเจน แต่อยู่ไปอยู่มา ฝาแฝดบลอสซัมเองก็ไม่ได้แยกยากขนาดนั้น ลักษณะการพูดของแดเนียลจะพูดเร็วและน้ำเสียงหนักมากกว่า เวลาพูดจะเสียงดังกว่า ถึงจะไม่ได้ดังแบบกระโชกโฮกฮาก แต่ก็ดังฟังชัด ขณะที่ไซม่อนจะพูดช้าเนิบนาบและน้ำเสียงนุ่มนวลกว่า เวลาพูดจะค่อนข้างเบา ไม่ใช่เบาแบบกระซิบ แต่ถ้าอยู่ในที่คนเยอะๆก็ต้องขยับเข้าไปใกล้หน่อย อย่างไรเสีย เวลา 2 คนนี้อยู่กับเด็กก็กลายเป็นขนมเค้กนุ่มๆทั้งคู่ จากแดเนียลคนหัวร้อนง่ายพออยู่ท่ามกลางเด็กๆก็กลายเป็นยอดคุณครูใจดี ตลกดีเหมือนกัน